دعای 5 ( دعا برای خود و دوستان و نزدیکان ) ترجمه محمد مهدی جلالی

(1) الا اى مهين صاحب كبريا ندارد بزرگى تو انتها درود تو بر احمد و آل باد درود جهانش به دنبال باد ز كفرى كه آيد به آزارمان به لطف و بزرگى نگهدارمان

(2) تو را ملك جاويد و بى‌انتهاست به پيغمبر و آل، لطفت رواست بود دوزخ و نار، اى بى‌نياز رها گردن ما از اين بند ساز

(3) چو گنجينه‌ى رحمتت تا ابد نه پايان شناسد، نه مرز و نه حد درود تو اى آشكار نهان به روح محمد و بر خاندان ز كارم خدايا تو بگشا گره از اين بحر رحمت نصيبم به

(4) تو اى آن كه از ديدنت ديده‌ها نصيبى نيابند تا انتها درود تو بر احمد و خاندان به ما تيز از قرب حظى رسان

(5) مقام همه صاحبان مقام بود نزد تو ابتر و ناتمام درود تو بر احمد وآل باد دل ما هم از رحمتت ساز شاد

(6) به تو آشكارا بود رازها شناسى سرانجام آغازها درود تو بر احمد و خاندان به محشر به ما نيز رحمت رسان مبادا كه از پرده افتد برون در آن روز و دلها شود جمله خون

(7) در كان رحمت به ما دار باز كه باشيم از ديگران بى‌نياز چو بستيم دل را به احسان تو نخواهيم از كس مگر زان تو كه گر ديگرى رويگردان شود چه پروا كه اين جمله آسان شود

(8) درود تو بر احمد و آل او درود جهانى به دنبال او اگر كيد فرمايى اى محض داد به ما باد همراه و بر ما مباد وگر مكر آن نيز بادا چنين كه لطف تو ما راست حصن حصين به ما چيرگى بخش بر دشمنان نه در دست او خسته اى ناتوان

(9) درود تو بر احمد و خاندان درودى كه پايان نباشد بر آن نگهدار از خشم خود جان ما بپادار از لطف سامان ما بخوان تا به سوى تو ره بسپريم بياموز تا رو به تو آوريم همانا كه گر خود نگهداريم ز راه بلا نيك باز آريم وگر آنچه بايد بياموزيم به دانش درون را بيافروزيم وگر سوى رحمت نماييم راه نخواهم فتادن به چاه گناه

(10) درود تو بر احمد و خاندان كه هستى شرف يافت از نامشان ز شيطان و از سختى روزگار ز شاهى كه بر ظلمش افتاده كار

(11) خداوندگارا مرا وارهان تو اين ظلمها بر سر من ممان هر آنكس به تو دم زند از نياز نيابد به درگاه غير تو باز درود تو بر احمد و آل باد كن از بى‌نيازى دل جمله شاد هر آنكس كه اهل عطا بود و جود عطايش نه از خود ز جود تو بود درود تو بر احمد و آل باد به ما جود كن اى كه هستى جواد هدايت ز نور توام حاصل است جز از راه تو پاى دل در گل است درود تو بر احمد و آل او فرستم به راهى كه باشد نكو

(12) خدايا تو با هر كه يارى كنى ورا ايمن از رنج و خوارى كنى اگر بود بخشش ز تو با كسى نبخشد اثر منع خصمان بسى وگر راه حق را تو بنماييش كه دل را ز ناحق بپالاييش پس از آن دگر با همه مكر و فن كجا كس تواند كه راهش زدن

(13) درود تو بر احمد و خاندان مبادا ز غير تو بر ما زيان ببخشاى بر ما كه بى‌رنج آز بمانيم از ديگران بى‌نياز ببخشاى آن گونه بيناييم كه راهى گزينم كه فرماييم

(14) درود تو بر احمد و آل باد دل ما برين راه و منوال باد كه ماند سلامت بدان پايدار ز ياد بزرگى تو برقرار تن آسوده‌اى داور بى‌نياز سپاس تو و نعمتت گفته باز زبان را تو از ذكر انعام خويش ببخشاى شيرينى از قند بيش

(15) بر احمد و بر خاندانش درود مرا اين بود دلنشين‌تر سرود مرا اين سعادت به عالم نكوست كه خوانم جهان را هه سوى دوست به لطف تو نزديك و غير تو دور بمانم بدين حال تا نفخ صور چگونه نسازى مرا بهره‌ور ز بخشندگان جمله بخشنده‌تر