دعای 34 ( دعا برای رسوایی در گناه ) ترجمه حسین استاد ولی

(1) خدايا، سپاس و ستايش تو را بر خطاپوشى تو پس از داناييت، و بر عافيت بخشى و گذشت تو پس از آگاهيت، زيرا هر يك از ما كار ناپسندى را مرتكب شده و تو شهره آفاقش نساختى، و كار زشتى را بجا آورده و تو رسوايش ننمودى، و گناهان پنهانى انجام داده و تو كسى را بر آن راهنمايى نكردى.

(2) چه نهى‌ها كه كردى و ما انجام داديم! و چه امرها كه ما را بدان آگاه ساختى و به ارتكاب آن واداشتى و ما از آن درگذشتيم! و چه گناهانى كه كسب نموديم و خطاهايى كه مرتكب شديم و تو بر آنها آگاه بودى و ديگران نبودند، و بيش از همه قدرتمندان بر اعلان آنها توانا بودى، اما عافيت بخشى توبه ما پرده‌اى در برابر ديدگانشان شد، و سدى در برابر گوش‌هاشان قرار گرفت.

(3) پس از آن زشتى‌هاى ما را كه پوشانده‌اى، و عيب‌هايى را كه نهان داشته‌اى، پند آموزى براى ما و بازدارنده‌اى از كژ خلقى و خطاكارى، و كوششى در جهت توبه پاك سازنده و پيمودن راه پسنديده قرار ده.

(4) و زمان اين بازگشت را نزديك فرما، و ما را دچار غفلت از خودت مساز، كه ما به سوى تو راغبيم، و از گناهان تائبيم.

(5) و اى خدا، بر آن برگزيدگان خود از ميان آفريدگانت يعنى محمد و خاندان پاك و برگزيده‌اش از ميان خلقت درود فرست، و ما را چنان كه فرمان داده‌اى گوش به فرمان و مطيع آنان قرار ده.