دعای 34 ( دعا برای رسوایی در گناه ) ترجمه سید كاظم ارفع

(1) بار الها تو را حمد مى‌كنم كه با دانائى‌ات گناهان را مى‌پوشانى و با داشتن اطلاعات عافيت مى‌بخشى پس هر كه از ما گناهى مرتكب شد مشهورش نكردى و هر كه فحشا و منكراتى بجا آورد رسوايش ننمودى. گنهكار، لغزشهايش را پوشاند و تو كسى را به لغزشهايش دلالت نكردى.

(2) چه اندازه از نهى تو را كه بجا آورديم و چه اندازه از دستوراتت را كه ما را بر آن آشنايى دادى ولى بر آن تجاوز نموديم و چه بسا زشتى كه به چنگ آورديم و گناهى كه مرتكب شديم، در حالى كه تو از آن مطلع بودى ولى نظاره‌گر نبودى و بر افشا كردن آن بيشتر از هر توانايى توانا بودى و عافيت و رهايى دادن تو براى ما پيش چشم ايشان پرده و در برابر گوشهايشان حايل بود.

(3) پس پروردگار آنچه كه از بى‌حيايى پوشاندى و زشتى كه مخفى داشتى براى ما وسيله موعظه و نفرت از اخلاق بد و انجام گناه و تلاش براى توبه‌اى كه محوكننده گناه باشد و را پسنديده قرار ده.

(4) خدايا وقت بازگشت به سويت را نزديك گردان و ما را از ناحيه خودت مبتلا به غفلت مفرما ما به سويت خواهانيم و از گناهان توبه‌كننده مى‌باشيم.

(5) و درود فرست بر برگزيده‌ات از خلقت كه عبارتند از حضرت محمد صلى الله عليه و آله و سلم و عترت او كه برگزيده از بين بندگانت مى‌باشند و از پاكانند و به ما توفيق ده كه شنواى فرامين و مطيع دستوراتشان باشيم همان‌طور كه خود به ما امر فرموده‌اى.