دعای 34 ( دعا برای رسوایی در گناه ) ترجمه محمد تقی خلجی

(1) خدايا! ستايش ويژه‌ى توست بر خطاپوشى‌ات با آن كه مى‌دانى، و بر عافيت بخشى‌ات با آن كه آگاهى؛ چرا كه هر يك از ما دامن خويش را به ننگ گناه‌آلوده است و تو رسوايش نكرده‌اى؛ و كار زشتى را مرتكب شده است، اما تو بدنام و بى‌آبرويش ننموده‌اى؛ و پستى‌ها و عيب‌هايى را پنهان داشته است و تو كسى را بر آنها آگاه نكرده‌اى.

(2) چه بسيار ناپسندى كه نهى فرمودى، به جا آورديم؛ و چه بسيار طاعتها كه ما را از آنها آگاه كردى، تجاوز كرده، از انجام دادن آنها سرباز زديم؛ و چه بسيار بدى‌ها را كه به دست آورديم؛ و چه خطاهايى را كه مرتكب شديم، با اين كه تو بر آنها آگاه بودى؛ اما بينندگان ديگر نمى‌ديدند؛ و تو برتر از هر قدرتمندى بر افشاى آنها قدرت داشتى در همگى اين عرصه‌ها، عافيت و گذشت تو پوششى بود تا چشمان ديگران نبيند و گوش‌هاشان نشنود.

(3) (خدايا!) اين پرده‌پوشى‌ها از شرمسارى‌ها، و پنهان كردن زشتى‌ها را براى ما سبب پندآموزى، و بازدارندگى از بدى‌ها و انجام دادن گناهان، و وسيله‌ى پيمودن راه توبه‌اى كه زداينده‌ى گناهان است، و وسيله‌ى پوييدن راهى كه پسنديده است، قرار ده.

(4) و اين هنگام (توبه) را نزديك گردان، و ما را به غفلت از خودت گرفتار مكن؛ چرا كه ما دلبردگان توايم و از گناهان خويش پشيمانيم.

(5) خدايا! بر بهترين آفريده‌ات، محمد، و عترت او، همان برگزيدگان و پاكان از آفريدگانت درود فرست، و ما را همچنان كه فرموده‌اى، شنواى سخنشان، و پيرو فرمانشان قرار ده!