دعای 34 ( دعا برای رسوایی در گناه ) ترجمه عبدالحسین موحدی

(1) بار الها، سپاس تو را بر پرده‌پوشيت پس از علمت و بر عافيت بخشيدنت، پس از آگاهيت زيرا هر يك از ما، در كسب عيب كوشيده و تو او را مشهور نكرده‌اى و مرتكب كار زشت شده و تو او را رسوا نساخته‌اى و در پرده استتار خود را به نقايص و عيوب آلوده و تو كسى را به (سر) او رهبرى نكرده‌اى.

(2) و چه بسا نواهى تو كه مرتكب شده‌ايم و چه بسا اوامر تو كه ما را بر آن واقف ساخته و ما از آن تجاوز و تعدى كرده‌ايم. و چه بسا گناهان كه در كسب آن كوشيديم و چه بسا خطاها كه آن را مرتكب شده‌ايم، در صورتى كه تو بر آن مطلع بوده‌اى، نه ناظران، و تو بر افشاء آن قادر بوده‌اى، بيشتر از قادران (با اين همه) عافيت تو در برابر چشمهاى ايشان، براى ما حجابى و در مقابل گوشهاشان سدى بوده.

(3) پس اين پرده‌دارى و عيب‌پوشى را براى ما واعظ و زاجر از ارتكاب گناه و وسيله‌ى پيمودن راه توبه معصيت زداى و رفتن در راه پسنديده قرار ده‌

(4) و وقت پيمودن اين راه را نزديك ساز. و ما را به غفلت از خود گرفتار مكن. زيرا كه ما به سوى تو راغب و از گناهان تائبيم.

(5) و اى بار خداى رحمت فرست به برگزيده‌ات از خلقت: محمد و عترتش كه از آفريدگانت ممتاز و پاكيزه و پاكند. و ما را- چنانكه خود فرموده‌اى- در برابر ايشان نيوشنده و فرمانبردار ساز.