دعای 34 ( دعا برای رسوایی در گناه ) ترجمه جواد فاضل

(1) به درگاه تو پيشانى ستايش بر خاك مى‌گذارم كه بر گناهانم پرده‌ى عنايت كشيده‌اى و مرا از رسوائى معاف داشته‌اى. آنكس كه از راه به بيراهه نلغزيده كيست و آن نفس كه معيوب و منحرف نيست كجاست؟ همگان به ننگ گناه دامن آلوده و از فاحشه و خطا نامه سياهيم ولى در پشت حجابى كه دست خطاپوش تو بر خطيئات و سيئات ما كشيده ايمن نشسته‌ايم.

(2) چه بسيار كه سر از فرمان مطاع تو فرو پيچيده‌ايم و چه بسيار كه به منهيات و منكرات همت گمارده‌ايم. به هواى شهوت خويش ديده از تقوى و عفاف فرو خوابانيده‌ايم و در سكرات تهمت و هوس مصلحت خود را از ياد برده‌ايم. اين تو بودى اى پروردگار بينا و داناى من كه از معاصى و مساوى ما خبر داشتى و همى توانستى كه يكباره حجاب استتار را از روى كار ما بردارى و در ميان خاص و عام كوس رسوائى ما را به صدا درآورى. كنت انت المطلع عليها دون الناظرين و القادر على اعلانها فوق القادرين. مردم خبر از فضايح و قبايح ما نداشتند و كس را آن قوت و قدرت نبود كه عرق شرم ما را بر خاك راه فرو بيفشاند، اما لطف تو چشم و گوش ما را فرو بسته بود و همچون حصارى بلند و رازپوش ما را از چشم‌انداز اجتماع پنهان داشته بود.

(3) اكنون تو اى پروردگار مهربان و بنده‌نواز من چنان كن كه از كرم عميم تو همى پند گيريم و شرمسارانه از آنچه گذشت معذرت جوئيم و بدانچه در آينده داريم پارسا و پرهيزگار باشيم. بدين ترتيب ما را از ارتكاب فحشا و زشتخوئى و هرزه‌گوئى باز دار و بر راه ما چراغى برافروز كه در فروغ راهنمايش به سوى رضوان و مغفرت تو راه پوئيم و جز رضاى ذات اقدس تو نجوئيم. چنان كن كه آزرم آوريم و لب به توبه و انابت بگشائيم و همى بكوشيم تا دامن آلوده‌ى خويش را با زلال استغفار و استغاثه بزدائيم.

(4) پروردگار من! ما گناهكاران تيره‌بخت را از ظلمت غفلت به دور دار و جان ما را به غرور جانفرسا مبتلا مفرماى. غفلت ما پرده‌ى استتار ما را چاك خواهد زد و پنجه‌ى غرور شريان حياتمان را خواهد فشرد و هم در اين جهان و هم در آن جهان به شقاوتمان خواهد كشيد. انا اليك راغبون و من الذنوب تائبون. به سوى تو همى شتابيم و از گناهان خويش همچنان به درگاه تو همى بازگرديم.

(5) به روان مقدس محمد و آل محمد كه برگزيدگان تو اى خداوند متعال باشند و به نام جليل و جميل تو بر كائنات سيادت و شرافت و كرامت آورند و از معاصى و منكرات پاك و پاكيزه‌اند رحمت بى‌منتها فرست و همچنانكه فرمان داده‌اى مقدر فرماى تا فرمان آنان بپذيريم و گردن اطاعت و تفويض در برابر آنان فرو بشكنيم.