دعای 34 ( دعا برای رسوایی در گناه ) ترجمه محسن غرویان - عبدالجواد ابراهیمی

(1) خدايا شكر تو را سزاست در خطا پوشيت بعد از علمت، و درگذشتت بعد از آگاهيت. هر يك از ما به گناه و خطا نزديك شده، اما تو او را شهره‌ى عام و خاص نكرده‌اى، و مرتكب كار ناپسند شده اما تو او را مفتضح ننموده‌اى و گناهان را همچون پوشش خود قرار داده اما تو بر گناهان او كسى را راهنمايى نكرده‌اى.

(2) چه بسيار از نهى‌هاى تو را ما مرتكب شديم و چه بسيار از اوامر تو كه ما را بر آنها آگاه ساختى اما نافرمانى كرديم. و چه بسيار گناهان كه آنها را اكتساب كرديم و چه بسا خطاها كه مرتكب شديم. و تو بر آنها مطلع بودى اما ناظرين ديگر نمى‌ديدند، و تو برتر از همه‌ى قدرتمندان، مى‌توانستى آنها را اعلان كنى. عفو و گذشت تو حجابى است كه چشمان ديگران خطاهاى ما را نبيند و مانعى است كه گوش آنها نشنود.

(3) پس آنچه را از زشتيهاى ما كه پوشانيده‌اى و از كمبودها كه پنهان داشته‌اى، پندى براى ما و مانعى از سوء خلق و فروافتادن در خطا قرار ده و باعثى براى تلاش در جهت توبه‌ى محوكننده‌ى گناهان و راه نيكوى سعادت مقرر فرما.

(4) و زمان اين بازگشت را نزديك فرما و ما را به غفلت از خودت گرفتار مساز. ما به سوى تو راغب و از گناهان تائب هستيم.

(5) خدايا بر بندگان خوبت درود فرست يعنى بر پيامبر و عترت برگزيده‌ى او كه پاك و مطهرند. و ما را سامع و مطيع آنها قرار ده همانگونه كه خود امر كرده‌اى.