دعای 34 ( دعا برای رسوایی در گناه ) ترجمه حسین عماد زاده اصفهانی

(1) پروردگارا سپاس و ستايش تو را كه قبايح اعمال ما را به پرده‌ى ستارالعيوبى يا علم به آن مى‌پوشانى و به جاى انتقام، عافيت مى‌بخشى و از عذاب و بلا مصون مى‌دارى. خدايا همه ما به عيب و معصيت گرويديم و آشكار مرتكب گناه شديم تو آشكار نكردى و شهرت ندادى و مفتضح نساختى. با ما مدارا كردى و رسوا نفرمودى و از كارهاى بد پنهان ما پرده برنداشتى،

(2) چه بسيار از نواهى كه مرتكب شديم و چه بسيار از واجبات تو كه عمل نكرديم بسيار سيئات كه اكتساب كرديم و چه خطيئات كه ارتكاب نموديم و بر همه‌ى آنها مطلع بودى و قادر بودى آشكار سازى ولى عافيت تو پرده بر آنها كشيد تا ديده نبيند و سدى پيش گوشها كشيد تا از اخبار زشت ما نشنوند.

(3) پروردگارا بپوشان آن اعمال و احوالى كه عيب است و سيئات مرا پنهان‌دار و همان عيب را براى من موعظه و پند و اندرز قرار ده و توبه‌ى مرا بپذير تا گناهان مرا محو كند و در راهى نيكو كه رضاى تو در آن است قرارم ده‌

(4) خداوندا ما را از غفلت خود تنبيه ساز و از خود غافل مدار تا به تو رغبت كنيم و از گناهان توبه نمائيم،

(5) خدايا رحمت بر بهترين برگزيده‌ى تو كه محمد است و ذريه او كه مختار و برگزيده‌ى مخلوقات است آنها هستند كه آدميان را از پليدى معصيت نگاه مى‌دارند ما را گوش شنوا ده تا فرمانبردار باشيم و به پيروى امر تو مطيع او گرديم. بشنو از ابن يمين پندى به غايت سودمند با سلامت عمر اگر دارى به سر بردن هوس بد مگو و بد نكن با هيچ كس در هيچ كار تا نه بد گويد كست نه با شدت با كى ز كس عجب دارى از لطف پروردگارا كه باشد گنه‌كارى اميدوار تو را مى‌نگويم كه عذرم پذير در توبه باز است و حق دستگير همى شرم دارم ز لطف كريم كه خوانم گنه پيش عفوش عظيم كسى را كه عصيان درآرد ز پاى چو دستش نگيرى نخيزد ز جاى من آنم ز پاى اندر افتاده پير خدايا به فضل خودت دستگير نگويم بزرگى و جاهم ببخش فروماندگى و گناهم ببخش تو بنياد ما خائف از يكديگر كه تو پرده پوشى و ما پرده در