دعای 9 ( دعا برای طلب بخشش و آمرزش از خدا ) ترجمه محمد مهدی جلالی

(1) درود تو بر احمد و خاندان كه هستى شرف يافت از نامشان در توبه آن در كه محبوب تست سزاوار هر بنده‌ى خوب تست به من برگشا و مرا بار ده عطايى چنين بر من اى يار ده مرا وارهان اى كه هستى پناه كه اصرار ورزم به راه گناه

(2) اگر در رهى پيش آيد چنان كه تقدير باشد دو رنج و زيان يكى بهر دنيا، يكى بهر دين يكى بگذرد و آن دگر جاگزين مرا عفو و غفران تو اى اله بر آن بادكش سخت دور است راه

(3) اگر عزم باشد مرا بر دو چيز نباشد گزير و نباشد گريز يكى موجب لطف و خشنوديت دگر مايه خشم و مردوديت

(4) خدايا چنان كن كه در اين ميان كشد جانب خير بختم عنان خداوندگارا مرا دست گير كه سازم من اين نفيس دون را اسير كه اين نفس آن دم كه گردد رها گريزد نيايد به راه خدا كند آنچه را هست ناكردنى رود نيك از راه نارفتنى

(5) خدايا در اين ناتوانى مرا سزد گر كه از خود نرانى مرا توام آفريدى و دادى روان دلى سخت لرزان و تن ناتوان توان تو بايد مرا ره برد بدان شايد اين راه را بسپرد

(6) خدايا به توفيق ياريم ده در آن ره كه خواهى تو پايم بنه مبادا كه عضوى ز اعضاى من به قعر جهنم كشد پاى من

(7) درود تو بر احمد و خاندان كه هستى شرف يافت از نامشان خدايا چنان كن كه اعضاى من سر و دست من چشم من پاى من همان راز پنهان درون دلم كه گرديده از عمر من حاصلم نگاهى كه از ديده آيد برون بگويد كه احوال دل هست چون سخنها كه آيد مرا بر زبان چه باشد رضاى تو باشد همان نباشد به جز خير و لطف و ثواب به دور از گناه و به دور از عقاب