دعای 9 ( دعا برای طلب بخشش و آمرزش از خدا ) ترجمه محمد مهدی رضايی

(1) خدايا، بر محمد و خاندانش درود فرست و ما را به سوى توبه‌اى كه پسند توست برگردان، و از پافشارى بر آنچه نمى‌پسندى به دور دار.

(2) خدايا، آن‌جا كه به ناچار يا دين ما كاستى مى‌گيرد يا دنياى ما، كاستى را در آن قرار ده كه زودگذر است، و بازگشت ما را به سوى آن كه پايدارتر است.

(3) و هرگاه آهنگ دو كار كرده باشيم كه يكى خشنودى تو را به همراه دارد و ديگرى به خشمت مى‌آورد، ما را به آن كار كه خشنودى تو در آن است گرايش ده، و نيروى ما را در انجام دادن آنچه سبب خشم توست، ناتوان گردان.

(4) و در اين كارها، نفس‌هاى ما را به اختيارمان وامگذار؛ زيرا نفس، اگر توفيق تو نباشد، باطل را بر مى‌گزيند، و اگر رحمت تو او را در نيابد، به بدى فرمان مى‌دهد.

(5) خدايا، تو ما را از ناتوانى آفريده‌اى و بنياد ما را بر سستى نهاده‌اى، و از آبى پست و بى‌مقدار، هستى ما را آغاز كرده‌اى. اينك ما را هيچ جنبشى نيست مگر به نيروى تو، و هيچ نيرويى نيست مگر به يارى كردن تو.

(6) پس ما را به توفيق خود مدد فرما، و به راه راست خود استوارى ده، و چشم دل‌هاى ما را از ديدن آنچه دوست نمى‌دارى كور گردان، و چنان كن كه نافرمانى تو به هيچ يك از جوارح ما راه نيابد.

(7) خدايا، بر محمد و خاندانش درود فرست و چنان كن كه رازهاى دل ما و جنبش‌هاى اندام ما و نگريستن‌هاى چشم ما و گفتارهاى زبان ما وسيله‌ى دريافت ثواب تو باشند. تا هيچ كار نيكى كه شايسته‌ى پاداش توست، از دست ما نرود، و هيچ كارى زشتى كه عقوبت تو را در پى دارد، روى دست ما نماند.