دعای 9 ( دعا برای طلب بخشش و آمرزش از خدا ) ترجمه صدرالدین بلاغی

(1) خدايا بر محمد و آلش رحمت فرست، و ما را به سرمنزل آن توبه‌اى كه پسند توست رهسپار ساز، و از اصرار بر آنچه ناپسند توست دور گردان.

(2) خدايا هر زمان كه از ما تقصيرى سر زند كه مستوجب خسران در دين يا زيان در دنيا شويم. پس آن خسران را در آن يك كه زودگذرتر است (يعنى دنيا) قرار ده و عفو از عقوبتت را در آنچه دوامش طولانيتر است (يعنى دين) برقرار ساز.

(3) و چون آهنگ دو كار كنيم كه يكى از آنها تو را از ما خشنود كند، و آن ديگر تو را بر ما خشمگين سازد، پس به آنچه تو را از ما خشنود كند متمايلمان ساز، و از قدرتمان بر آنچه موجب خشم تو بر ماست بكاه،

(4) و در اين مرحله نفس ما را در اختيار خود آزاد مگذار، زيرا كه نفس جز در آنجا كه تواش توفيق دهى گزيننده‌ى باطلست. و جز در آن مورد كه تواش رحم كنى بكار بد فرمان دهنده است.

(5) خدايا تو ما را از ضعف آفريده‌اى و بر سستى بنياد كرده‌اى، و آفرينشمان را از آبى بى‌ارزش آغاز نموده‌اى. پس ما را هيچ گونه جنبشى نيست مگر به نيرويى تو، و هيچ نيرويى نيست، مگر به يارى تو،

(6) پس ما را به توفيق خود تاييد فرماى، و به ارشاد به راه راست استوار ساز. و چشمهاى دلمان را از آنچه برخلاف محبت تست، بربند، هيچ يك از اعضاى ما را در نافرمانى خود پيشرفت مده.

(7) خدايا پس بر محمد و آلش رحمت فرست و رازهاى دلها، و حركات اعضاء و نگاه‌هاى دزديده‌ى چشمها و سخنان زبانهاى ما را در امورى قرار ده كه موجب ثواب تو باشد. تا كار نيكى كه به وسيله‌ى آن سزاوار پاداش تو شويم از ما فوت نگردد، و كار بدى كه در اثر آن مستوجب عقابت گرديم براى ما باقى نماند.