دعای 9 ( دعا برای طلب بخشش و آمرزش از خدا ) ترجمه حسین استاد ولی

(1) خدايا، بر محمد و آل او درود فرست، و ما را به سوى محبوب خود كه تو به است باز ببر، و از ناخوشايند خود كه اصرار بر گناه است دور گردان.

(2) خدايا، هرگاه ميان دو نقص و زيان در دين يا دنيامان قرار گرفتيم، نقص و زيان را به آن يك كه زودتر از ميان مى‌رود (دنيا) وارد ساز، و توبه و گذشت را در آن يك كه بيشتر دوام مى‌يابد (دين) قرار ده.

(3) و هرگاه بر انجام دو كار مصمم شديم كه يكى موجب خشنوديت از ما، و ديگرى موجب خشم تو بر ماست، ما را به آنچه موجب خشنوديت از ماست مايل گردان، و نيروى ما را نسبت به آنچه موجب خشم تو بر ماست سست كن.

(4) و در اين باره ما را به اختيار خودمان وامگذار، زيرا نفس ما برگزيننده باطل است مگر آن كه تو توفيق دهى، و بسيار امر كننده به بدى است مگر آن كه تو رحم آورى.

(5) خدايا، تو ما را از ضعف و ناتوانى آفريدى و بر سستى بنا نهادى و از آبى پست و بى ارزش آغاز كردى، پس جنبشى جز به نيروى تو، و توانى جز به يارى تو نداريم.

(6) پس ما را به توفيق خود يارى رسان، و به رهنمايى خود بر راه راست بدار، و ديده دل‌هايمان را از آنچه بر خلاف دوستى توست كور ساز، و براى هيچ يك از اعضايمان دخالتى در گناه و نافرمانيت قرار مده.

(7) خدايا، پس بر محمد و آل او درود فرست، و رازهاى دل‌ها و جنبش اعضا و نگاه‌هاى پنهانى چشم‌ها و گفتار زبان‌هاى ما را در آنچه موجب پاداش توست قرار ده، تا كار نيكى كه بدان مستحق پاداش تو شويم از دستمان نرود، و كار بدى كه بدان سزاوار كيفرت گرديم براى ما باقى نماند.