دعای 23 ( دعا برای عافیت و شکر بر آن ) ترجمه محمد مهدی رضايی

(1) خدايا، بر محمد و خاندانش درود فرست و تندرستى را لباس تنم كن، و سراپاى مرا به تندرستى فرو پوشان و با آن مرا امان بخش و گرامى بدار و بى‌نياز گردان، و تندرستى را به من صدقه ده و آن را مال من كن و همچون فرشى زير پايم بگستران، و آن مايه‌ى بيمارى كه در من است، به تندرستى بدل فرما، و ميان من و تندرستى، در اين جهان و آن جهان، جدايى ميفكن.

(2) خدايا، بر محمد و خاندانش درود فرست و مرا تندرستى بخش؛ تندرستى‌اى كه مرا بس باشد و شفابخش و چيره بر هر بيمارى، و روز افزون باشد و در تن من تندرستى زايد؛ تندرستى در اين جهان و آن جهان.

(3) بر من منت گذار و سلامت و امنيت و بى‌عيبى در دين و بدن، و دل آگاهى و پيشرفت و استوارى در كارها، و دلواپسى و ترس از خود را به من عطا فرما، و نيرويى ده كه با آن به فرمان تو به راه طاعت روم و از آنچه مرا از آن بازداشته‌اى، بپرهيزم.

(4) خدايا، بر من منت گذار كه تا آن زمان كه زنده‌ام مى‌دارى، در اين سال و هر سال ديگر، حج و عمره بگزارم و قبر فرستاده‌ات- كه درود و رحمت و بركات تو بر او و خاندانش باد- و قبر خاندانش را- كه بر ايشان سلام باد- زيارت كنم. آن زيارت را زيارتى پذيرفته و شايسته‌ى پاداش قرار ده كه از چشم تو نمى‌افتد و نزد تو اندوخته‌اى براى من است.

(5) ستايش خود و سپاس خود و ياد و ثناى نيك خود را بر زبانم جارى ساز، و قلبم را گنجايش فهم هدف‌هاى دين خود عنايت كن.

(6) من و فرزندانم را از گزند شيطان رانده شده در پناه خود گير، و از آسيب هر گزنده‌ى زهردار غير كشنده و كشنده، و هر بيم و بلا، و چشم بد، و گزند هر شيطان سركش و سلطان ستمگر كينه‌تور و خودكامه‌ى زودخشم، و گزند هر ناتوان و نيرومند، و هر فراپايه و فرومايه، و هر خرد و بزرگ، و هر دور و نزديك، و گزند هر كس، از جنيان و آدميان، كه با فرستاده‌ى تو و خاندان او به دشمنى برخاسته‌اند، و هر جنبده‌اى كه سرنوشتش به دست توست، در امان دار، كه تو بر راه راستى.

(7) خدايا، بر محمد و خاندانش درود فرست و هر كس بد مرا خواهد، نيتش را بگردان و نيرنگ او را از من به دور دار و آسيبش را از من دفع نما و فريبكارى او را به خودش برگردان.

(8) در برابر او سدى بساز تا چشمش مرا نبيند و گوشش درباره‌ى من هيچ نشنود، و هنگام ياد كردن من، راه دلش را محكم ببند، و زبانش را در وقت سخن گفتن از من لال كن، و سرش را فرو كوب، و عزتش را به خوارى افكن، و قهر و قدرتش را درهم شكن، و گردنش را به ذلت فرود آر، و شكوهش را تباه ساز، و مرا از همه‌ى آسيب‌ها و بدى‌ها و سخن‌چينى‌ها و ريشخندها و عيب‌جوبى‌ها و بدگويى‌ها و رشك‌بردن‌ها و دشمنى‌ها و دام‌ها و كمندها و پيادگان و سواران او در امان دار، كه تو گرامى و توانايى.