دعای 23 ( دعا برای عافیت و شکر بر آن ) ترجمه اسدالله مبشری

(1) بار خدايا، بر محمد و خاندان او درود فرست و جامه‌ى عافيت بر من بپوشان و سراپاى مرا به عافيت فراگير و مرا در مقام عافيت جاى ده و به عافيت گرامى دار و به عافيت بى‌نياز گردان و عافيت به من صدقه ده و عافيت به من بخش و بستر عافيت براى من بگستر و عافيت را شايسته‌ى من گردان، و نه در اين جهان ميان من و عافيت جدايى افكن نه در آن جهان‌

(2) بار خدايا، بر محمد و خاندان وى درود فرست و به من عافيت كامل بخش، عافيتى كفايت‌كننده و شفادهنده و برتر و فزاينده، عافيتى كه در كالبد من عافيت آفريند، عافيت اين جهان و آن جهان‌

(3) و بر من با عطاى درستى و امنيت و سلامتى در دين و كالبد و بينش دل و روايى كارها و ترس براى تو و خوف از تو و دادن نيرو بر آنچه فرمان داده‌اى و پرهيز از آنچه بازداشته‌اى منت گذار.

(4) بار خدايا، بر من منت گذار كه تا هنگامى كه مرا زنده نگاه مى‌دارى، امسال و همه ساله پيوسته توفيق آن يابم كه به حج و عمره و زيارت قبر رسول تو- كه درود و رحمت تو بر او و بر خاندان او باد- و زيارت قبر آل رسول (ع) روم و اين عبادات را شايسته‌ى پذيرش و پاداش قرار ده، آنسان كه مورد رضاى تو باشد و استحقاق منزلت و اكرام يابد و نزد تو اندوخته‌ى من باشد

(5) و زبانم را به سپاسگويى و شكرگزارى و به ياد و ستايش شايسته به درگاه خود گويا كن و دلم را براى دريافتن راههاى مستقيم دين خود بگشاى‌

(6) و مرا و فرزندانم را از شيطان رانده شده و از شر جانوران، گزندگان و زهرناكان و از بدى ديوانگان و زهر چشمان و از شر هر شيطان سركش و از شر هر سلطان ستمگر و شر هر خود كامه‌ى زود خشم و از شر هر ناتوان و هر توانمند و از شر هر مهتر و كهتر و از شر هر خرد و بزرگ و از شر هر نزديك و دور و از شر هر جنى و انسى كه بر رسول تو و خاندان او به جنگ برخيزد و از شر جنبندگان كه مغلوب اراده‌ى تواند پناه ده‌

(7) بار خدايا، بر محمد و خاندان او درود فرست و هر كس درباره‌ى من انديشه‌ى بد در سر داشته باشد او را از قصد خود منصرف و نيرنگ او را از من دور ساز و بدسگالى او را بر گردن او بپيچان‌

(8) و در برابر او سدى بر پاى دار چندان كه چشمان او را از ديدن من نابينا و گوش او را از شنودن نام من كر سازى و تا ياد من بر دلش نگذرد بر دل او قفلى نهى و تا از من سخنى نگويد بر دهانش لگام زنى و سرش را بر سنگ بكوبى و عزت او به خوارى بدل سازى و بزرگى او بشكنى و بر گردنش پالهنگ ذلت نهى و خودستايى او نابود كنى و مرا از همه آسيبها و بديها و سخن‌چينى و ريشخند و بدگويى و عيبجويى و رشك و دشمنى و دامها و بندها و پيادگان و سواران او ايمن دارى. همانا تو چيره و توانايى.