دعای 23 ( دعا برای عافیت و شکر بر آن ) ترجمه عبدالحسین موحدی

(1) بار الها، بر محمد و آلش رحمت فرست و خلعت عافيت را بر من بپوشان، و مرا به عافيت فراگير، و به عافيت محفوظ دار، و به عافيت گرامى ساز، و به عافيت بى‌نياز كن و عافيتت را بر من صدقه كن، و عافيتت را به من ببخش، و عافيت را برايم بگستران، و عافيتت را بر من شايسته ساز، و ميان من و عافيتت در دنيا و آخرت جدائى ميفكن.

(2) بار الها، بر محمد (ص) و آلش رحمت فرست. و مرا عافيتى بى‌نيازكننده و شفادهنده ببخش كه (از دسترس بيماريها و علتها) بالاتر و روز افزون باشد (عافيتى كه) در بدنم توليد عافيت كند، عافيت در دنيا و آخرت.

(3) بار الها بر محمد و آلش رحمت فرست، و انعام فرماى بر من به تندرستى و امنيت و سلامت دين و بدن و بصيرت قلب و پيشرفت در كار و بيم و هراس از تو و قدرت بر انجام طاعتى كه مرا به آن فرمان داده‌اى و اجتناب از معصيتى كه مرا از آن نهى فرموده‌اى‌

(4) بار الها، انعام فرماى بر من، به حج و عمره و زيارت قبر پيغمبر خود (كه صلوات و رحمت و بركات تو بر او و بر آل او باد) و زيارت قبور آل پيغمبرت (كه جاودانه بر ايشان سلام باد) مادامى كه مرا باقى دارى در اين سال و در هر سال ديگر، و آن عبادات را پذيرفته و پسنديده و منظور نظر و ذخيره نزد خود قرار ده‌

(5) و زبانم را به حمد و شكر و ذكر و ثناى جميل بر خودت گويا كن و دلم را براى پذيرفتن هدايتهاى دين خود گشاده و (منشرح) ساز

(6) و مرا و فرزندان مرا از شيطان رجيم و از شر جانوران زهرناك و جانوران زهردار كشنده و ساير جانوران و چشم زخم و از شر هر شيطان سركشى و از شر هر سلطان ظالمى و از شر هر كامكار فرمانروائى و از شر هر ناتوان و نيرومندى و از شر هر عالى‌مقام و فرومايه‌اى و از شر هر خرد و بزرگى و از شر هر نزديك و دورى و از شر هر كسى از جن و انس كه به جنگ پيغمبر تو و اهل بيتش برخاسته. و از شر هر جانورى كه مسخر قدرت توست، پناه ده. زيرا كه تو در سلطنت پوياى راه حق و عدلى.

(7) بار الها، بر محمد و آلش رحمت فرست. و هر كه را درباره‌ى من انديشه‌ى بدى كند از من بگردان. و مكرش را از من رد كن و شرش را از من دور ساز و (تير) مكرش را به گلوگاهش بازگردان،

(8) و سدى در برابرش برپا كن، كه چشمش را از ديدن من كور و گوشش را از شنيدن ذكر من كر سازى، و دلش را هنگام خطور ياد من قفل برنهى. و زبانش را از گفتگو درباره‌ى من لال كنى و سرش را بكوبى و عزتش را به ذلت مبدل سازى و جبروتش را در هم شكنى و طوق خارى بر گردنش نهى و گبريائش را برهم زنى و مرا از همه ضرر و شر و طعن و غيبت و عيبجوئى و حسد و دشمنى و بندها و دامها و پيادگان و سواران او ايمن نمائى. زيرا كه تو غالب و بى‌نهايت قادرى.