دعای 53 ( دعا در اظهار ذلّت به پیشگاه خداوند ) ترجمه سید رضا آل ياسین

(1) مرا كرده خاموش اى كردگار گناهان و حجت ندارم به كار گرفتار خويشم دچار بلا به كردار ناباب خود مبتلى فرومانده، سرگشته‌ام در خطا چو درماندگانم ز مقصد جدا در آن جايگه مانده‌ام خوار زار كه ماند، گنه كار بد روزگار

(2) در آن جايگه مانده‌ام خوار زار كه ماند، گنه كار بد روزگار بود موقفم، موقف اشقيا كه آسان شمردند خشم ترا سبك خوانده، هر وعده‌ى كردگار ذليلند و بر درگهت خوار و زار

(3) ترجمه‌اى براى فراز 3 وجود ندارد.

(4) به من رحم كن سرورم بيش از اين مهل، تا ز صورت خورم بر زمين به نادانيم، حلم كن اختيار به بدكاريم، لطف كن برقرار به كردار بد، گشتم اقرارگر قصاصم كن، اينك ز من دست و سر ترحم كن، اى مهربان دادگر كه پيرم، رسيدست عمرم به سر به بينم، پريشان و بى خويشتن ترحم كن، از لطف مولاى من

(5) به مرگم، نشانم شود از جهان رود يادم از خاطر زندگان

(6) فراموش گردم به نام و نشان دگرگون شود صورتم بى‌گمان بپاشند اعضا، بپوسد تنم شود قطع پيوندها، بشكنم چو آيد بسر، غافلم خويشتن ترحم كن، اى واى مولاى من

(7) چو برخيزم، از گور روز شمار ترحم كن، از دوستانم شمار تو در سايه‌ات جايگاهم بده به نزديك ياران پناهم بده قرارم بده با دگر دوستان كه هستى خداوند هر دو جهان