دعای 53 ( دعا در اظهار ذلّت به پیشگاه خداوند ) ترجمه حسین عماد زاده اصفهانی

(1) پروردگارا گناهان مرا درمانده كرده، سخنم كوتاه گفتارم نارسا و حجتى برعذر خود ندارم و جوابى كه به آن چنگ زنم در نظرم نيست پس اسير به بلاى خود شدم و در گرو عمل خود به بليه سختى دچار گشتم و تدبيرى ندارم. سرگشته و حيران و متحير و سرگردان از صلاح خود مانده و بيچاره شده‌ام.

(2) خدايا در جاى ذليلان جاى گرفته‌ام و به جاى بدبختان ايستاده‌ام ولى با جرات به وعده‌اى به سوى تو آمده‌ام يعنى لطف عام تو مرا جسور ساخت كه با اين همه گناه باز به سوى تو آيم و از تو مغفرت طلبم.

(3) پروردگارا تو منزهى و اين جرات را تو به من دادى كه با آن كه من خود را فريب داده‌ام و غافل شده‌ام باز با جرات به سوى تو بازگشتم.

(4) مولاى من رحم كن آن كه صورت بر خاك آستان تو گذاشته و قدم او در لغزش و خطا بوده خدايا لطف كن و بازگرد به حلم خود از جهل و نادانى من و به احسان خود بدى مرا ببخش منم آن بنده‌اى كه اعتراف به گناه خود دارم. منم آن بنده‌اى كه اقرار به خطاى خود مى‌كنم اينك دست من، سر من، تن من و قصاص تو اينك تسليم تو شده‌ام براى قصاص هر عقوبت كه خواهى بر من بفرما. خدايا بر پيرى من و موى سپيدم رحم كن كه ايام من كوتاه شده و اجل من نزديك گشته و ناتوانى و بيچارگى بر من غالب آمده‌

(5) مولاى من رحم كن به من كه از دنيا اثرى از من باقى نخواهد ماند رحم كن به من به زودى از ميان مردم مى‌روم و نام من از زبان آنها محو مى‌شود رحم كن به من روزى كه از محوشدگان بندگان تو مى‌شوم،

(6) مولاى من رحم كن به من موقعى كه صورت وجودى من از هم پوشيده مى‌باشد و تنم در خاك متلاشى گردد و اعضايم از هم جدا گردد. اى واى بر من چه غافلم از آن روز كه چه بر سرم خواهد آمد

(7) مولاى من رحم كن به من در حشر و نشر و در آن روز مرا از زمره‌ى دوستان خود قرار ده جاى مرا در مكان آنها و مرجع مرا در همسايگى آنها دوستى دارى قرار ده يا رب العالمين.