دعای 42 ( دعا به وقت ختم قران ) ترجمه محمد مهدی رضايی

(1) خدايا، با يارى تو بود كه كتابت را تا پايان تلاوت كردم؛ كتابى كه آن را همچون نورى درخشان فرو فرستاده‌اى، و بر هر كتابى كه پيش از آن نازل كرده‌اى گواهش ساخته‌اى، و بر هر سخنى كه بيان داشته‌اى برترش گردانده‌اى؛

(2) كتابى كه آن را فرقان قرار داده‌اى و بدو حلال و حرامت را از هم جدا كرده‌اى؛ قرآنى كه در آن راههاى گوناگون احكام خود را نمايان ساخته‌اى؛ كتابى كه آن را براى بندگانت آن گونه كه بايد، شرح و تفصيل داده‌اى؛ وحيى كه به شايستگى بر پيامبر خود، محمد- كه درودهاى تو بر او و خاندانش باد- فرو فرستاده‌اى.

(3) و آن را نورى قرار داده‌اى كه با پيروى از آن، از تيرگى‌هاى گمراهى و نادانى به راه مى‌آييم، و درمانى براى آن كس كه از روى انديشه و باور به آن گوش سپارد؛ و ترازوى عدلى كه زبانه‌اش از حق به سوى ديگر ميل نكند؛ و نور هدايتگرى كه پرتو برهانش پيش چشم بينندگان خاموش نگردد؛ و نشانه‌ى نجات‌بخشى كه هر كس آهنگ پيروى آن كند، گمراه نشود، و هر كس به ريسمان عصمت آن درآويزد، دست هلاكت به دامنش نرسد.

(4) خدايا، همچنان كه ما را بر تلاوت قرآن مدد رساندى، و با بيان نيكويش خشونت و سختى زبان ما را نرمى دادى، در زمره‌ى كسانى قرارمان ده كه آن را چنان كه درخور و شايسته است حفظ و حراست مى‌كنند، و با اعتقاد به تسليم شدن در برابر آيات محكم آن، بندگى تو مى‌ورزند، و با اعتراف به آيات متشابه و دلايل آشكار آن، به تو پناه مى‌آورند.

(5) خدايا، تو قرآن را سربسته و مجمل بر پيامبر خود، محمد- كه درود خدا بر او و خاندانش باد- فرو فرستادى، و علم به شگفتى‌هاى بيان و بنان آن را به طور كامل به وى الهام كردى، و دانش آن را با تفسير و توضيح به ما به ميراث دادى. ما را بر آنان كه علم قرآن نمى‌دانند برترى بخشيدى، و بر فهم ظاهر و باطن كتاب خود توانا كردى، تا والاتر و بالاتر از كسانى قرارمان دهى كه شناخت قرآن در خور و تحملشان نيست.

(6) خدايا، همچنان كه دل‌هاى ما را محمل حقايق قرآن قرار دادى و با رحمت خود شرافت و فضيلت آن را به ما شناساندى، بر محمد كه با آيات آن مردم را پند داد، و خاندانش كه خزانه‌داران علوم قرآن‌اند، درود فرست و ما را از آنانى به شمار آور كه قرآن را فرود آمده از نزد تو مى‌دانند، تا هيچ شكى با يقين ما درباره‌ى اين حقيقت معارضه نكند، و هيچ لغزشى ما را از راه راست آن منحرف نگرداند.

(7) خدايا، بر محمد و خاندانش درود فرست و ما را از كسانى قرار ده كه به ريسمان قرآن مى‌آويزند، و در امورى كه حق و باطل در آنها به هم آميخته است، به دژ استوار آن پناه مى‌برند، و در سايه‌ى حمايتش مى‌آسايند، و با نور صبحگاه آن هدايت مى‌يابند، و مشعل تابناكش را دليل راه خود مى‌گيرند، و از فروغ آن، چراغ معرفت مى‌افروزند، و جز از او راست نمى‌جويند.

(8) خدايا همچنان كه محمد را به سبب قرآن نشانه‌ى راه خود قرار دادى تا مردم را به سوى تو راه نمايد و به وسيله‌ى خاندان او راه‌هاى خشنودى خود را روشن كردى، بر محمد و خاندانش درود فرست و قرآن را براى ما وسيله‌اى كن كه با آن به والاترين مرتبه‌هاى بزرگى و عزت برشويم، و نردبانى كه از آن به جايگاه سلامت بالا رويم، و سببى كه به پاداش آن در عرصه‌ى قيامت به رستگارى رسيم، و دستاويزى كه با آن به سوى نعمت‌هاى سراى جاودانه پيش رويم.

(9) خدايا، بر محمد و خاندانش درود فرست و به حرمت قرآن، سنگينى بار گناهان را از دوش ما بردار، و خوهاى پسنديده‌ى نيكان را به ما ارزانى كن، و ما را پى‌سپار كسانى قرار ده كه براى تو در نيمه‌هاى شب، در آغاز و انجام روز، قرآن مى خوانند و آن را به پاى مى‌دارند، تا به پاكى آن ما را از هر ناپاكى برى سازى، و به راه كسانى ببرى كه با نور قرآن روشنى يافته‌اند و آرزوها مانع كارهاى نيك ايشان نشده است تا با فريب و نيرنگ بازشان دارد.

(10) خدايا، بر محمد و خاندانش درود فرست و چنان كن كه قرآن در تاريكى شبها مونس ما باشد، و ما را از تحريكات شيطان و انديشه‌هاى وسوسه‌آلود در امان دارد، و پاهايمان را از رفتن به سوى گناهان مانع شود، و زبان‌ها را از گفتن ناحق و نادرست- بى‌آن كه آفتى بينند- لال گرداند، و اعضا و جوارح ما را از آلوده گشتن به گناه بپرهيزاند، و ما را از نگريستن به ديده‌ى عبرت در امور، كه دست بى‌خبرى پوشيده داشته است، بياگاهند، تا فهم شگفتى‌هاى قرآن و مثل‌هاى هشداردهنده‌ى آن- كه كوه‌هاى استوار، با همه‌ى سرسختى، از حمل آن ناتوان‌اند به دل‌هايمان راه يابد.

(11) خدايا، بر محمد و خاندانش درود فرست و با قرآن هميشه ظاهر ما را آراسته بدار، و انديشه‌هاى وسوسه‌آلود را از دست يافتن به خلوص باطن ما منع نما، و آلودگى دل‌هاى ما و علاقه‌ى ما به گناهان را برطرف ساز، و آشفتگى كارهاى ما را به سامان كن، و در گرمگاه روز زستاخيز، هنگام عرضه‌ى اعمال، سوز تشنگى ما را به آب رحمت قرآن فرو بنشان، و در روز «هراس بزرگ» كه از گورها برانگيخته شويم، بر تن ما جامه‌هاى امن بپوشان.

(12) خدايا، بر محمد و خاندانش درود فرست و به مدد قرآن حاجت ما را به بى‌نيازى رسان، و آسايش زندگى و بركت و فراوانى روزى‌ها را به سوى ما روان گردان، و از بدسرشتى‌ها و زشت كردارى‌ها به دور دار، و از فرو افتادن به دره‌ى عميق كفر و تن دادن به موجبات نفاق ايمن ساز، تا آن كه قرآن ما را در قيامت به سوى خشنودى و بهشت تو پيش برد، و در اين جهان از خشم تو و تجاوز از حدود تو حفظ كند، و به سبب آنچه نزد تو بر عهده‌ى ما نهاده شده (كه پيرو قرآن باشيم و احكام آن را به كار بنديم)، گواهى دهد كه ما حلال آن را حلال، و حرام آن را حرام دانسته‌ايم.

(13) خدايا، بر محمد و خاندانش درود فرست و از بركت قرآن، سختى جان كندن و رنج ناله كردن و به شماره افتادن نفس‌ها را هنگام مرگ بر ما آسان كن؛ «آنگاه كه جان‌ها به گلوگاه مى‌رسد، و كسى مى‌گويد: كيست آن كه افسون كند و شفا بخشد؟» پس فرشته‌ى مرگ براى گرفتن جان وى از پرده‌هاى غيب چهره بنمايد، و از كمان مرگ، تيرهاى وحشت فراق به سوى او پرتاب كند، و برايش جامى از زهر مرگ، كه طعم شرنگ دارد، به هم آميزد، و زمان كوچيدن و روان شدن ما به جهان ديگر نزديك و نزديك‌تر شود، و كارهاى ما همچون گردنبند بر گردن ما بسته باشد، و تا روز ديدار (رستاخيز) گورها منزلگاه‌هاى ما گردند.

(14) خدايا بر محمد و خاندانش درود فرست و درآمدن ما به سراى فرسودگى، و ماندن دراز مدت ما را در ميان طبقات خاك، بر ما مبارك ساز، و پس از جدا شدن از دنيا، گورها را بهترين منزل ما گردان، و تنگناى لحدهاى ما را به رحمت خود بگستران، و ما را در برابر حاضران عرصه‌ى قيامت، به كيفر گناهان تباه‌كننده رسوا مفرما،

(15) و چون در پيشگاه تو به صف مى‌ايستيم، به حرمت قرآن، بر خوارى و درماندگى ما رحمت آور، و در روز عبور از پل لرزان جهنم، قدم‌هاى ما را به قرآن پابرجا ساز و از لغزيدن نگاه دار، و پيش از برانگيخته شدن، تاريكى گورهاى ما را بدان روشنايى بخش، و ما را از اندوه روز قيامت و هول و هراس شديد آن برهان،

(16) و در آن روز كه چهره‌ى ستمكاران سياه شود، و در روز حسرت و پشيمانى، روى ما را سپيد گردان، و دوستى ما را در دل‌هاى مؤمنان انداز، و اين زندگى را بر ما دشوار مساز.

(17) خدايا، بر محمد، بنده و فرستاده‌ى خود، درود فرست، زيرا او پيام تو را به مردم رسانيد و فرمانت را با صداى بلند آشكار گردانيد و براى بندگانت خيرخواهى كرد.

(18) خدايا، جايگاه پيامبر ما را- كه درودهاى تو بر او و خاندانش باد- در روز رستاخيز از ديگر پيامبران به خود نزديك‌تر قرار ده، و شفاعتش را پذيرفته‌تر، و قدر و منزلتش را بيش‌تر، و جاه و جلالش را افزون‌تر.

(19) خدايا، بر محمد و خاندانش درود فرست و بناى دين او را بلندمرتبه ساز، و دليل و برهانش را بزرگى عطا كن، و ترازوى نيكى‌هاى او را سنگين‌تر نما، و شفاعتش را پذيرا باش، و وسيله‌ى تقرب او را قبول فرما و رو سپيدش گردان، و نورش را به كمال رسان، و او را والايى و برترى عنايت كن.

(20) ما را بر طريقت او زنده بدار، و بر دين او بميران، و در راه او پويا ساز، و بر شيوه‌ى او سالك گردان، و از فرمانبران او قرار ده، و در جرگه‌ى پيروان او درآور، و بر سر حوض او وارد كنم، و از جام او بنوشان.

(21) خدايا، درود فرست بر محمد و خاندانش؛ درودى كه به سبب آن او را به برترين خوبى و احسان و افزونى نايل كنى كه اميد آن دارد؛ زيرا تويى كه رحمت فراگير و بخشش بزرگ دارى.

(22) خدايا، محمد را- در عوض آن كه پيام‌هاى تو را به مردم رسانيد، و آيات تو را بر ايشان خواند، و براى بندگانت خيرخواهى كرد، و در راه تو مجاهده نمود- پاداش ده؛ برتر از پاداشى كه نصيب يكى از فرشتگان مقرب و پيامبران مرسل برگزيده‌ى خود كرده‌اى. سلام خدا بر او و خاندان پاك و پاكيزه‌اش، و رحمت و بركت او نصيب ايشان باد.