دعای 42 ( دعا به وقت ختم قران ) ترجمه تقدسی نيا

(1) بار خدايا! تو مرا بر ختم كتابت اعانت و كمك فرمودى كتابى كه به صورت نور نازل فرمودى، و بر هر كتاب كه قبلا نازل فرمودى شاهد و گواه قرار دادى، و بر هر حديثى كه بازگو كرده‌اى فضيلت و برترى بخشيده‌اى.

(2) و فرقانى است كه آن را جدا كننده‌ى بين حق و باطل گردانيده‌اى، و قرآنى كه به وسيله‌ى آن شرايع و احكامت را آشكار ساخته‌اى، و كتابى كه براى بندگانت به تفصيل تشريح فرموده‌اى، و وحى كه بر پيامبرت محمد كه صلوات و درود تو بر او و آلش باد فرو فرستادى.

(3) و آن را نورى قرار داده‌اى كه ما به پيروى‌اش از تاريكى‌هاى گمراهى و نادانى به عرصه‌ى هدايت راه مى‌يابيم، و براى كسى كه سكوت مى‌كند (هنگام قرائت آن) و سخنانش را از سر فهم و تصديق به آن بشنود شفا قار دادى، و ميزان عدالتى است كه زبانه‌اش از حق بر نمى‌گردد، و علم و نشانه‌ى نجاتى است كه هر كس قصد آهنگ طريقه و آئين آن كند به گمراهى نيفتد، و هر كس به دستگيره‌ى عصمتش چنگ زند دستهاى هلاك كننده به او نخواهد رسيد.

(4) بار خدايا! حال كه ما را بر تلاوتش مدد و كمك فرمودى، و با زيبايى عبارتش عقده‌هاى زبان ما را گشودى، پس ما را از كسانى قرار ده كه حق نگهدارى آن را آنچنان كه شايسه آن است رعايت كند، و از كسانى كه با اعتقاد به تسليم در برابر آيات محكمش، در برابر تو ايمان مى‌آورند، و با اقرار به آيات متشابه و دلائل روشنش به تسليم در برابر تو وا مى‌دارد.

(5) بار خدايا! تو كتاب خود را مجمل و سربسته بر پيامبرت محمد صلى اللّه عليه و آله و سلّم نازل فرمودى، و علم به شگفتى‌هايش را به طور كامل به آن حضرت الهام نمودى، و دانش آن را با تفسير و توضيح به ما ميراث دادى، و ما را نسبت به كسانى كه از علوم قرآن بى‌خبرند برترى بخشيدى، و بر (فهم حقايق آن) تقويتمان فرمودى، تا ما را بر كسانى كه تاب تحمل آن را نداشته‌اند فضيلت دهى.

(6) بار خدايا! همچنانكه قلوب ما را حامل قرآن ساختى، و شرافت و فضيلت آن را به وسيله‌ى رحمت خود به ما شناساندى، پس بر محمد كه خطيب آن قرآن بود و بر آل او كه خزانه‌داران آنند درود فرست، و ما را از كسانى قرار ده كه معترفند اين قرآن از جانب تو نازل شده تا در تصديقش هيچ گونه شك و ترديدى به ما روى نياورد، و هيچ گونه انحراف و لغزشى ما را از راه مستقيمش جدا نسازد.

(7) بار خدايا! بر محمد و آل او درود فرست، و ما را در زمره‌ى كسانى قرار ده كه به ريسمان محكم قرآن متمسك مى‌شوند، و از متشابهات (امور شبهه‌انگيز) به پناهگاه محكم و استوارش پناه مى‌برند، و در سايه‌ى پر و بالش آرام مى‌گيرند، و به نور صحبش هدايت مى‌يابند، و به درخشيدن سپيده‌اش اقتدا مى‌كنند، و با چراغ و روشنى آن چراغ خويش را مى‌افروزند، و هدايت و رستگارى را در غير آن نمى‌جويند.

(8) بار خدايا! همان گونه كه حضرت محمد صلى اللّه عليه و آله و سلّم را به وسيله‌ى قران علم و نشانه‌اى براى شناخت ذات مقسدت نصب نمودى، و به وسيله‌ى او راههاى رضا و خشنودى‌ات را آشكار فرمودى، پس بر محمد و آل او درود فرست، و قرآن را وسيله‌اى براى رسيدن ما به والاترين منازل كرامت قرار ده، و نردبانى كه به وسيله‌ى آن به جايگاه سلامت و امنيت عروج نماييم، و سببى براى نجات ما از عذاب و كيفر در عرصه قيامت گردان، و وسيله‌اى كه به كمك آن بر نعمتهاى سراى ابدى وارد شويم.

(9) بار خدايا بر محمد و آل او درود فرست، و به وسيله‌ى قرآن بار سنگينى را از دوش ما بينداز، و حسن و زيبايى شمائل نيكان را به ما ارزانى دار، و ما را پيرو كسانى قرار ده كه شبانه روز با قرآن در پيشگاهت به پا خواسته‌اند تا ما را به طهوريتش از هر آلودگى پاك فرمايى، و پيرو كسانى گردانى كه به روشنايى و راهنمايى قرآن روشنى و رستگارى جستند، و آرزو آنان را از عمل غافل ساخت تا به فريب و نيرنگهاى آن به مهلكه افتند.

(10) بار خدايا! بر محمد و آل او درود فرست، و قرآن را در تاريكى شبها مونس ما گردان، و در برابر تبهكاريهاى شيطان و خطرات وسوسه‌ها نگهبان ما ساز، و براى گامهاى ما از رفتن به مراكز گناه باز دارنده، و براى زبانهاى ما از فرو رفتن در گفتار باطل بدون ابتداء به بيمارى لال و گنگ كننده، و براى اعضاء و جوارحمان از ارتكاب گناه منع كننده، و براى تأمل و پند گرفتن ما كه غفلت سراسر آن را فرا گرفته گشاينده گردان تا فهم عجايب و شگفتى‌هاى آن، و مثلها و داستانهاى ناصحانه آن كه كوههاى استوار با آن صلابت از تحمل آن ضعيف و ناتوان شده‌اند به دلهاى ما برسانى.

(11) بار خدايا! بر محمد و آل او درود فرست، و به وسيله‌ى قرآن آراستگى ظاهر ما را ثابت و پا برجا گردان، و صحت و سلامتى درون ما را به وسيله‌ى قرآن از خطرات وسوسه‌ها باز دار، و زنگار دلهامان و علاقه و ارتباط با گناهان را به وسيله‌ى قرآن شستشو فرما، و امور پراكنده و آشفته ما را با مدد قرآن سر و سامان ده، و در موقف عرضه اعمال به پيشگاهت تشنگى ما را به وسيله‌ى قرآن برطرف فرما، و در روز فزع و هراس بزرگ هنگام برانگيخته شدن ما از قبور جامه‌ى امن و امان را به وسيله‌ى قرآن بر ما بپوشان.

(12) بار خدايا! بر محمد و آل او درود فرست، و فقر و تهيدستى ما را به وسيله‌ى قرآن جبران فرما، و به بركتش گشايش در زندگى، و رفاه و وسعت روزى را به سوى ما روان گردان، و ما را به وسيله‌ى آن از خصلتهاى ناپسند و اخلاق نكوهيده دور ساز، و از سقوط در دره كفر و نفاق به وسيله‌ى آن نگاه دار تا در روز قيامت ما را به سوى رضوان و بهشت راهنمايى كند، و در دنيا از خشم تو و تجاوز از حدود احكام تو مانع و باز دارنده باشد، و در پيشگاهت در حلال شمردن حلالها و حرام دانستن حرامها شاهد و گواه باشد.

(13) بار خدايا! بر محمد و آل او درود فرست و به بركت قرآن اندوه جان دادن، مشقت و سختى ناله كردن، و به شماره افتادن نفسها هنگام مرگ را بر ما آسان گردان هنگامى كه جانها به گلو رسيده و گفته شود آيا كسى هست كه اين بيمار را از مرگ نجات دهد؟، هنگامى كه فرشته‌ى مرگ براى گرفتن جانها از پرده‌هاى غيب آشكار گردد، هنگامى كه تيرهاى وحشت فراق و جدايى (از دنيا را) از كمان مرگ به سوى جان پرتاب نمايد، هنگامى كه از زهر كشنده‌ى مرگ جامى مسموم براى او آماده سازد، هنگامى كه كوچ كردن ما به سوى آخرت نزديك گردد، و اعمال همانند طوقى به گردن افتد، و قبرها تا روز ديدار در قيامت منزل و آرامگاه باشد.

(14) بار خدايا! بر محمد و آل او درود فرست، و ورود ما را به خانه‌ى فرسوده و كهنه (قبر)، و مدت اقامتمان در ميان طبقات خاك مبارك گردان، و قبرهايمان را پس از مفارقت و جدايى از دنيا براى ما بهترين منزلگاه قرار ده، و تنگى لحدهاى قبور ما را به وسيله‌ى رحمت و مهربانى توسعه ببخش، و ما را هنگام حضور در صحنه‌ى قيامت با گناهان هلاك كننده رسوا منما.

(15) و به وسيله‌ى قرآن هنگام توقف در پيشگاهت جهت عرض اعمال بر ذلت و خوارى ما ترحم فرما، و گامهاى ما را هنگام اضطراب و تزلزل پل جهنم در وقت عبور از آن ثابت و استوار دار، و در پرتو قرآن تاريكى قبور ما را پيش از رستاخيز روشن فرما، و به وسيله آن ما را از هر گونه اندوه و ترس و هراس شديد در آن روز نجات ده.

(16) و در روز حسرت و پشيماننى كه چهره‌ى ستمگران سياه مى‌گردد ما را روسپيد گردان، و براى ما در دلهاى اهل ايمان مودت و دوستى قرا ده، و زندگى را بر ما دشوار و سخت مگردان،

(17) بار خدايا بر محمد صلى اللّه عليه و آله و سلّم بنده و فرستاده‌ى خود درود فرست و همان گونه كه پيام رسالت را رساند، و فرمانت را آشكارا بيان كرد، و بندگانت را پند و نصيحت داد.

(18) بار خدايا! پيامبر ما را كه درود تو بر او و آلش باد در روز قيامت مقرب‌ترين پيامبران نسبت به خود قرار ده، و از جهت شفاعت برترين، و از جهت قدر و منزلت والاترين، و از نظر جاه و جلال موجه‌ترين ايشان نزد خود گردان.

(19) بار خدايا! بر محمد و آل او درود فرست، و بنيان (دين و آئينش) را بر همه‌ى اديان برترى ده، و دليل و محبتش (قرآن) را با عظمت گردان، و كفه ميزانش را سنگين گردان، و شفاعتش را بپذير، مقام و منزلتش را نزد خود نزديك قرار ده، و سيمايش را روسفيد فرما، و نورش را كامل و تمام نما، و به درجه‌اش ترفيع عطا فرما.

(20) و ما را بر طريقه و روش او زنده بدار، و بر دين و آئين او بميران، و در راه و مسير او قرار ده، و در راه مسلك او رهسپار گردان، و از پيروان او قرار ده، و در زمره‌اش محشور نما، و در حوض او وارد گردان، و از جامش به ما بنوشان.

(21) بار خدايا! بر محمد و آل او درود فرست، درودى كه به وسيله‌ى آن او را به برترين خير و فضل و كرامت تو كه اميدوار است برسانى، زيرا تو صاحب رحمت واسعه، و فضل كريم هستى.

(22) بار خدايا! به خاطر ابلاغ رسالتت، رساندن آياتت، و پند و اندرز به بندگانت، و جهاد در راهت او را پاداش ده، بهترين پاداشى كه به هر كدام از فرشتگان مقربت، و پيامبران مرسل برگزيده‌ات عطا فرموده‌اى، و سلام و درود بر او و آل طيب و پاكيزه‌اش و رحمت و بركات خداوند بر آنها باد.