دعای 47 ( دعای عرفه امام سجاد ) ترجمه سید كاظم ارفع

(1) حمد مخصوص خداوندى است كه پروردگار جهانيان است،

(2) بار الها تراست حمد كه به وجود آورنده‌ى آسمانها و زمين هستى، صاحب جلالت و كرامت، رب اربابان، خداى هر پرستيده شده، آفريننده‌ى هر آفريده، وارث كل عالم، خدايى كه هيچ چيز مثل او نيست و هيچ چيز از ديدش پنهان نمى‌باشد و او بر همه چيز احاطه دارد و او مراقب همه چيز است.

(3) تويى خدايى كه غير از تو خدايى نيست،

(4) خدايى كه كريم و بالاتر از كرمى‌

(5) و بزرگ و بالاتر از بزرگ و كبير و بلكه اكبر است.

(6) و تويى خدايى كه غير از تو خدايى نيست، خدايى كه رحيم و رحمن و بسيار دانا و حكيم است.

(7) و تويى خدايى كه غير از تو خدايى نيست، خدايى كه شنوا و بينا و ازلى و آگاه است.

(8) و تويى خدايى كه غير از تو خدايى نيست، خدايى كه كريم و بخشنده و بخشندگى هميشگى دارد.

(9) و تويى خدايى كه غير از تو خدايى نيست، خدايى كه اول قبل از هر چيز و آخر بعد از هر عدد است.

(10) و تويى خدايى كه خدايى غير از تو نيست، خدايى كه در عين بلند مرتبه بودن نزديك و در عين نزديكى بلند مرتبه است.

(11) و تويى خدايى كه غير از تو خدايى نيست، خدايى كه داراى ارزش و بزرگى است و شايسته كبريايى و ستايش است.

(12) و تويى خدايى كه غير از تو خدايى نيست، خدايى كه چيزها را بدون خمير مايه اوليه آفريد و صورتها را بدون نمونه و مانند ترسيم مى‌كند و مخلوقات جديدش را از كسى تقليد و پيروى نمى‌كند.

(13) تويى خدايى كه بر هر چيز، اندازه‌اى قرار دادى و هر چيز را براى آنچه از آن خواسته مى‌شود آماده ساخته‌اى و آنچه را جز توست آراسته گردانيده‌اى.

(14) تويى كه در خلق موجودات، شريك يارى‌ات نمى‌كند و در كار تو وزير و معاونى ترا كمك نمى‌نمايد و كسى بر تو شاهد و ناظر نمى‌باشد.

(15) تويى كه به هر كارى اراده كنى به طور قطع انجام مى‌گيرد و آنچه حكم كرده‌اى از روى عدل و آنچه فرمان داده‌اى از روى انصاف بوده است.

(16) الها تويى كه بدون مكان هستى و در برابر سلطنت كسى سلطه ندارد. و برهان و بيان افراد ترا ناتوان نساخته است.

(17) تويى كه همه چيزها را شمارش كرده‌اى و براى هر چيزى انتهايى قرار داده‌اى و هر چيز را به مقدار معلوم ايجاد فرموده‌اى.

(18) تويى كه اذهان از درك حقيقت ذاتت عاجزند فهم‌ها از كيفيتت ناتوانند و ديده‌ها جاى ترا نيافتند.

(19) تويى آن خدايى كه حدى ندارى تا محدود شوى و به تصور نيايى تا دريافته گردى و فرزندى نياوردى تا زائيده شوى.

(20) تويى كه ضد ندارى تا با تو ستيز كند و مانندى ندارى كه بر تو سزاوارى نمايد و همتايى برايت نيست تا با تو معارضه نمايد.

(21) تويى كه ابتداء و اختراع و احداث و بوجود آورنده‌ى مخلوقات هستى و آفرينش آنچه را كه آفريدى نيكو گرداندى.

(22) منزهى تو! منزلت تو چه بزرگ و قدر تو چه بلند است و چه آشكارا حق را از باطل جدا ساخته‌اى.

(23) منزهى تو! اى لطف‌كننده به بندگان چقدر لطف تو فراوان است و اى مهربانى كه مهربانى‌ات بسيار است و اى حكيم و آگاه كه آگاهى‌ات فراوان است.

(24) منزهى تو! اى توانايى كه توانايى‌ات بسيار و اى بخشنده كه بخشش تو زياد و اى بلند مرتبه كه مرتبه‌ات از همه بالاتر است. تويى كه صاحب ارزش و بزرگى و كبريايى و حمد مى‌باشى.

(25) منزهى تو! دستت را براى رساندن خير باز گذاشته‌اى و هدايت و ارشاد از ناحيه تو شناخته شده و هر كه به دين و يا دنيا متمسك شود ترا خواهد يافت.

(26) منزهى تو! هر كس در جريان دانش تو قرار گيرد خاضع درگاهت خواهد شد و آنچه زير عرش توست خاشع در مقابل عظمتت مى‌باشد و همه مخلوقات براى اطاعت از تو فرمانبرند.

(27) منزهى تو! محسوس به حواس نيستى و با دست ماليدن و اتصال لمس نمى‌شوى و كسى نمى‌تواند تو را فريب دهد و تو را دور سازد و يا با تو درگير شود و بر تو غلبه كرده و با تو خدعه و مكر نمايد.

(28) منزهى تو! راهت هموار و فرمانت رشد و تعالى است و تويى زنده‌ى بى‌نياز.

(29) منزهى تو! گفتارت حكمت‌آميز و فرمانت قطعى و اراده‌ات قاطع است.

(30) منزهى تو! كسى نمى‌تواند اراده‌ات را برگرداند و چيزى از كلماتت را تغيير دهد.

(31) منزهى تو! آياتت آشكار و غالب است، تويى كه پديد آورنده‌ى آسمانهايى، آفريننده‌ى جهانهايى.

(32) حمد مخصوص توست، حمدى كه به دوام تو دائم باشد

(33) و حمد تراست، حمدى كه به وسيله نعمت‌هايت جاودانه باشد

(34) و حمد تراست حمدى كه موازى و برابر با خلق تو باشد.

(35) و حمد تراست، حمدى كه بر خشنودى‌ات بيفزايد

(36) و حمد تراست، حمدى كه با حمد هر حمد كننده‌اى همراه باشد و شكرى كه شكر هيچ شكرگزارى به پايه آن نرسد.

(37) حمدى كه فقط ترا سزاست و جز به سوى تو وسيله‌ى تقرب نگردد.

(38) حمدى كه باعث شود نعمت اول ادامه يافته و نعمت آخر به وسيله آن جاودانه گردد.

(39) حمدى كه در گردش روزگار اضافه گردد و با اضافه شدن پى در پى افزون شود.

(40) حمدى كه فرشتگان نگهبانت از شمارشش عاجز شوند و بر آنچه نويسندگان در كتاب تو ضبط نموده‌اند فزونى گيرد.

(41) حمدى كه هموزن عرش بزرگت و برابر كرسى بلند پايه‌ات باشد.

(42) حمدى كه پاداش آن نزد تو كامل باشد و پاداش همه پاداشها را در بر گيرد.

(43) حمدى كه ظاهرش مطابق با باطنش و باطنش موافق با صدق نيت باشد.

(44) حمدى كه آفريده شده‌اى مانند آن را بجا نياورده باشد و كسى جز خودت فضل آن را نمى‌شناسد.

(45) حمدى كه هر كه در مواظبت آن كوشد يارى گردد و هر كه در رعايت آداب آن كوتاهى كند كمك شود.

(46) حمدى كه هر حمدى را كه آفريده‌اى جمع نمايد و هر حمدى را كه در آينده خلق كنى به يك رشته درآورد.

(47) حمدى كه هيچ حمدى به گفتارت نزديكتر و حمدكننده‌اى از كسانى كه ترا حمد مى‌كنند نباشد.

(48) حمدى كه به خاطر بسياريش به وسيله كرمت نعمت‌ها را فراوان گرداند و تو آن را از روى فضل و كرامت با فزونى پى در پى همراه نمايى.

(49) حمدى كه شايسته عظمت تو و برابر با عزت و جلالت باشد.

(50) پروردگارا بر محمد و آل او درود فرست همو كه برگزيده، پسنديده، گرامى و مقرب است برترين درودهاى خود را به او فرست و كاملترين بركاتت را بر او نازل كن و سودمندترين مهربانى‌هايت را نثارش كن.

(51) خداوندا بر محمد و آل او درود فرست، درودى پاكيزه كه پاكيزه‌تر از آن نباشد. و بر او درود فرست، درودى فزاينده كه درودى افزون كننده‌تر از آن نباشد. و بر او درود فرست، درودى خشنودكننده كه درودى بالاتر از آن نباشد.

(52) پروردگارا بر محمد و آل او درود فرست، درودى كه او را راضى سازد و بر رضايتش بيفزايد. و بر او درود فرست، درودى كه تو را راضى سازد و بر رضايتت بيفزايد. و بر او درود فرست، درودى كه به جز آن راضى نباشى. و غير آن را سزاوار نبينى.

(53) الها بر محمد و آل او درود فرست، درودى كه از رضاى تو بگذرد و به بقاء و هستى تو متصل گردد و فانى و نابود نشود همانطور كه كلماتت فانى نمى‌گردند.

(54) خدايا بر محمد و آل او درود فرست، درودى كه در بر گيرنده درود فرشتگانت و پيامبران و رسولان و اهل طاعتت باشد و درودى كه بندگانت از جن و انسان و پذيرندگان دعوت تو را شامل شود و درود هر كه را از انواع آفريدگانت كه پديد آورده‌اى گرد آورد.

(55) پروردگارا بر محمد و آل او درود فرست، درودى كه هر درود گذشته و حال را در بر گيرد. و بر او و آلش درود فرست، درودى كه مورد رضاى تو و غير تو نباشد. درودى كه با آنچه گفته شد درودهايى را خلق كنى و آنها را چندين برابر سازى و در گردش روزگار آنها را افزون نمايى، افزون شدنى كه فقط خودت قادر به شمارش آنها باشى.

(56) بار الها بر پاكيزگان اهل پيامبر، همانهايى كه براى اجراى فرامينت برگزيدى درود فرست همانهايى كه گنجينه‌هاى علمت و حافظان دينت و جانشينان روى زمينت و حجت‌ها براى بندگانت قرار دادى. همانهايى كه به اراده خودت از هر ناپاكى و پليدى پاكشان فرمودى و ايشان را وسيله‌اى براى ارتباط با خودت و راهى به سوى بهشتت گردانيدى.

(57) خدايا بر محمد و آل او درود فرست، درودى كه به توسط آن بخشش و كرامتت را نسبت به ايشان فراوان گردانى و همه چيز از كرامتت و عطايايت را براى آنها كامل نمايى و حظ و بهره عناياتت را براى ايشان فراوان كنى‌

(58) الها بر حضرت محمد و بر اهل‌بيت گرامش درود فرست، درودى كه اول آن حد و آخر آن پايان نداشته باشد.

(59) خدايا بر آن بزرگواران به وزن عرش خود و آنچه در زير عرش است و به اندازه آنچه آسمانهايت و فوق آسمانهايت را پر مى‌كند. و به تعداد زمينهايت و آنچه در زير زمينهايت و بين آنهاست درود فرست، درودى كه آنها را به كمال قرب تو رساند و براى تو و ايشان رضامندى آورد و هميشه به مثل آن درودها پيوسته باشد.

(60) الها دينت را در هر زمان به توسط امامى كه براى بندگانت علامت و در شهرها نشانه بوده‌اند برپا داشتى و تاييد نمودى بعد از آنكه دوستى آن امام را به دوستى خود پيوند زدى و وى را سبب خشنودى خويش گردانيدى و طاعت او را واجب نمودى و مردم را از نافرمانى‌اش برحذر داشتى و فرمان دادى تا از دستوراتش اطاعت كنند و از آنچه را كه نهى مى‌نمايد اجتناب نمايند و از آن امام جلو نيفتند و در اجراى دستوراتش از او عقب نمانند. امامى كه حافظ پناهندگان و پناه اهل ايمان و ريسمان اهل توسل و بهاء جهانيان است.

(61) بار پروردگارا پس بر وليت شكر آنچه را كه بر او تفضل فرمودى الهام فرما و توفيق همان نوع شكرگزارى را به وسيله آن گرامى به ما عنايت كن و از جانب فضلت به او قدرت و پيروزى ده و درها را به روى او بگشا آن هم گشودنى آسان و او را به تواناترين تكيه‌گاهت يارى فرما و توانائيش را محكم گردان و بازويش را قدرت بخش و با ديده‌ات وى را نگهبانى كن و با حمايتت او را حفظ فرما و با فرشتگانت او را نصرت بخش و با سپاهت كه غالبند كمكش كن.

(62) خدايا به وسيله او كتاب و احكام و شرايع و سنت‌هاى پيامبرت را برپا دار الها درود تو بر او و آلش باد، خدايا به وجود امام آنچه را كه ظالمان از معالم و احكام دينت ضايع كردند و از بين بردند زنده كن و زنگ زدگى كه از ستمكاران به دينت وارد شده بر طرف نما و به وسيله او سختى را از مسير هدايتت و دين برگشتگان و مرتدين را از سر راهت بردار و به توسط او آنان را كه براى راهت كجى و انحراف را طلب مى‌كنند نابود فرما.

(63) خدايا امام را براى دوستانت نرم و مهربان و دست قدرتش را بر دشمنانت غالب گردان و رافت و رحمت و لطف و مهربانى‌اش را به ما ببخش و ما را جزء گوش فرا دهندگان به فرامين و اطاعت‌كنندگان دستوراتش و كوشندگان در جلب رضايش و سيركنندگان به يارى‌اش و مدافعين از حضرتش قرار ده. پروردگارا به سوى تو و به سوى پيامبرت روانه‌مان ساز و درودت را بر او و آلش بفرست و بدين وسيله ما را جزء تقرب‌جويان قرار ده.

(64) پروردگارا و درود فرست بر آن دسته دوستان آن گراميان كه به مقامات ايشان اعتراف دارند و از راه و سيره‌ى آنها پيروى مى‌كنند و به دنبال آثارشان مى‌روند و به راهنمايى‌هايشان تمسك مى‌جويند، به دوستى ايشان توسل جسته و به امامتشان اقتدا مى‌كنند، تسليم امر آن بزرگوارانند و در بجا آوردن فرامين آنها كوشا هستند و انتظار روزهاى آنها را مى‌كشند و چشم براه دولت ايشانند، درودهاى با بركت و پاكيزه و فزاينده در صبحگاهان و شبانگاهان.

(65) خدايا بر ايشان و ارواحشان درود فرست و كارشان را با تقوى و پاكدامنى فراهم نما و شئونات زندگى ايشان را اصلاح كن و بر آنها ببخش و عفوشان فرما زيرا كه تو زياد توبه‌پذير و مهربانى و بهترين بخشنده مى‌باشى. الها ما را با ايشان در دارالسلام در يكجا قرار ده به لطف و كرمت اى مهربانترين مهربانان.

(66) پروردگارا اين روز عرفه است كه آن را شرافت و كرامت و عظمت بخشيدى و رحمتت را در آن توسعه دادى و عفوت را تفضل فرمودى و عطايت را در آن بسيار كرده و به وسيله آن بر بندگان كرم كردى.

(67) خدايا اين منم بنده‌ى تو كه پيش از آفرينش و بعد آن به او نعمت دادى و او را جزء هدايت يافتگان در دينت نمودى و براى فهم و عمل به حقت توفيقش دادى و با تمسك به رشته رحمتت او را حفظ كرده و داخل در حزب خويشت فرمودى و به راه دوستى‌ات و دشمنى با دشمنانت ارشادش كردى.

(68) سپس به او فرمان دادى و اطاعت نكرد و او را نهى كردى دست از كار خلاف خود برنداشت. تو او را از گناه برحذر داشتى و او با فرمانت مخالفت كرد البته نه از روى دشمنى با تو و نه از جهت تكبر بر تو بلكه دعوت هواى نفس خويش را اجابت كرد و همان هواى نفس او را به آنچه ترسانده‌اى خواند و دشمن تو و دشمن او را بر آن يارى كرد. آنگاه با آشنايى به ترسانيدن تو و اميدوارى به عفو تو و اعتماد به گذشت تو بر نافرمانى‌ات اقدام نمود در حالى كه به آن نعمت‌هايى كه به او عنايت كرده‌اى سزاوارترين بندگانت بود كه به نافرمانى‌ات اقدام ننمايد.

(69) و اينك منم در اختيار تو در حالى كه ناچيز، ذليل، خاضع، خاشع، ترسانم و به گناهان بزرگى كه تن به آنها داده‌ام و خطاهاى بزرگى مرتكب شده‌ام اعتراف مى‌كنم. الها به عفوت اميدوار به رحمتت پناهنده‌ام و يقين دارم كه غير از تو پناهگاهى ندارم و بازدارنده‌اى مرا از تو باز نخواهد داشت.

(70) پس به من پوششى را ببخش كه به گنهكاران مى‌بخشى و عفوت را بر من عطا كن همانگونه كه به تسليم شده درگاهت عطا مى‌كنى. بر من نعمت آمرزشت را عنايت كن كه اين كار در جايگاه با عظمت تو كار بزرگى نيست در حالى كه به كسى كه به تو اميد بسته عنايت مى‌فرمايى.

(71) در اين روز عرفه از كانون رضايت مرا بهره‌مند فرما و مرا از آنچه تلاشگران در بندگى‌ات بدان مى‌رسند دست خالى برنگردان.

(72) الها گر چه اعمال شايسته‌اى كه تلاشگران در بندگى‌ات فرستاده‌اند نفرستاده‌ام ولى يكتايى تو و نفى تو و نفى بتها و اشتباه را از برايت فرستاده‌ام و از آن درهايى وارد شده‌ام كه تو فرمان به ورود آنها داده‌اى و به آنچه كه هيچ كس جز با قرب به تو به آن نمى‌رسد تقرب جسته‌ام.

(73) سپس در پى قرب به تو گريه و زارى و ذلت و خوارى و حسن ظن به تو و اعتماد به بزرگوارى‌ات را قرار داده‌ام و نيز اميد به تو را كه هيچگاه اميدوار به تو نااميد نخواهد شد. و از تو مسئلت مى‌جويم همانند كسى كه حقير و ذليل و گرفتار و فقير و نگران و پناهنده است.

(74) با اين حال سوالم از روى ترس و زارى و پناه‌خواهى و روى آوردن است و نه از روى تكبر و گردنكشى گردنكشان. و نه از روى بلند پروازى آنهايى كه به طاعت خود مغرورند و نه از روى كبر و نخوت به شفاعت ميانجيگران.

(75) پس پروردگارا بعد از اين اعتراف من از كمترين كمتران و ذليل‌ترين ذليلان هستم و همانند ذره و يا كمتر از ذره مى‌باشم پس اى خدايى كه در جزا دادن به گنهكاران شتاب نمى‌كنى و به اسراف‌كنندگان فرصت مى‌دهى و اى خدايى كه از سر تقصير گنهكاران مى‌گذرى و خطاكاران را از روى لطف مهلت مى‌دهى.

(76) منم معترف به بدكارى و خطاكارى و

(77) منم همان كه از روى جرات ترا نافرمانى كرد

(78) منم آنكه از روى عمد ترا معصيت نمود،

(79) منم آنكه گناهش را از مردم پنهان داشت ولى در محضر تو گناه كرد.

(80) منم آنكه از بندگانت ترسيد و خود را از تو در امان دانست،

(81) منم آنكه از قهر تو نهراسيد و از عذاب نترسيد،

(82) منم ستمگر بر خود،

(83) منم در گرو گرفتارى خويش،

(84) منم بنده بى‌حياء،

(85) منم مبتلا به رنج طولانى.

(86) ترا به حق كسى كه از بين خلقت برگزيده‌اى و به حق آنكه براى خويش انتخاب فرموده‌اى و به حق كسى كه او را از آنچه آفريده‌اى اختيار كرده‌اى و به حق كسى كه براى خويش انتخاب كرده‌اى و به حق آنكه اطاعتش را به اطاعت خودت پيوند داده‌اى. و مخالفتش را همانند مخالفت خودت قرار داده‌اى و به حق كسى كه دوستى‌اش را قرين دوستى‌ات نموده‌اى و دشمنى‌اش را دشمنى خودت معرفى فرموده‌اى در اين روز لباس رحمتت را بر قامتم بپوشان همانند آنكه با حال زارى به سوى تو زارى مى‌نمايد و او را مى‌بخشى و با توبه و استغفار به درگاهت پناه مى‌آورد.

(87) و مرا سرپرستى كن به مانند آنهايى كه اهل طاعت تو و داراى منزلت و ارجمندى نزدت هستند.

(88) و خود به تنهايى مرا مشمول لطف و مرحمتت قرار ده همانگونه كه به تنهايى به آنكه وفاى به عهدت كرد و خود را به خاطر تو به زحمت انداخت و بيش از طاقتش در مقام جلب رضايت كوشيد احسان و محبت نمودى.

(89) خدايا مرا به علت كوتاهى در انجام تكاليف و تجاوز از حدود و احكامت مواخذه مفرما

(90) و به خاطر مهلت دادن به من مرا به تدريج مستحق عذابم مكن مثل كسى كه به تدريج سزاوار عذاب گشته و مار از خيرى كه نزد اوست محروم ساخته در حالى كه در رسيدن نعمت او به من شريك تو نبود.

(91) الها مرا از غفلت بى‌خبران و چرت زدن اسراف‌كنندگان و خواب ذليل شدگان بيدار فرما

(92) و قلبم را در اختيار خود بگير تا آنچه بندگان خاضعت و كوشش‌كنندگان در عبادتت و نجات يافتگان از سهل‌انگاريها بدان رسيده‌اند نايل گردد.

(93) پروردگارا مرا از هر چه از تو دورم مى‌سازد و بين من و بهره‌ام از تو مانع مى‌شود و از آنچه نزد تو قصد مى‌نمايم مرا باز مى‌دارد پناهم ده.

(94) الها سلوك به خوبيهايى كه نزد توست و سبقت گرفتن به رسيدن فيض و ثوابى كه در آنچه تو امر فرموده‌اى و حرص به آنچه تو برايم خواسته‌اى، همه را برايم آسان كن.

(95) و مرا با آنهايى كه دستوراتت را سبك مى‌شمارند و وعده‌هايت را به حساب نمى‌آوردند هلاك مفرما

(96) و نيز مرا با كسانى كه دشمنى تو را طلب مى‌كنند نابود مكن‌

(97) و با آنهايى كه به سخت‌ترين عذاب هلاكشان مى‌كنى به خاطر انحرافشان مرا هلاك مكن.

(98) خدايا مرا از گردابهاى فتنه نجات ده و از بلايا و گرفتاريها خلاصم فرما و از مواخذه مهلت دادنها پناهم ده.

(99) الها بين من دشمنى كه مى‌خواهد مرا گمراه كند و هواى نفس كه نابودم مى‌سازد و زيانى كه مرا در بر مى‌گيرد حايل و مانع شو

(100) و از من روى برمگردان مثل روى برگردان از كسى كه بر او غضب كرده‌اى و از او راضى مى‌شوى.

(101) و از اميد به درگاهت نااميدم مكن تا نوميدى بر من غالب آيد

(102) و چيزى كه در توانم نيست به من مده تا به خاطر علاقه فراوانم به تو تكليفم سنگين شود.

(103) و مرا از درگاه خويش رها مكن مانند رها كردن كسى كه در او خير نيست و ترا به او حاجتى نبوده و اجازه توبه نداشته باشد.

(104) و دورم نينداز مانند كسى كه از چشم تو افتاده و مورد حفاظت تو نيست و مثل كسى كه زبونى از جانب تو گريبانش را گرفته، بلكه دستم را بگير تا مثل افتادن افتادگان در عذاب و مبتلا به ترس شدن گمراهان و لغزيدن فريب‌خوردگان و تباه شدن تباه‌شدگان نگردم .

(105) و از آنچه كه طبقات ناتوان جامعه بدان مبتلا مى‌گردند عافيتم بخش و مرا به بالاترين درجات آنهايى كه نعمت داده‌اى و از رفتارشان راضى هستى و آنها را به خاطر كارهاى خوبشان ستوده و زندگى بخشيده‌اى و در سعادت و نيكبختى ميرانده‌اى برسان.

(106) و خوددارى از آنچه كه باعث از بين رفتن كارهاى پسنديده مى‌شود و بركات را از بين مى‌برد بر من تكليف كن.

(107) و قلبم را از گرايش به زشتى‌ها و رسوايى گناهان بپوشان‌

(108) و مرا به آنچه كه رضايت را در بر نمى‌گيرد مشغول فرما

(109) و علاقه دنياى پست كه باعث مى‌شود از آنچه نزد توست مرا منع كند از دلم خارج كن همان چيزى را كه سبب مى‌گردد از تدارك وسيله به سويت باز دارد و از نزديكى به تو بى‌خبرم گرداند.

(110) الها مناجات با خودت را در شب و روز و در خلوت و تنهايى برايم زينت ده.

(111) و من يك نوع خود نگهدارى عطا كن كه به خوف و خشم تو نزديكم گرداند و از آنچه حرام است بازم دارد و از گرفتار شدن به گناهان بزرگ رهايم نمايد.

(112) و پاكيزه شدن از چركى گناهان را به من ببخش و آلودگى معصيت‌ها را از من برطرف فرما و لباس عافيتت را بر قامتم بپوشان و رداى تندرستى را از جانب خودت در برم كن و نعمت‌هاى فراوانت را نصيبم فرما و احسان پى در پى خود را برايم ظاهر ساز.

(113) خداوندا به توفيقات و راهنمايى‌هايت كمكم كن و براى داشتن انگيزه سالم و گفتار پسنديده و عمل شايسته ياريم فرما و مرا به حول و قوه خودم وامگذار در حالى كه از حول و قوه تو بيرون باشم.

(114) آن روز كه براى ملاقاتت مرا برمى‌انگيزانى خوارم مكن و در برابر دوستانت رسوايم مفرما. يادت را از دلم مبر و توفيق شكرگزارى از نعمتهايت را از من سلب مفرما، بلكه روح شكرگزارى در مواقع فراموشى و هنگامى كه نادانان نعمت‌هايت را از ياد ببرد به من عنايت كن و به من بفهمان كه بر آنچه عطا فرموده‌اى ستايش كنم و به آنچه احسان نموده‌اى اعتراف نمايم.

(115) خداوندا ميل و رغبتم را به سويت برتر از ميل و رغبت علاقمندانت و حمدم را برتر از حمد حمدكنندگان درگاهت قرار ده.

(116) و در هنگام نيازمندى به سويت خوارم مساز و به وسيله آنچه در محضرت نيكويى كرده‌ام نابودم مكن و دست رد بر پيشانى‌ام مزن همانطور كه بر پيشانى دشمنانت زده‌اى زيرا كه من تسليم توام و مى‌دانم كه حق با توست و تو سزاوارى در رساندن احسان و يارى‌كننده‌ترى در بخشش و تويى اهل تقوى و اهل مغفرت و تويى كه در بخشيدن سزاوارترى تا عذاب كردن و در پوشيدن گناهان بندگانت نزديكترى تا افشا كردن و رسوا نمودن!

(117) بنابراين زنده‌ام كن به زندگى پاكيزه‌اى كه به خواسته‌ام برسم و به آنچه دوست دارم نايل شوم در صورتى كه آنچه را كه تو نمى‌پسندى ترك كنم و آنچه را كه نهى فرمودى بجا نياورم و به طريقى مرا بميرانى كه نورش در پيش رو و از سمت راست درخشش داشته باشد.

(118) الها مرا ذليل درگاهت و عزيز بين آفريدگانت كن و در هنگام خلوت با خودت فروتن در بين بندگانت ارفع و سزاوارم فرما و از آنكه از من بى‌نياز است بى‌نيازم ساز و بر فقر و نيازم به درگاهت بيفزا.

(119) خدايا از شماتت دشمنان و افتادن در گرفتاريها و ذلت و خوارى نزد مردم پناهم ده و آنچه را كه از من مى‌دانى مخفى دار كه اگر بردبارى‌ات نبود حتما مواخذه مى‌كردى و اگر شتاب نكردنش نبود عقاب بر گناه مى‌نمودى.

(120) الها هرگاه اراده كردى تا مردمى را گرفتار فتنه كنى و يا بلايى بر آنها وارد سازى مرا از جمع آنها رهايى ده و همين كه در دنيا در آنجايى كه سزاوار رسوايى بودم ولى رسوايم نفرمودى در جهان آخرت نيز رسوايم مكن‌

(121) و براى من نعمت‌هاى دنيايت را با نعمت‌هاى آخرتت و سودهاى گذشته‌ات را به تازه‌هاى آنها جمع كن و آنقدر عمرم را طولانى مكن كه گرفتار قساوت قلب گردم و آنچنان مصيبت زده‌ام مفرما كه ارزشم زايل شود و آنچنان خوارم مكن كه از قدر و منزلتم كاسته گردد و آنگونه در رتبه و مقام ناقصم مفرما كه ارزش من دانسته نشود

(122) و چنان وحشت و ترس در دلم مينداز كه نااميد شوم و چنان بيمناكم مگردان كه ترس در دلم افتد . پروردگارا ترسم را در وعده‌هاى عذابت و بيمم را در مهلت دادنت و ترساندنت و نگرانيم را در هنگام خواندن آيات قرآنت قرار ده.

(123) الها شبم را آباد كن به بيدار ماندن براى بندگى‌ات و خلوت نمودن براى نماز شب و مناجاتت و آرامش گرفتن فقط با تو و درخواست حوائجم فقط از تو و درخواست نمودن مدام از تو جهت رهايى از آتش جهنمت و پناه بردن به درگاهت از عذابى كه استحقاق آن را دارم.

(124) خداوندا مرا در مدتى طولانى در طغيان و سركشى و سرگردانى در نادانيم وامگذار و مرا براى كسى كه قبول موعظه كند پند و براى آنكه از حوادث عبرت مى‌گيرد عبرت قرار مده. الها مرا سبب گمراهى كسى مكن كه به كارهايم نظرى افكند و مرا به خاطر فريبى كه داده‌ام كيفر مفرما و ديگرى را به جاى من برمگزين و نامم را تغيير مده و تنم را تبديل مكن و مرا مسخره بندگانت و خودت قرار مده‌

(125) و مرا جز پيرو رضايت و جز به كيفر رساندن دشمنانت براى خودت خادم مگردان. خدايا خنكى عفوت و شيرينى رحمتت و روح و ريحانت و بهشت پر نعمتت را برايم فراهم مساز و با قدرتى كه در اختيار دارى مزه‌ى فراغت و انجام آنچه را كه تو دوست مى‌دارى و تلاش براى انجام آنچه را كه مرا به تو نزديك مى‌كند به من بچشان و ارمغانى از تحفه‌هايت برايم بفرست.

(126) پروردگارا در اين راه تجارتم را سودمند و بازگشتم را بى‌ضرر گردان و مرا از مقامت بترسان و مشتاق لقائت كن و توفيقى عنايت كن تا توبه‌اى كه غير قابل بازگشت باشد بجا آورم و ديگر گناه كوچك و بزرگ و آشكار و نهان از من باقى نماند.

(127) الها كينه اهل ايمان را از دلم بركن و دلم به خاشعين درگاهت نرم فرما و با من چنان باش كه با بندگان صالحت هستى و لباس تقوى را بر قامتم بپوشان و براى من ياد خوبى در آيندگان و ذكر پر آوازه‌اى در بين ديگران قرار ده و مرا در بين مومنين نخستين در آور

(128) و فراوانى نعمتت را براى من كامل كن و كرامتهاى آن نعمت‌ها را برايم ظاهر ساز و دستم را از سودهاى خود پر كن و بخشش‌هاى گرامى‌ات را به سويم روانه ساز و پاكيزگان از دوستانت را در بهشتى كه براى برگزيدگانت زينت داده‌اى همسايه‌ام فرما و در جاهايى كه براى دوستانت آماده شده مرا به عطاهاى بزرگت بپوشان‌

(129) و برايم نزدت استراحتگاهى مطمئن و مكانى كه جاى گيرم و باعث روشنى چشمم گردد قرار ده و به گناهان بزرگى كه انجام داده‌ام تقاصم مكن و در روزى كه پرده‌ها كنار مى‌رود نابودم مفرما و هر نوع شك و شبهه را از من زايل كن و براى رسيدن به حق، راهى از كل رحمتت پيش پايم بگذار و تقسيم عطاهايت را برايم بسيار و نصيب‌هاى احسان از خان كرمت را برايم فراوان گردان.

(130) پروردگارا دلم را نسبت به آنچه در اختيار تو است مطمئن ساز و تمام همتم را به خودت اختصاص ده و مرا به كارى موفق دار كه بندگان خالصت را وامى‌دارى و هنگام غفلت عقلها طاعتت را به دلم الهام فرما و بى‌نيازى، پاكدامنى، راحتى در زندگى، نداشتن درد و گرفتارى و سلامتى، توسعه در روزى و آرامش و عافيت را برايم فراهم آور.

(131) الها كارهاى خوبم را به خاطر آلوده شدن به معصيت نابود مكن و راز و نياز در خلوتم را به علت خلافكاريهايى كه از راه آزمايش تو برايم اتفاق افتاده تباه مساز. و آبرويم را جهت درخواست از مردم عالم حفظ فرما و از طلب كردن و التماس از آنچه نزد مردم فاسق هست بازم‌دار.

(132) خدايا مرا پشت و كمك‌كننده ستمگران قرار مده و نيز مرا براى نابود كردن كتابت دست و ياورشان مگردان و از جايى كه نمى‌دانم مرا حفظ كن آنگونه حفظ كردنى كه از همه بلايا محفوظ بمانم. الها درهاى توبه‌ات و رحمتت و رافتت و روزى فراوانت را به رويم باز كن زيرا كه من به سويت از جمله روى آورندگانم و نعمتت را بر من تمام فرما زيرا كه تويى بهترين نعمت دهندگان.

(133) خداوندا باقى عمرم را در حج و عمره و كسب آبرو از درگاهت قرار ده اى خداى جهانيان و درود خدا بر محمد و آل پاك و پاكيزه‌اش باد و سلام هميشگى و جاودانه بر حضرت و بر اهل‌بيت گرامش.