دعای 20 ( دعا در مکارم اخلاق و اعمال پسندیده ) ترجمه محمود صلواتی

(1) بار خدايا، بر محمد وخاندانش درود فرست و ايمانم را به كامل ترين ايمان، يقينم را به برترين يقين، نيتم را به نيكوترين نيت، و كردارم را به بهترين كردارها رسان.

(2) بار خدايا، نيتم را به لطفت استوارى ده، يقينم را به رحمتت پايدارى بخش، و فسادم را به قدرتت به صلاح آور.

(3) بار خدايا، بر محمد و خاندانش درود فرست، و از پرداختن به كارى كه مرا از تو باز مى‌دارد بازم دار، و به كارى كه در روز باز پسين به كارم آيد برگمار، و روزگارم را در آنچه براى آنم آفريده‌اى فارغ ساخته و بى نيازم دار، روزيت را بر من گشايش ده و با نگريستن بدانچه ديگران دارند ميفكنم در فتنه، عزيزم دار و از خود پسندى دورم دار، مرا بنده‌ى خود ساز و عبادتم را با عجب و غرور تباه مساز، به دست من در حق مردم كارهاى نيك روان كن و به منت نهادن آن را تباه مكن، اخلاق پسنديده ببخشايم و از به خود نازيدن نگه دارم.

(4) بار خدايا، بر محمد و خاندانش درود فرست و مرا در ميان مردم به درجه‌اى فرا مبر، مگر آنكه همانند آن پيش نفسم فرود آرى و عزتى آشكارم مده، مگر اينكه همانند آن در نهان پيش نفسم خوار گردانى.

(5) بار خدايا، بر محمد و خاندانش درود فرست و مرا از هدايتى شايسته بهره‌ور گردان كه آن را با چيزى معاوضه نكنم، و مرا به راه حقى بر كه از آن برون نشوم و نيتى درستم ده كه در آن ترديد نكنم، تا هنگامى كه زندگيم در اطاعت توست عمر ده، و چون عمرم چراگاه اهرمن گرديد بميرانم، پيش از آنكه دشمنيت سخت بر من فرود آيد يا اينكه خشمت مرا فرو گيرد.

(6) خداوندا، هر خصلت زشت كه در من است به صلاح آور، و هر خوى بد كه با من است و موجب نكوهش من، دگرگونش ساز به اخلاقى هر چه نيكوتر، و هر كرامت كمال نايافته كه در من است به كمال آور.

(7) خداوندا، بر محمد و خاندانش درود فرست و كين ورزى دشمنانم را به محبت، رشك سركشان را به مودتّ، و بدگمانى نيكان را به اعتماد، دشمنى نزديكان را به دوستى، بدخواهى خويشان را به نيك خواهى، فرو نهاندن نزديكان را به يارى دهى، دوستى دو رويان را به دوستى واقعى، ناسازگارى معاشران را به آميزشى سازگار و تلخى بيم از ستمكاران را به شيرينى ايمنى مبدل ساز.

(8) بار خدايا، بر محمد و خاندانش درود فرست و مرا در برابر كسى كه به من ستم مى‌كند دستى توانا، در برابر آنكه با من مجادله مى‌كند زبانى گويا و در برابر آنكه با من دشمنى مى‌ورزد پيروزى‌اى آشكارا ده، به من در برابر بدانديشم، تدبيرى؛ بر آنكه مقهورم مى‌سازد، قدرتى؛ بر آنكه دشنامم مى‌دهد، تكذيبى و از آنكه تهديدم مى‌كند سلامت عطا فرما. توفيقم ده فرمانبردار كسى باشم كه مرا به راه راست برد، و از كسى پيروى كنم كه مرا به راه درست رهنمون گردد.

(9) بار خدايا، بر محمد و خاندانش درود فرست و توفيقم ده تا با كسى كه رشته‌ى دوستى بريده بپيوندم، كسى را كه از من به بدى ياد كرده به نيكى ياد كنم و همواره خوبى را سپاس گويم و از بدى چشم فرو پوشم.

(10) بار خدايا، بر محمد و خاندانش درود فرست و مرا در آراستن به زينت شايستگان، و دل بستن به زيور پارسايان، در: گسترش داد، فرو خوردن خشم، خاموش كردن آتش دشمنى، گردآورى پراكندگان، آشتى دادن خصمان، افشاى نيكى، پوشاندن زشتى، نرمخويى و فروتنى، نيك بخشش، دم فروبستن از سرزنش، تمجيد نكردن از افراد بى ارزش، گتفن حق- هر چند دشوار باشد- اندك شمردن نيكى در گفتار و كردار- هرچند بسيار باشد- بزرگ شمردن بدى در گفتار و كردار- هر چند اندك باشد- موفق دار. بار خدايا، با تدوام طاعت، همسويى با جماعت، دورى از اهل بدعت، و بيزارى از انديشه‌هاى بيرون از شريعت، صفات نيك را در من به كمال رسان.

(11) بار خدايا، بر محمد وخاندانش درود فرست و فراخ‌ترين روزى‌ات را به هنگام پيرى، و نيرومندترين نيرويت را به هنگام رنج و درماندگى ارزانيم‌دار، در عبادت دچار كاهليم، و در راهت گرفتار كوريم مكن، چنان مكن كه بر خلاف دوستى‌ات گام بردارم، يا به آنان كه از تو بريده‌اند بپيوندم، يا از آنان كه به تو پيوسته اند بگسلم.

(12) خداوندا، چنان كن كه به هنگام ضرورت به نيرويت بر دشمنان بتازم و به هنگام نياز از تو يارى خواهم و به هنگام درماندگى به درگاهت زارى كنم و مرا ميازماى كه به هنگام اضطرار جز از تو يارى جويم، و گاه بينوايى به درگاه جز تو سر فرود آرم و به هنگام ترس در برابر جز تو زارى كنم، تا بدان سبب سزاوار خوارى و خذلان و روى گردانى‌ات گردم، اى مهربانترين مهر گستران.

(13) بار خدايا آن آرزو و بدگمانى و رشك را كه شيطان در دلم افكند، به ياد عظمتت تفكر در قدرتت، و تدبير بر دشمنت، دگرگون ساز؛ و آنچه از سخن زشت و بيهوده، يا دشنام، يا ريختن آبرو، يا گواهى نادرست، يا غيبت مؤمن غايبى، ناسزا گفتن به حاضر و همانند اينها، كه شيطان بر زبانم روان مى‌سازد، تو آن را به حمد و سپاست، افزونى در ثنايت، بيان مجد و عظمتتت، سپاس نعمتت، اقرار به احسانت و شمارش نعمت‌هايت بدل فرما.

(14) بار خدايا، بر محمد و خاندانش درود فرست، و چنان كن كه: هرگز به من ستم نرود، كه خود بر دفع ستم از من توانايى، به كس ستم نكنم، چرا كه با توانت مرا از ستمگرى باز مى‌دارى، و هرگز به گمراهى نروم، چرا كه راه هدايتم را نيك مى‌دانى، هرگز نيازمند نشوم، چرا كه توانگرى‌ام از توست و هرگز سركشى نكنم، چرا كه تواناييم از توست.

(15) خداوندا، به درگاه آمرزشت بار گشوده‌ام، عفو و گذشتت را آهنگ كرده‌ام، به بخشايشت سخت مشتاقم، به فضل و احسانت دل نهاده‌ام، اما آنچه موجب آمرزشت شود در دستانم نمى‌باشد و كارى نكرده‌ام كه سبب آمرزشت گردد، پس اكنون كه خود را اينگونه محكوم كرده‌ام، براى من جز فضل و احسانت چه مى‌ماند؟! پس بر محمد خاندانش درود فرست ومورد احسانت قرارم ده.

(16) خداوندا، زبانم را به هدايت بگشا، و به من پرهيزگارى را الهام نما، مرا به كارى كه پاكيزه‌تر است موفق دار و بدانچه پسنديده تر است برگمار.

(17) خداوندا! به بهترين آيين راهنماييم، و چنان كن كه بر دينت بميرم و زندگى يابم.

(18) بار خدايا، بر محمد و خاندانش درود فرست و از ميانه روى بهره‌مندم كن و مرا از درستكاران، راه نيك نمايان، و از بندگان شايسته‌ات گردان، رستگارى رستاخيز ار نصيبم كن و از آتش دوزخم وارهان.

(19) بار خدايا، خصلتى را كه رهاييم در آن نيست از من برگير و خصلتى را كه اصلاح نفسم در آن است بر من بپذير، كه نفسم اگر تواش نگه ندارى رهسپار تباهى‌هاست.

(20) خداوندا، اگر اندوهگين شوم، ساز و برگم تويى، اگر محروم شوم تكيه گاهم تويى، اگر مرا مصيبتى رسد فرياد رسم تويى، آنچه از دست رفته، تواش جبران كنى، هر چه فاسد شده، تواش به صلاح آرى، آنچه ناپسند افتد، تواش دگرگون سازى، پس خداوندا، پيش از رسيدن بلا، عافيت، و پيش از درخواست، توانگرى و پيش از گمراهى، هدايت عطايم كن.

(21) خداوندا، رنج عيبجويى ديگران را از من دور دار، با آسودگى روز رساخيز بر من منت گذار و ارشاد نيك ديگرن را به من ارزانى دار. بار خدايا بر محمد و خاندانش درود فرست و به لطف محافظتم كن، به نعمتت خوراكم ده، به كرمت اصلاحم كن، با كار سازيت درمانم كن، در سايه سار امنت جايم ده، و با خشنوديت سرافرازم دار، و آنگاه كه كار بر من بر آشفت، درست‌ترينش را نشانم ده، و چون ميان مذاهب اختلاف پديد آيد، به پسنديده‌ترين مذهب هدايتم فرما.

(22) بار خدايا، بر محمد و خاندانش درود فرست و تاج بى نيازى بر سرم بگذار، و مرا به انجام درست كارى كه بر عهده‌ى من است موفق دار، هدايت صادقانه‌ام آموز، و چشمم را به مال و جاه مدوز، با قناعت آسودگيم ده، زندگى‌ام را در دشوارى قرار مده و دعايم را به من باز مگردان اجابت نگرديده، چرا كه من براى تو همتايى نمى‌دانم با تو ديگرى را نمى‌خوانم.

(23) بار خدايا، بر محمد خاندانش درود فرست و مرا از زياده روى باز دار و روزيم را از تباهى و تلف نگهدار، با بركت بر داراييم بيفزاى و با اتفاق نيك آن، راه درست را به من بنماى.

(24) بار خدايا، بر محمد و خاندانش دورد فرست و رنج كسب معاش را از من فرو نه و بى حساب روزى‌ام ده، تا براى كسب روزى از عبادتت باز نمانم و بارگران كسب را بر دوش نگيرم.

(25) خداوندا، به قدرتت آنچه مى‌خواهم فراهم آر، و به عزتت از آنچه بيمناكم دورم دار.

(26) بار خدايا، بر محمد و خاندانش درود فرست و آبرويم را با توانگرى نگهدار، و ارجمنديم را با تهيدستى فرود ميار، كه از روزى خوارانت روزى طلبم، و از مردم پست عطا خواهم، آنگاه به ستايش كسى كه به من چيزى بخشده فريفته شوم، و به نكوهش كسى كه منعم كرده مبتلا گردم، حال آنكه بخشيدن يا نبخشيدن تنها تو را شايد.

(27) بار خدايا، بر محمد و خاندانش دورد فرست ومرا تندرستى در پرستش، در پارسايى آسايش، عمل به دانش، وارستگى در كوشش روزى ساز.

(28) خداوندا، روزگارم را با آمرزشت به پايان بر، آرزويم را با رحمتت برآور، راهم را براى رسيدن به خشنوديت آسان گردان، و در همه حال كارم را به سوى نيكى ران.

(29) بار خدايا، بر محمد و خاندانش درود فرست و در زمان بى خبرى براى ياد خويش هوشيارم دار و تا فرصت دارم به طاعت و عبادتت برگمار براى دوستى خود راهى هموار پيش پايم نه و در آن راه خير دنيا و آخرتم را به تمامى ده.

(30) بار خدايا، بر محمد و خاندانش درود فرست، بهترين درودى كه پيش از او و پس از او بر هيچ يك از آفريدگانت نفرستادى، ما را در اين جهان نيكى و در آن جهان نيكى ارزانى دار، و به رحمتت مرا از عذاب آتش نگه دار.