دعای 2 ( دعا در صلوات و درود بر رسول خدا و بیان اوصاف آن حضرت ) ترجمه تقدسی نيا

(1) حمد و سپاس مخصوص خداوندى است كه به خاطر نعمت رسالت و نبوت پيامبرش حضرت محمد صلى اللّه عليه و آله و سلّم بر ما منت نهاد. نعمتى كه امتهاى گذشته و مردم پيشين از ما از آن بى‌بهره بودند. و اين نعمت رسالت بر اساس قدرت الهى است كه از هيچ چيزى هر چند بزرگ باشد عاجز و ناتوان نيست و چيزى از قدرت او فوت نمى‌گردد اگر چه بسيار كوچك و لطيف باشد.

(2) و همچنين براى ما منت نهاد به خاطر اين كه ما را آخرين امت نسبت به همه‌ى كسانى كه آفريده قرار داد، و ما را شاهد و گواه كسانى قرار داده كه منكر حقايق دين و احكام خدا هستند، و جمعيت ما را در برابر امتهاى ديگر فزونى بخشيد.

(3) بار خدايا بر محمد درود بفرست كه امين وحى و برگزيده از ميان آفريدگان و انتخاب شده از ميان بندگانت و پيشواى رحمت و مهربانى، و قائد خير و نيكى و كليد همه‌ى بركتها است.

(4) همچنانكه او براى انجام فرمان تو خود را آماده نمود،

(5) و در راه رساندن پيام وحى تو جسم و بدن خود را آماج هر گونه سختيها و ناراحتيها قرار داد،

(6) و در دعوت مردم به سوى تو با خويشاوندانش آشكارا به مخالفت برخواست،

(7) و براى خشنوديت با خاندان و قبيله‌اش به نبرد و كارزار پرداخت،

(8) و در راه احياء دين تو از خويشاوندانش كه اسلام را قبول نداشتند دورى جست،

(9) و از همه‌ى نزديكان خود به خاطر انكار دين تو فاصله گرفت،

(10) و با همه‌ى كسانى كه حتى از نظر قبيله و خويشاوندى دور بودند به خاطر اجابت دعوت تو نزديك شد،

(11) و در راه تو با دورترين مردم طرح دوستى برقرار كرد،

(12) و با نزديك‌ترين خويشان دشمنى نمود،

(13) و در راه رساندن پيام تو خود را به زحمت و مشكلات فراوانى مبتلا ساخت،

(14) و در راه دعوت به دين تو خود را به رنج و سختى افكند،

(15) و بيشتر اوقات خود را در راه نصيحت و پند كسانى كه اهليت پذيرش دعوت تو را داشتند گذارند،

(16) و به خاطر دين و آئين تو مهاجرت به شهر غربت نمود، و از وطن مورد علاقه‌اش، و از پرورشگاه محل تولد و جايگاهى كه با آن مأنوس بود به خاطر تكريم دين تو و يارى خواستن براى غلبه بر اهل كفر به سرزمين دور هجرت نمود،

(17) تا اين كه فتح و پيروزى كه درباره‌ى دشمنانت خواسته بود به دست آورد،

(18) و آنچه درباره‌ى دوستان و مؤمنين تو مى‌انديشيد انجام گرفت،

(19) پس در حالى كه به مدد و كمك تو يارى مى‌جست و با ناتوانى خود به كمك و يارى تو نيرو و قوت مى‌گرفت بر عليه دشمنانت قيام نمود،

(20) پس با آنها در ميان خانه‌هاشان جنگيد،

(21) و به منازلشان حمله برد،

(22) تا امر و فرمان تو آشكار و كلمه‌ات (دعوت به اسلام) بلند آوازه گردد گر چه مشركان از آن كراهت داشتند،

(23) بار خدايا رنج و سختى كه پيامبرت درباره‌ى دين تو متحمل شد او را در بلندترين درجه از درجات بهشت قرار بده،

(24) تا هيچ كس در رتبه و منزلت او نرسد، و كسى در آن مقام همانند او نباشد، و هيچ فرشته‌ى مقرب و پيامبر مرسلى با مقام و درجه‌ى او برابرى نكند.

(25) و او را به عنوان شفاعت كننده نيكو در ميان اهل بيت طاهرينش و مؤمنين از امتش بيش از آنچه به آن حضرت وعده داده‌اى معرفى فرما.

(26) اى كسى كه وعده‌اش نافذ، به قولش وفادار، و اى كسى كه گناهان را تبديل به چندين برابر حسنات مى‌كنى به درستى كه تو صاحب فضل عظيم مى‌باشى [پس آنچه درباره رسول خدا صلى اللّه عليه و آله و سلّم خواسته‌ام اجابت فرما]