دعای 2 ( دعا در صلوات و درود بر رسول خدا و بیان اوصاف آن حضرت ) ترجمه محسن محمود زاده

(1) و سپاس خداوندى را كه بر ما منت نهاد به فرستادن حضرت محمد پيغمبرش صلى الله عليه و آله نه بر امت‌هاى گذشته و سده‌هاى سپرى شده به قدرت و توانايى او كه از هيچ چيز هر چند بزرگ و عظيم باشد ناتوان نيست و هيچ چيز هر چند خرد و كوچك باشد از قدرتش پنهان نماند.

(2) و ما را آخرين همه‌ى امت‌ها (در فرستادن پيامبر) قرار داد و ما را بر منكران (رسول) گواه گرفت. و ما مسلمانان را به نعمت خود بر آنان كه اندك بودند فزونى بخشيد.

(3) خداوندا درود فرست بر محمد كه امين تو بر وحيت بود و برگزيده‌ى تو از خلقت و دوست تو از بندگانت، پيشواى رحمت و عطوفت و جلودار خير و نيكى و كليد بركت است.

(4) تا آنجا كه او وجود خود را براى انجام امر تو وقف كرد.

(5) و بدنش را در راه تو در معرض سختى و آزار قرار داد.

(6) و در دعوت به دين تو با خويشانش آشكارا درافتاد.

(7) و در راه رضاى تو با قبيله‌اش جنگ نمود.

(8) و در راه زنده كردن دينت از خويشاوندانش بريد.

(9) و نزديكان را به جهت انكارشان دور كرد.

(10) و مردم دورتر را به جهت پذيرفتن دين تو نزديك فرمود.

(11) و در راه تو با دورترين مردم دوستى نمود.

(12) و در راه دين تو با نزديك‌ترين آنها دشمنى كرد.

(13) و در رساندن رسالت تو خود را خسته كرد.

(14) و براى فراخواندن به سوى آئين مبارك تو خود را به سختى و رنج افكند.

(15) و خود را به پند و اندرز پذيرندگان دعوتت مشغول ساخت.

(16) و به شهرهاى غربت دور از كسان و محل سكونت و مكان تولدش و جاى آرامش جانش هجرت نمود بدين خواسته كه دين تو عزيز و توانمند گردد و بر عليه كافران تو يارى طلبد.

(17) تا آنجا كه آنچه درباره‌ى دشمنانت مى‌خواست به دست آورد.

(18) و آنچه در مورد دوستانت مى‌انديشيد به انجام رسيد.

(19) پس در آن حال كه به مدد تو طلب پيروزى مى‌كرد و با ياريت در ضعفش از تو نيرو مى‌يافت به جنگ آنان قيام نمود.

(20) پس با آنان در ميان ديارشان جنگ نمود.

(21) و به مركز محل استقرارشان هجوم برد.

(22) تا اينكه امر تو آشكار گشت و كلمه‌ات اعتلا يافت اگر چه مشركان نمى‌پسنديدند.

(23) بار خدايا به واسطه‌ى رنجى كه در راه تو كشيد او را تا بلندترين درجه‌ى بهشت بلندى مقام بخش.

(24) تا جايى كه منزلتى مساوى او و رتبه‌اى همانند او باشد و نه فرشته‌اى مقرب و نه پيامبر مرسلى در پيشگاه حضرتت برابر او نگردد.

(25) و او را از شفاعتى نيكو درباره‌ى خويشان مطهرش و امت مؤمنينش بيش از آنچه به او وعده داده‌اى عطا فرما.

(26) اى آنكه وعده‌ات انجام يابد، اى آنكه عهدت وفا شود، اى خدايى كه بديها را به چند برابرش به خوبى تبديل كنى، به راستى كه تو صاحب فضل و احسانى بزرگ مى‌باشى.