دعای 2 ( دعا در صلوات و درود بر رسول خدا و بیان اوصاف آن حضرت ) ترجمه داریوش شاهین

(1) سپاس ذات پاكى را سزاست كه با گزينش پيامبرش «محمد» (كه درود خداوند بر او باد) بر ما منت نهاد. منتى كه ملتهاى پيشين از بركتش بى‌بهره بودند. آن خداوندى را سپاس گويم كه در برابر هر قدرتى هر چه عظيمتر، عجز و ناتوانى نيابد و هيچ چيز- هر قدر خرد و ناچيز باشد- از چشم او پنهان نماند.

(2) خداوندى كه ما را آخرين امت آفريده خودش قرار داد، و ما را بر آنانكه راه كفر و عناد در پيش گرفتند، شاهد و گواه گردانيد و به لطف و نعمتش ما را بر آنانكه قليل بودند، فزونى و كثرت بخشيد.

(3) الهى، درود تو بر «محمد» و خاندان او باد كه در وحى و پيغامت امين و راستكار بود. آنكس كه برگزيده‌ى آفريدگانت، از ميان بندگانت، پيشواى رحمتت، بنيانگذار خير و نيكى و كليد بركت و نيكبختى است.

(4) او چنان بود كه، در اجراى فرمانت بجان آماده بود،

(5) و در راه ابلاغ رسالتت، جسم خويش را به آزار انداخت،

(6) و در راه دعوت خلق به سوى تو حتى با بستگان و خويشان خويش، خصومتش آشكار شد،

(7) و در طريق رضايتت با قبيله خويش پيكار كرد.

(8) او در حيات بخشيدن به دين تو، از خويشان دورى گزيد،

(9) و رشته خويشاوندى آنان را- به خاطر كفرشان به تو- با خويش گسست‌

(10) و ميان خود و بيگانگان- به خاطر ايمانشان به تو- رشته الفت بست،

(11) و در راهت با بيگانه‌ترين مردم، دوستى ايجاد كرد،

(12) و به خاطر وجود بس عزيزت، با خويشانش دشمنى نمود،

(13) و بدينسان در راه ابلاغ رسالتت خود را خسته و فرسوده كرد.

(14) با دعوت خلق به دينت، به رنج افتاد،

(15) و با پند و اندرز به آنانكه تو به دين و ايمان دعوتشان كرده‌اى خود را مشغول داشت.

(16) از «مكه» هجرت كرد و به ديار بيگانه، و به نقاطى دور از زادگاه و خانه‌ى خويشان، و دور از خاكى كه او به آن انس و عشق داشت، سفر كرد. تمايلش به اين هجرت و دورى، به خاطر ارج بخشيدن به دين و آئين تو و يارى يافتن عليه اهل كفر و ناسپاسى بود.

(17) تا اينكه پيروزى بر كفران و دشمنانت كه اراده تو بود، به دست آمد.

(18) او آنچه را در مورد ياران تو در انديشه داشت، انجام داد.

(19) پس آنگاه، همانطور كه دست يارى به سوى تو داشت، و وجود ناتوانش، به نيروى تو توان و قدرت مى‌يافت، به پيكار با دشمنان تو بپا خاست.

(20) با آنان: در خانه‌هايشان پيكار كرد،

(21) به اقامتگاههايشان تاخت،

(22) تا اينكه امروز دين تو چنين عظمت يافت و نامت در گيتى بلند و گرانقدر گرديد. هر چند كه مشركين چنين نمى‌پسنديدند.

(23) اينك آفريدگارا، براى رنجى كه پيامبر تو به خاطر تو كشيد، او را به عاليترين درجات فردوس برين بالايش ببر،

(24) آنچنانكه همانندى در آن درجه و مقام ، و هيچ فرشته‌ى مقرب درگاهى، و پيامبر فرستاده‌اى با او برابر نباشد.

(25) خداوندا بدان گونه كه وعده كرده‌اى به او شفاعت نيكو عطا فرما تا در حق خويشاوندانش- كه از گناه پاكند- و همچنين در حق امتش، بيش از آنچه وعده فرموده‌اى شفاعت كند.

(26) اى كه به وعده خود عمل مى‌كنى و گفتارت همه صدق است و راستى‌اى كه بديها را تا چندين برابر به خوبيها تبديل مى‌كنى. بى‌ترديد كه تو فضل‌مند بزرگ و بى‌مثال هستى.