دعای 5 ( دعا برای خود و دوستان و نزدیکان ) ترجمه محمد حسین سلطانی لرگانی کجوری

(1) الهى كردگارا تو بزرگى شگفت‌انگيز باشسى و سترگى لغت اندر خيال ما ز وسعت نمى‌گنجد كه تا تعبير وصفت به روح پاك پيغام‌آور تو محمد (ص) خاتم پيغمبر تو ز فرزندانش از ارواح آنها ز الطافت بر آن رحمت بفرما و ما را از خطر در كفر و زنگار پناه خويشتن ايمن نگهدار تويى پروردگار ما بزرگى شگفت‌انگيز باشى در سترگى‌

(2) تويى شاهنشه عرض و سماها تو سلطان وجود كهكشانها كه تخت سلطنت بر عرش اعلا و بر آن استوار اى حى دانا نباشد قدرتت در آن شكستى قدر قدرت‌ترين را تو شكستى كه شاهنشاهيت دوران ندارد بود بى‌انتها پايان ندارد به ارواح محمد هم ز اولاد ز رحمت مرحمت فرما دلش شاد و بر جيد ضعيف ما ز قلاد ز بند آن عذابت كن تو آزاد

(3) تويى دارنده بى‌همتاى دوران كه بر دارايى تو نيست پايان بر آن گنجينه غيب نهانى نگردد او تهى نى در زيانى به ارواح محمد هم ز اولاد ز رحمت مرحمت فرما دلش شاد و از آن نعمت نورت تو ما را مكن بى‌بهره‌اى قيوم دانا

(4) تو اعلا اقدسى اى نور والا تويى هر روشنى را روشنيها تويى آن منبع نعمت نگارا نباشد تاب ديدار تو ما را به ارواح محمد هم ز اولاد ز رحمت مرحمت فرما دلش شاد و بر جانهاى ما در آسمانها به نزد يك ملائك دار والا

(5) الهى آن شكوه بى‌مثالت كه بى‌مانند آن جاه و جلالت اگر كس خود بزرگى داردش سر به آن ذات وجودت در برابر نمايد خويش كوچك در حقارت كه اوصاف تو بيش از هر عبارت به ارواح محمد هم ز اولاد ز رحمت مرحمت فرما دلش شاد و بر اين آبروى ما كرامت عطا فرما و سوقش بر هدايت‌

(6) تويى دانا ز راز و رمزهايى كه گر بر سايه انديشه‌هايى درون دل و مغز كس پديدار شناسايى و دانى آنچه اسرار كه اين اسرار را ناگفته دانى و هر چيزى بر آن ننوشته خوانى تو بر روح محمد هم ز اولاد ز رحمت مرحمت فرما دلش شاد و پرده از قبايح را ز اعمال مكن رسوا فرو منداز در حال‌

(7) خداوندا ز ما تو بى‌نيازى ولى در درگهت ما را نيازى حمايت كن به ما از زورگوها در انديشه نبوده ما ز آنها به سوى ما نظر از لطف افكن كه تا مانده مصون ز اعراض دشمن تو حاجت را روا كى ما بر كس كه دستان برده پيش و قلب واپس ز تو در ايمنى باشيم خشنود به غير از تو ز كس كى ترسمان بود

(8) تو بر روح محمد هم ز اولاد ز رحمت مرحمت فرما دلش شاد عطايى آنچنان بر ما ز تقدير كه بر سوى سعادت سوق و تدبير ز بدبختى شقاوت دورمان دار مذلت را ز ما مهجورمان دار به ما بنماى رو رو را مگردان اميد ما تويى اى حى سبحان‌

(9) الهى بر محمد هم ز اولاد ز رحمت مرحمت فرما دلش شاد ز قهرى جان ما اين مستمندان پناه مهر خود گيرى ز احسان و همواره تو بر ما رهنما باش ز ره يابى به سويت رهگشا باش و از آنچه كه ما را در حركت بر آن منبع كه رحمت با بركت كه ما را از تو دارد دور در كار خداوندا تو زين ره دورمان دار كه زيرا آن كسى ماند سلامت كه او اندر جوار و در پناهت و آن جانى كه از آن رحمت تو هدايت شد ز دانش نعمت تو و آن دستى كه او بى‌رنج و زحمت ز دست تو رسيده بر غنيمت‌

(10) خدايا بر محمد هم ز اولاد ز رحمت مرحمت فرما دلش شاد تو مگذارى كه اهريمن و ناپاك به جان ما زند چنگ اندر اين خاك فساد و فتنه دنيا چو چاهى نگيرد دامن ما در تباهى و چنگال ستمكار حكومت فتد اندر گريبان بهر ذلت‌

(11) الهى آن كسانى از حوادث گريزد او ز ايامى كه حادث كه جز بر سايه آن رحمت تو ندارد او گريز از قدرت تو الهى بر محمد هم ز اولاد ز رحمت مرحمت فرما دلش شاد و ما را از گريزى در حوادث رهى بنماى گر گرديده حادث خداوندا به دستان كريمان كه بخشندند بر هر مستمندان فشاند سيم و زر بر وسع طاعت كه از آن نعمت تو بى‌نهايت الهى بر محمد هم ز اولاد ز رحمت مرحمت فرما دلش شاد و ما را هم ز خوان نعمت خود توانگر ساز از آن رحمت خود كه تا دست نيازانه چو درويش نبرده نزد دارا دامنى پيش الهى پيشوايان علم و اخلاق كه انسان را به سوى فضل و انفاق نمايندى هدايت سوق كويت چراغ از نور تو خواند به سويت الهى بر محمد هم ز اولاد ز رحمت مرحمت فرما دلش شاد الهى آن چراغ آسمان را كه باشد رهنماى گمرهان را فراتر راه ما دارى قرارش تحيت را ز رحمت كن نثارش‌

(12) الهى آن كسى را كه تويى دوست چه غم دارد حبيبش خالق اوست جهان گر دشمنش ره در تباهى نترسيده كه تو پشت و پناهى تو گر كس را برافرازى به عزت كسى نتوان فكاند خاك ذلت كه ريزه خوار خوان تو ز تدبير ز انعام دگر كس گشت او سير و تو كه رهنما باشى و رهبر كسى نتوان كند گمره ز ره در و هر كس از عزيزانت ز عزت نخواهد او چشد زهر مذلت‌

(13) الهى بر محمد هم ز اولاد ز رحمت مرحمت فرما دلش شاد به تشريف شرف از عزت خويش شرف بخشى به ما از رحمت خويش و بر ما از مناعت افتخارى عطا فرما از اين ره اعتبارى چو تو كردى غنى ما سرفرازيم و از هر مالداران بى‌نيازيم و چون تو رهنما كردى هدايت نه از كس رهنمايى بهر حاجت‌

(14) الهى بر محمد هم ز اولاد ز رحمت مرحمت فرما دلش شاد و بر دلهاى ما ياد وجودت سلامت ماند از احسان وجودت كه دست و پاى ما بر شكر نعمت ز شكر نعمت تو در حركت زبان ما ز هر چه هست گويا فقط وصف خدايى تو گويا

(15) الهى بروان پاك احمد فروغ تابش نور محمد به فرزندان او رحمت عطا كن نصيبى از سعادت بهر ما كن كه ما تا ديگران خوانيم راهت ره گم‌كردگان را در پناهت و از اين رهنماييها به درگاه همانند ملائك عز و در جاه رديف ويژگان در پيشگاهت ز رحمت نعمت بى‌انتهايت يا ارحم الراحمين‌