دعای 36 ( دعا هنگام نظر به ابر و برق و شنیدن بانگ رعد ) ترجمه سید علیرضا جعفری

(1) خدايا! اين دو، دو آيه و نشانه‌اند از آيات و نشانه‌هاى تو. و دو يار و خدمتگزار تواند از خيل ياران و خدمتگزاران تو. در طاعت و فرمان بردارى تو مى‌كوشند، يا با رحمتى سودبخش و يا با عذابى زيان آفرين. پس به سبب آن دو، باران بد بر ما مريز و به سبب آن دو، لباس بلا بر ما مپوشان.

(2) خدايا! بر محمد و آل او درود فرست و منفعت و بركت اين ابرها را بر ما نازل فرما و اذيت و ضرر آن‌ها را از ما بگردان و به سبب آن‌ها ما را گرفتار آفت مكن و بر معيشت‌هاى ما ضرر و زيان نازل مفرما.

(3) خدايا! و اگر آن‌ها را براى عذاب و عقوبت ما برانگيخته‌اى و از روى خشم و قهر فرستاده‌اى پس ما به تو پناه مى‌آوريم از غضب تو و براى طلب عفو و گذشت تو به درگاهت زارى مى‌كنيم، پس غضب خويش را به مشركان بگردان و آسياى عذاب خويش را براى ملحدان و بى دينان به گردش انداز.

(4) خدايا! خشكى بلاد و سرزمين‌هاى ما را به آبيارى خويش برطرف فرما و عقده و اندوه را از سينه‌هاى ما به سبب رزق و روزى خويش خارج ساز و ما را از خود به غير خود مشغول مفرما و منبع و سرچشمه‌ى نيكى و احسان خويش را از جمع ما دريغ مكن، چرا كه بى‌نياز كسى است كه تو او را بى‌نيازى بخشيده‌اى و سالم كسى است كه تو او را حفظ كرده‌اى.

(5) هيچ فردى غير از تو توان دفاع كردن ندارد و هيچ كسى در برابر قهر تو نمى‌تواند مقاومت نمايد. تو به هر چه بخواهى و بر هر كس كه بخواهى حكم مى‌رانى و به هر چه اراده كنى و درباره‌ى هر كس كه اراده كنى فرمان مى‌رانى.

(6) پس حمد و سپاس مخصوص توست بخاطر بلاهايى كه ما را از آن حفظ كرده‌اى، و شكر و سپاس ويژه‌ى توست بر نعمت‌هايى كه به ما ارزانى داشته‌اى، چنان سپاسى كه سپاس سپاسگزاران را پشت سر خويش نهد و بر آن‌ها برترى جويد، سپاسى كه زمين و آسمان را پر كند.

(7) تويى آن خداى عطابخش نعمت‌هاى بزرگ و نفيس، و بخشنده‌ى نعمت‌هاى عظيم و پذيرنده‌ى ستايش‌هاى كم، و سپاسگزار سپاسگزارى‌هاى اندك، نيكوكار، خوش رفتار و صاحب بخشش؛ جز تو خدايى وجود ندارد و بازگشت امور به سوى توست.