دعای 36 ( دعا هنگام نظر به ابر و برق و شنیدن بانگ رعد ) ترجمه محمد رسولی

(1) بار خدايا! اين دو، نشانه‌اى از نشانه‌هاى تو، و دو دستيار از دستياران تواند، كه به فرمانبرى تو با رحمت سودبخش و يا با عذاب زيان ده در شتابند. پس با آن دو، باران بد و زيان‌آور بر ما مباران. و با آن دو، لباس بلا و گرفتارى بر ما مپوشان.

(2) بار خدايا! بر محمد و آل محمد درود و رحمت بفرست، و بر ما سود و بركت اين ابرها را نازل بگردان. و اذيت و زيان آنها را از ما دور كن. و به وسيله‌ى آنها براى ما آفت و بيمارى مرسان. و بر اسباب زندگى ما بلا و عيب و بيمارى مفرست.

(3) بار خدايا! اگر آنها را به عنوان بلا و عذاب برانگيخته‌اى و با اراده‌ى خشم و ناخورسندى فرستاده‌اى، پس ما از خشم و غضب تو به تو پناه مى‌بريم؛ و در خواستارى آمرزش و گذشت تو به تو زارى مى‌كنيم. پس خشم و غضب را به سوى مشركان برگردانده و آسياب بلا و عذابت را بر منكرات بچرخان.

(4) بار خدايا! با آبيارى خودت تشنگى و خشكى شهرهاى ما را ببر برطرف نما. و با روزى دادنت وسوسه‌ى سينه‌ها و كينه‌ى دلهايمان را بيرون كن. و ما را از ياد خودت به ديگرى مشغول مكن. و از همه‌ى ما هسته‌ى احسانت را قطع مكن؛ زيرا بى‌نياز كسى است كه تو او را غنى و بى‌نياز كرده‌اى، و سالم و بى‌رنج كسى است كه تو او را نگاه داشته‌اى.

(5) پيش هيچ كس جز تو توانايى دفاع نيست. و در هيچ كسى ياراى جلوگيرى از غلبه و قدرت تو نيست. كه تو بر هر كسى هر حكمى را كه بخواهى مى‌رانى و فرمان مى‌دهى. و هر چه اراده كنى درباره‌ى هر كسى، تقدير و حكم مى‌نمايى.

(6) پس تو را سپاس در برابر آن كه ما را از بلا و آسيب نگاه داشتى، و تو را شكر در مقابل آنچه از نعمتها براى ما بخشيدى؛ سپاسى كه سپاس سپاسگزاران را پشت سرش بگذارد. و سپاسى كه زمين و آسمان خدا را آكنده و پر سازد.

(7) زيرا كه تو بسيار احسان كننده‌ى احسانهاى بزرگ، بخشايشگر نعمتهاى بزرگ پذيرنده‌ى سپاس ناچيز و اندك، و پاداش دهنده‌ى شكر و سپاس كم هستى. احسان كننده‌ى خوش رفتار و داراى فضل و كرم هستى، جز تو معبود و ستايش شده‌اى نيست. بازگشت همه به سوى توست.