دعای 36 ( دعا هنگام نظر به ابر و برق و شنیدن بانگ رعد ) ترجمه سید رضا آل ياسین

(1) خدايا بود ابر و برق، جهان نشان از تو بر پهنه آسمان به فرمانت اى پاك پروردگار شدند اين دو شايسته خدمتگزار به فرمان شتابند هر سو روان رسانند ناچار سود و زيان خدايا بدان هر دو خدمتگذار بر اين بندگانت بلا را مبار

(2) خدايا بجان محمد (ص) درود تو بفرست و بر عترتش آنكه بود نيايد از اين ابر بر ما زيان خدايا از آن سود بر ما رسان خدايا اگر ابر را در عذاب برانگيختى راهش از ما بتاب

(3) به زارى طلب مى‌كنم اينچنين كه خشمت شود جانب مشركين طلب مى‌كنم از تو اى مهربان عقوبت فرستى براى ملحدان ز خشمت همى در تو جويم پناه ز ابر بلا خود بگردان تو راه

(4) تو ساقيگرى كن بر اين سرزمين به رزقت قوى كن دل مومنين شود بر طرف خشگى از اين زمين بدل ساز وسواس ما بر يقين مگردان سوى غير دلهايمان مكن قطع احسانت اى مهربان چه، آنكس بود در جهان بى‌نياز كه باشى تو بر حاجتش چاره ساز كسى از سلامت بود بهره‌ور كه باشى نگهدارش اى دادگر

(5) نه از سطوتت هست كس را گريز نه كس مى‌تواند دفاع از تو نيز بود حكم، حكم تو بر بندگان كنى هر چه خواهى به فرمانبران

(6) بگوئيم از جان سپاس ترا نگهداشتى بندگان از بلا چنين نيز گوئيم شكر ترا كه نعمت فرستاده‌اى بنده را خدايا بگوئيم حمدت چنان كه برتر بود از همه همگنان بگوئيم حمدت ز جان با يقين كه پر سازد از آسمان تا زمين

(7) توئى منعم اى پاك پروردگار تو بخشيده‌اى نعمت بيشمار تو از بندگان ميپذيرى سپاس و گر چند اندك بود در قياس نكوكار و بد نيكوئى خوى تو بود بازگشت همه سوى تو