دعای 22 ( دعا برای سختی و دشواری امور ) ترجمه غلامعلی صفايی

(1) خدايا، مرا به اصلاح نفسم فرمان داده‌اى و خود به اصلاحش بيش از من يارايى و بر آن و بر من بيش از خودم توانايى، پس آنچه خشنودى‌ات را در پى دارد عطايم گردان، و آنچه خرسنديت را به دنبال دارد در حال عافيتم از من بستان.

(2) بار خدايا، ديگر نه طاقتى بر رنج و محنت دارم، و نه صبرى در بلا و شدت، و نه توانى براى تحمل فقر و فلاكت، پس روزى‌ام را از من دريغ مدار و مرا در ميان بندگانت وامگذار، تنها تو خود حاجتم روا ساز و كفايتم به عهده گير.

(3) در همه امور نظرى به سوى من كن و نگهى به سود من، كه بى گمان اگر مرا با نفسم تنها گذارى از دستش به ستوه آيم و در خير و صلاحش فرومانم، خدايا، اگر مرا به مردمان واگذارى روى بر من ترش كنند، و اگر دست به دامن خويشانم سازى محرومم نمايند، و اگر هم بخششى كنند بى خير باشد و كم مقدار و بر من منت گذارند بى شمار و سرزنشم كنند بسيار.

(4) پس تو خود اى خداى كريم بى‌نيازم فرماى و به عظمتت بلندمرتبه‌ام نماى، و با ثروتت دستم بگشاى و با دارايى‌ات كفايتم فرماى.

(5) بار خدايا، بر محمد و خاندانش و مرا از حسد ورزيدن برهان و از گناهان بازگردان و از ارتكاب حرام به سوى ديگران، و جرأت انجام گناه از من بستان، چنانم كن كه هوايم سوى تو آيد و رضايم به داده‌هاى تو باشد، در آنچه داده‌ايم و عطا و احسانم نموده‌اى بركت ده و مرا در هر حال محفوظ و زير چتر حراست خويش نه از دشمنانم پنهانم ساز و در پناه حمايت خود گذار.

(6) پروردگارا، بر محمد و خاندانش درود فرست مرا به گزاردن آنچه فرمانم داده‌اى موفق دار، خواه آن فرمان براى خودت باشد يا براى كسى از خلقت بود، هر چند جسمم در به جاى آوردنش ناتوان و نيرويم در انجامش كم توان باشد، قدرتم به آن نرسد و مال و سرمايه‌ام كافى نباشد، چه يادم باشد و چه از يادش برده باشم.

(7) و تو اى خدايم آن را در شمار آورده‌اى با آن كه من فراموشش كرده‌ام، پس تو خود با اين بى شمارى رحمتت و بسيارى دارايى‌ات آن را به جاى من ادا فرماى؛ كه تو هم توانگرى و هم كريم تا چيزى بر گردن من باقى نماند كه با آن بخواهى از حسناتم بكاهى يا بر گناهانم در قيامت اى خدايم بيفزايى.

(8) بار خدايا، بر محمد و خاندانش درود فرست و مرا چنان كن كه شيداى بندگى‌ات براى رستگارى آخرتم باشم تا با قلبم راستى آن را هم اينك دريابم و در دنيا زهد و پارسايى را بر همه چيز برتر دانم و آن را پيشه خود سازم و كارهاى نيك را با شور و شوق به جا آورم و از روى بيم و هراس از گناهكاى در امان مانم، خدايا، به من نورى عطا نمانم كه در پرتوش در ميان مردم رهسپار و در تاريكى‌ها راه خود يابم و از شك و شبهه با آن چاره جويم و برهم. خداوندا، بر محمد و خاندانش درود فرست مرا ترس اندوه كيفرت و شوق ثواب آخرت روزى ده تا از هم اينك لذت حصول آنچه تو را برايش مى‌خوانم بچشم، و اندوه آمدن آنچه كه از آن به تو پناه مى‌برم دريابم.

(9) بار خدايا، تو خود آنچه را كه امر دنيا و آخرتم به سامان آورد مى‌دانى پس حاجاتم برآور.

(10) بار خدايا، بر محمد و خاندانش درود فرست، و بدان هنگام كه در گزاردن سپاس به آستانت در برابر نعمت‌هايى كه آسايش و سختى، سلامت و بيمارى ارزانيم داشته‌اى كوتاهى كنم تو خود حق شناسى روزيم ساز تا در نهادم نسيم رضا و آرامش را با اداى وظيفه‌ام در همه پيشامدها در حالت بيم و آسودگى، خشنودى و خشم، سود و زيان بيابم.

(11) خدايا، بر محمد و خاندانش درود فرست و سينه‌ام را از حسد سالم دار تا به احسانت به هيچ يك از مردمان رشك نبرم، و هرگز نعمتى از نعمات دنيوى يا اخروى، سلامت و تقوا گشايش و آسايش در كسى نبينم جز آن كه برتر از آن را براى خود از تو و به دست تو خواهم كه تويى تنها يكتاى بى همتا.

(12) خداوندا، بر محمد و خاندانش درود فرست، و پرهيز از گناهان را روزيم نما، دورى از لغزش‌ها را در دنيا و آخرت در حال خرسندى و خشم نصيبم فرما، تا هر دو حال به نزدم يكسان باشد و پيوسته در كار بندگى‌ات باشم و خشنودى تو را درباره دوستان و دشمنانم بر خوشايند و فرمانبرى ديگر ترجيح دهم تا دشمنم از ستم و جورم ايمن باشد، و دوستم از هوس و لغزشم از حق مأيوس گردد.

(13) مرا از كسانى گردان كه تو را در حال رفاه با همان اخلاص خوانند كه درماندگان مخلص به گاه درماندگى خوانند، كه تويى خداى ستوده و بزرگوار.

(14)