دعای 22 ( دعا برای سختی و دشواری امور ) ترجمه محسن غرویان - عبدالجواد ابراهیمی

(1) پروردگارا، تو به چيزى مرا مكلف فرموده‌اى كه خود به انجام آن از من تواناترى، و توانايى تو بر آن و بر من بيشتر از توانايى من است. پس، آنچه تو را از من خشنود مى‌كند به من عطا فرما در حال عافيت و تندرستى از من خشنود باش.

(2) پروردگارا، بر رنجها و مشقتها توانايى ندارم و بر گرفتارى و بلا، بردبار و شكيبا نيستم و در فقر و تنگدستى ناتوانم، پس، روزيم را از من دريغ مدار و مرا به خلق خويش وامگذار، بلكه خود به تنهايى خواسته‌ام را برآور و امورم را كفايت كن‌

(3) و به سوى من نظر كن و در همه‌ى كارهايم به من نظر نما، زيرا، اگر مرا به خود واگذارى از انجام آن كارها ناتوان خواهم شد و به آنچه مصلحتم در آن است همت نمى‌گمارم، و اگر مرا به خلق خويش واگذارى با ترشرويى به من بنگرند. و اگر مرا به خويشانم واگذارى از مساعدت، محروم و نوميد كنند. و اگر ببخشند، اندك و ناگوار ببخشند و منت فراوان بگذارند و نكوهش بسيار روا دارند.

(4) پس به فضل و احسان خويش، اى پروردگار من، بى‌نيازم گردان و به بزرگى خويش، مرتبه‌ام بالا بر، و به قدرت كامله‌ات، دستم را بگشاى (گره از كار فروبسته‌ى من باز كن) و به آنچه نزد تو است بى‌نيازم كن.

(5) پروردگارا، بر محمد و آل او درود فرست و مرا از نكبت رشك برهان و از آلايش گناهان بازم دار، و از حرامها پرهيزگارم فرما و بر گناهان، جراتم مده، و چنان كن كه ميل و خواهشم نزد تو باشد و خشنوديم در چيزى باشد كه از جانب تو بر من مى‌رسد. و اى خداى من، در آنچه روزيم كرده‌اى و آنچه به من بخشيده‌اى و احسان كرده‌اى، بركت و فزونى قرار ده، و مرا در همه‌ى حالات، محفوظ دار و عيبها و زشتيهايم در پرده، پنهان ساز، و از ناگواريهاى عالم نگاهم‌دار و در جوار رحمتت پناهم ده.

(6) پروردگارا، بر محمد و آل او درود فرست، و مرا در انجام تكاليفى كه بر من الزام كرده‌اى موفق بدار، هر چند بدنم از انجام آن، چه براى خود و چه براى آفريده‌اى از آفريدگانت ناتوان باشد و نيرويم از بجا آوردنش سستى نشان دهد. و توانم به حد آن نرسد و سرمايه و دستيارم گنجايش آن را نداشته باشد، خواه آن را به ياد داشته يا فراموش كرده باشم.

(7) اى پروردگار من، آن تكليف از تكاليفى است كه تو بر من واجب شمرده‌اى و من از روى غفلت آن را انجام نداده‌ام، پس، به خاطر عطاى بزرگ و فراوانى آنچه در خزانه‌ى رحمتت وجود دارد انجام آن را از جانب من به عهده گير، زيرا، تو توانگر بخشنده‌اى. آرى، اى پروردگار بزرگ چنين كن تا در روزى كه با تو ملاقات مى‌كنم هيچ چيزى نباشد كه بخواهى به خاطر آن، نيكيهايم را كم كنى يا بر بديهايم بيفزايى.

(8) پروردگارا، بر محمد و آل او درود فرست و براى آخرتم شوق و رغبت در عمل براى تو را روزيم فرما تا نور صدق و صفاى عملم را در قلب خويش مشاهده كنم و تا آنكه بى‌رغبتى و زهد در دنيا بر من چيره گردد و از روى اشتياق كارهاى نيك انجام دهم، و به خاطر بيم و ترس از تو، از كردار زشت ايمن و آسوده باشم، و به من نورى عنايت فرما كه (فراراهم را روشن كند و) با آن در ميان مردم راه بروم، و در تاريكيها راه را از چاه بازشناسم و از شك و اشتباه روشنى يافته و ايمن باشم.

(9) پروردگارا بر محمد و آل او درود فرست، و ترس و اندوه از سرانجام سخت و اشتياق به پاداشى كه وعده داده‌اى روزيم فرما تا لذت چيزى را كه تو را براى آن مى‌خوانم و ماتم چيزى كه از آن به تو پناه مى‌برم در ذائقه‌ى خويش ادراك كنم.

(10) خدايا، تو صلاح امر دنيا و آخرتم را خوب مى‌دانى، پس، به خواسته‌هايم با مهربانى نظر كن.

(11) پروردگارا بر محمد و آل او درود فرست و آنگاه كه در سپاسگزارى از تو به خاطر نعمتهايى كه در آسايش و سختى و تندرستى و بيمارى بر من ارزانى داشته‌اى كوتاهى ورزم حق‌شناسى را روزيم فرما، تا شادى رضا و آرامش قلب خود را در اداى وظيفه نسبت به تو در حال ترس و ايمنى و خشنودى و خشم، و سود و زيان دريابم.

(12) پروردگارا، بر محمد و آل او درود فرست و به سينه‌ام از بيمارى حسد سلامتى بخش تا به هيچ يك از آفريدگانت بر نعمتى كه از روى فضل و بخشش عطا مى‌كنى رشك نبر و تا آنكه هيچ يك از نعمتهاى تو را در دين يا دنيا، تندرستى يا پرهيزگارى، گشايش يا آسايش بر هيچ يك از بندگانت نبينم مگر آنكه بهتر از آن را به لطف تو و از سوى تو آرزو كنم اى خداى بى‌شريك.

(13) خداوندا بر محمد و آل او درود فرست و به من خوددارى از گناهان و دورى از لغزشها را در دنيا و آخرت و در حال خشنودى و خشم ارزانى دار تا حالم در رويكرد هر يك از آن دو يكسان باشد و به طاعت تو مشغول باشم و در حق دوستان و دشمنان، خشنودى تو را بر غير خشنودى و طاعت تو برگزينم تا دشمنم از ستم من ايمن باشد و دوستم از خواسته و رويكرد هواى نفسم نوميد گردد.

(14) و مرا از كسانى قرار ده كه تو را در حال خوشى و آسايش بسان درماندگان مخلص مى‌خوانند، همانا تو ستوده و بزرگوارى.