دعای 22 ( دعا برای سختی و دشواری امور ) ترجمه محمد رسولی

(1) بار خدايا! تو مرا از نفسم به چيزى موظف كرده‌اى كه تو بهتر از من توانايى انجام آن را دارى، و توانايى تو بر آن و بر من، رساتر و بالاتر از توانايى من است؛ پس آنچه تو را از من خشنود مى‌كند به من عطا فرما و در حال عافيت و تندرستى از من خشنود باش.

(2) خدايا! مرا تاب و طاقت بر سخت كوشى، شكيبايى بر گرفتارى، و توان بر ندارى نيست؛ پس روزيم را بر من منع مكن. و مرا به آفريده‌ها و خلق خويش وامگذار. بلكه حاجت و نيازم را تنها خودت برآور. و تدبير و كارسازيم را خودت به دست گير.

(3) و به سوى من نظر كن. و در همه‌ى كارهايم مرا يارى نما؛ زيرا تو اگر مرا به حال خود واگذارى از انجام آن كارها درمانده و ناتوان شده و آنچه را كه مصلحت من در آن است انجام نمى‌دهم. و اگر مرا به خلق خويش واگذارى، با ترشرويى به من مى‌نگرند. و اگر مرا به پناه بردن بر خويشانم مجبورم سازى، بر من دريغ مى‌كنند. و اگر هم ببخشند كم و ناچيز بخشيده و با منت گذارى زياد بر من بسيار نكوهش نمايند.

(4) پس اى خدا! با فضل و احسانت بى نيازم كن. و با شكوه و بزرگيت با نشاط و سرحالم فرما. و با دست بازى و دارا بودنت دستم را باز و گشاده كن. و با آنچه در پيش تو است بر مشكلاتم كفايت كننده باش.

(5) بار خدايا! بر محمد و آل محمد درود و رحمت بفرست، و مرا از رشك و حسد، برهان. و از گناهان، بازدار. و مرا از حرامها به پرهيزكارى وادار نما. بر گناهان با جرأت و دليرم مكن. و ميل و شوقم را در پيش خودت، و خشنوديم را در آنچه بر من از جانب تو مى‌رسد قرار ده. و در آنچه كه بر من روزى كرده و آنچه را كه بر من بخشيده‌اى و آنچه را كه نعمتم داده‌اى فزونى داده و بر من مبارك گردان. و مرا در همه حالاتم از بلايا ايمن ساز. و از چشم بد بپوشان. و مقدر كن كه همواره در حصار لطف تو محفوظ و مستور بمانم.

(6) پروردگارا! بر محمد و آل محمد درود و رحمت بفرست، و هر چيزى كه بر من لازم و واجب كرده‌اى كه براى تو به هر نوعى فرمانبرى كنم و يا براى آفريده‌اى از آفريدگانت ادا نمايم، براى انجام آن كمكم كن، و برايم شرايط بجاى آوردن آن را گرچه تنم از به جا آوردنش ناتوان و نيرويم از انجام آن سست باشد، و تواناييم به آن نرسد، و بودجه و مالم و سرمايه و نقدينگيم به آن كفاف ندهد و بس نباشد،- چه آن را به ياد آورم و يا فراموش كنم- فراهم كن و روا ساز.

(7) اى پروردگار من! اگر آن واجبى را كه بر عهده‌ى من گذاشته‌اى از واجباتى است كه بر من مشخص و مسجل كرده‌اى و من خودم را به ندانم كارى و غفلت زده‌ام و از روى سهل‌انگارى به جا نياورده‌ام، از بخشش بزرگ خودت و بسيارى لطفى كه دارى آن را از طرف من انجام يافته بگير، تا در آن روزى كه با تو ملاقات مى‌كنم چيزى از آن بر عهده‌ى من نماند كه به سبب آن بخواهى از حسنات و عملكرد خوبم بكاهى، و يا بر بدى‌هايم بيفزايى؛ زيرا تو دارا و بزرگوارى، اى پروردگار من.

(8) خدايا! بر محمد و آل محمد درود و رحمت بفرست، و مرا شوق در عمل كردن براى تو، جهت آخرتم روزى كن، تا اينكه از ته دل راستى آن را دريابم و بى‌اعتنايى و بى‌رغبتى به دنيا براى من پيش آيد. و كارهاى پسنديده و عمل‌هاى نيك را با ميل درونى و اشتياق قلبى به جا آورم. و از پليدى‌ها و زشتى‌ها و گناهان به جهت ترس و بيم از تو، آسوده و در امان باشم. و براى من روشنايى و نورى ببخش كه با آن نور، در ميان مردم راه بروم؛ و در تاريكى‌ها با آن راه را پيدا كنم. و با آن نور، از ترديد و موارد شبهه، روشنى بگيرم.

(9) بار خدايا! بر محمد و آل محمد درود و رحمت بفرست، و براى من ترس از اندوه تهديد به عذاب، و شوق رسيدن به پاداش وعده شده را روزى كن، تا مزه‌ى آنچه را كه تو را براى آن مى وانم، و اندوه آنچه را كه از ترس آن به تو پناه مى‌آورم احساس كنم و دريابم.

(10) پروردگارا! آنچه را كه به صلاح كار دنيا و آخرت من است تو مى‌دانى، پس به نيازهاى من از روى مهربانى توجه كن.

(11) خداوندا! بر محمد و آل محمد درود و رحمت بفرست، و به هنگام كوتاهى كردنم در شكرگزارى تو- در برابر آنچه به وقت خوشحالى و سختى و تندرستى و بيمارى به من عطا كردى- حق‌شناسى را به من روزى گردان، تا در مورد آنچه در حال ترس و آسودگى، خشنودى و خشم، و زيان و سود پيش مى‌آيد در باطن خودم روح خشنودى و آرامش خاطر را در برابر واجبات تو دريابم.

(12) خدايا! بر محمد و آل محمد درود و رحمت بفرست، و براى من سالم بودن سينه‌ام را از رشك و حسد روزى كن، تا بر كسى از آفريدگانت به هيچ چيز از احسان و كرمت رشك نورزم. و تا آنكه نعمتى از نعمتهاى تو را بر يكى از آفريدگانت درباره‌ى دين و يا دنيا و يا تندرستى و يا تقوا و پرهيزكارى و يا گشايش و فراوانى و يا آسايش نبينم جز اينكه بهتر از آن را به وسيله‌ى تو و از طرف تو براى خودم آرزو نمايم و اميد داشته باشم كه همانا تو يكتا و بى‌نظيرى و شريكى ندارى.

(13) بار خدايا! بر محمد و آل محمد درود و رحمت بفرست، و خوددارى از خطاها و پاسدارى از لغزشها را در دنيا و آخرت و در حال خشنودى و خشم بر من روزى كن تا در برابر آنچه از اين دو حال براى من پيش مى‌آيد يكسان باشم و يكسان عمل كنم. و فرمانبرى تو را به كار بندم. و خشنودى تو را ترجيح دهم. و فرمانبرى و خوشنودى تو را در مورد دوستان و دشمنان بر غير فرمانبرى و خوشنودى تو برگزينم، تا دشمنم از ستم و جور من آسوده باشد و دوستم از ميل درونى و پستى هواى نفسم نوميد گردد.

(14) و مرا از كسانى كه در خوشى تو را از روى اخلاص مى‌خوانند همانند خواندن كسانى كه هنگام درماندگى و بيچارگى تو را مى‌خوانند قرار ده، زيرا تو ستوده و بزرگى.