دعای 22 ( دعا برای سختی و دشواری امور ) ترجمه لطیف راشدی

(1) خداوندا! مرا به كارى مكلف نموده‌اى كه خود، نسبت به من بر آن تواناترى و قدرتت بر آن و بر من بيشتر از قدرت من است. پس آنچه را كه موجب رضاى تو مى‌گردد، عطايم كن و بگير از من آنچه را كه موجب رضايت توست، و چنان كن كه عافيتم بر هم نخورد.

(2) خداوندا! بر سختى طاقت ندارم و بر بلا صبر و تنگدستى قدرت، پس روزى‌ام را قطع مكن و مرا به خلقت وامگذار؛ خود به تنهايى حاجت مرا برآور و خود، كارهاى مرا بساز.

(3) به من (به چشم محبت) نگاه كن و در تمام كارهايم به من نظر كن، چرا كه اگر مرا به خودم واگذارى، در كارها عاجز مى‌مانم، و به آن چيزى كه مصلحتم در آن است، مشغول نشوم و اگر مرا به خلف خودت واگذار كنى، ترش‌رويى كنند و اگر مرا به خويشاوندانم واگذارى، محروم مى‌سازند و اگر عطايى دهند، عطاى كم و ناگوارى است و براى مدتى طولانى منت مى‌گذارند و نكوهش فراوان مى‌كنند.

(4) پس اى خدا! مرا به فضل خود بى‌نياز كن و به بزرگوارى‌ات، بلندمرتبه‌ام نما و به رحمت وسيعت، دستم را گشاده نما و به آنچه كه نزد خودت است، كفايتم نما.

(5) خدايا! بر محمد و خاندان او درود و رحمت بفرست و مرا از حسد خلاص كن و مرا از گناهان بازدار و مرا از محرمات نگاه دار و بر گناهانم جرأت مده و خواهشم را به سمت خود متوجه كن و رضايتم را در آنچه از تو به من مى‌رسد، قرار ده و در آن چيزى كه روزى‌ام كرده‌اى و به من بخشيده‌اى و نعمتى كه به من عطا فرموده‌اى، بركت ده و مرا در همه‌ى حالات محفوظ و در امان و پوشيده و دست نايافتنى و پناه و امان داده شده قرار ده.

(6) خداوندا! بر محمد و خاندان او درود و رحمت بفرست و مرا در انجام دادن آنچه كه از عبادتت براى من يا يكى از بندگانت واجب كرده‌اى، موفق كن و اگر چه بدنم ناتوان از انجام آن باشد و توانم در به جا آوردن آن سست باشد و توان و نيرويم بر آن غالب نشود و مالم وسعت آن را نداشته باشد، چه آن را به ياد داشته يا از ياد برده باشم.

(7) اى پروردگار من! آن از چيزهايى است كه به حساب من گذشته‌اى، ولى من از آن غفلت كرده‌ام، پس به سبب عطاى زياد و بزرگى كه در نزد توست، آن را از طرف من ادا نما؛ به درستى كه تو توانگر و كريمى. اى پروردگار! چنان كن كه در آن روز كه تو را ديدار مى‌كنم، چيزى از آن طاعت به عهده‌ى من نباشد كه از نيكى‌هايم كم كنى و يا بر گناهانم اضافه كنى.

(8) خدايا! بر محمد او خاندان و درود و رحمت بفرست و ميل و رغبتى روزى‌ام كن كه براى آخرتم عملى انجام دهم، همان طور كه درستى در اين ميل و رغبت را در قلبم پيدا كنم و آن چنان كن كه بى‌ميلى نسبت به دنيايم بر من چيره شود تا اينكه از روى شوق، به اعمال نيك بپردازم و از بيم و ترس از گناهان در امان باشم و نورى به من عطا كن كه با آن در بين مردم زندگى كنم و به پرتواش در تاريكى‌ها هدايت شوم و با فروغ و انوار آن در دلم، شك و شبهه‌اى نباشد.

(9) خداوندا! بر محمد و خاندان او درود و رحمت بفرست و ترس از غم عذاب و شوق وعده‌ى ثواب را روزى‌ام گردان تا لذت آن چيزى را كه براى آن، تو را مى‌خوانم و غم آن چيزى را كه به وسيله‌ى آن به تو پناه مى‌برم، پيدا كنم.

(10) خدايا! تو مى‌دانى كه چه چيزى، دنيا و آخرتم را اصلاح مى‌كند، پس با ديده‌ى رحمت به خواسته‌هايم نگاه كن.

(11) اى خدا! بر محمد و خاندان او درود رحمت بفرست، وقتى كه در اداى شكر نعمت‌هايت در زمان آسايش و سختى يا تندرستى و بيمارى كوتاهى كردم؛ حق شناسى را روزى من كن تا خشنودى و آرامش دل خود را در اداى وظيفه نسبت به تو در حال ترس و امنيت و رضايت و خشم و زيان و سود دريابم.

(12) خدايا! بر محمد و خاندانش درود و رحمت بفرست، سينه‌ام را از مرض حسد سلامت دار تا اينكه بر هيچ كدام از خلايقت به خاطر نعمتى كه به فضلت عطا مى‌كنى، حسد نورزم و هيچ يك از نعمت‌هايت را در دين يا دنيا يا سلامتى يا تقوى يا گشايش يا آسايش را بر هيچ يك از بندگانت مشاهده نكنم مگر آنكه بهتر از آن را به وسيله‌ى تو- اى خدايى كه براى تو شريكى نيست- اميدوار باشم.

(13) خدايا! بر محمد و خاندان او درود و رحمت بفرست و نگه داشتن خود از خطاها و پرهيز از لغزش‌ها را در دنيا و آخرت، در حالت رضايت و غضب روزى‌ام گردان تا اينكه در هر دو حالت به طور مساوى در كار عبادت تو باشم و در حق دوستان و دشمنانت، رضاى تو را بر غير رضاى تو برگزينم، تا اينكه دشمنم از ظلم و ستم من در امنيت باشد و دوستم از ميل و انحراف من به هواى نفس نااميد گردد.

(14) و مرا از آنانى قرار ده كه تو را در حال آسايش، چنان بااخلاص مى‌خوانند كه مخلصان درمانده مى‌خوانند، به راستى كه تو ستوده و بزرگوارى.