دعای 21 ( دعای برای زمان هجوم غم و اندوه و نگرانی از گناه ) ترجمه جواد فاضل

(1) پروردگارا! اى تو كه بنده‌ى ضعيف خويش را در پناه قدرت علياى خود از حوادث پناه مى‌دهى. تو كه وحشت و هراس را به آرامش و ايمنى تبديل مى‌فرمائى. من اكنون موجودى گناهكارم و يارى جز تو ندارم. مرا طاعت غضب تو نباشد و كسى كه از من پشتيبانى كند جز تو نيست. همى دانم كه به زودى به سوى تو باز خواهم گشت و از لقاى تو هراس همى دارم و كسى را نشناسم كه هيجان هراس را در ضميرم آرام سازد. جز ذات اقدس و اعلاى تو كسى را نشناسم كه آرام بخش خاطر من باشد.

(2) تو مرا مى‌ترسانى آن كيست كه ايمنم سازد. تو تنهايم كرده‌اى، كو دوستى كه در تنهائى من به فريادم رسد. تو ضعيفم كرده‌اى، كو آن دست توانا كه تقويتم كند.

(3) تنها توئى كه مى‌توانى ايمنم بدارى، توئى كه مى‌توانى در تنهائى يار من باشى، توئى كه توانائى و به روزگار ضعف من مى‌توانى از من دستگيرى كنى. تو پروردگار دانا و تواناى منى و من بنده‌ى نادان و ناتوان تو باشم، تو غالب و چيره‌اى و من مغلوب و محكوم.

(4) زمام امور به دست توست و رشته‌ى فكرها و انديشه‌ها را اراده‌ى عاليه‌ى تو بجنباند. به سوى تو فرار كنيم، و به تو پناه آوريم. به روان مقدس محمد و آل محمد رحمت فرست و به درگاه خويش پناهم ده و آرزوى مرا برآور.

(5) پروردگارا! اگر روى كريم خويش را از من برگردانى و از فضل عميم خويش محرومم دارى راه فرار مرا به سوى خود ببندى و مرا در پناه درگاهت نپذيرى چه خواهم كرد. راهى كه مرا بر منزل مقصود رساند جز راه تو نشناسم و دستى كه آرزوى مرا برآورد جز دست تو نيست. اگر كائنات به كمك من برخيزند هرگز نتوانند آنچه را كه از تو خواهم به من رسانند. من بنده‌ى ذليل تو باشم و جز ذات اعلاى تو هيچكس بر سرنوشت من حكومت ندارد.

(6) در برابر اراده‌ى علياى تو اراده‌اى ندارم و آن فرمان شكست ناپذير توست كه بر ذرات وجود من مسلط است. به دادگرى بر من حكم همى رانى و با قدرت و قوت بر من حكومت همى كنى. نتوانم از فرمانت سر بپيچم و مقدورم نيست كه اراده‌ى تو را نپذيرم و رضاى تو را نخواهم. رضاى تو و رحمت تو هنگامى مرا خواهد دريافت كه گردن طاعت در پيشگاه ملكوت‌ اعلاى تو خم كنم و پيشانى تسليم به درگاه تو بر خاك بگذارم.

(7) پروردگار من! شبى به روز مى‌آورم و روزى به شب مى‌رسانم و در شبها و روزها و ذرات زمان همچنان بنده‌ى ذليل و مطيع تو باشم. بنده‌اى كه از خويشتن ضررى را نتواند باز گرداند يا به خويشتن نفعى برساند. من به ضعف خويش اعتراف دارم و اعتراف دارم كه تدبيرم كوچك و نيرويم اندك است. پس تو اى خداوند متعال! آنچه را كه به من وعده داده‌اى وفا كن و نعمتهائى را كه به من ارزانى فرموده‌اى به كمال و تمام برسان، زيرا بنده‌ى محتاج و مسكين و ضعيف و ذليل و كور و مستمند و فرومايه و فقير و ترسان و پناهنده‌ى تو باشم.

(8) به روان مقدس محمد و آل محمد رحمت فرست و روا مدار كه ياد تو را از ياد ببرم و نعمتهاى تو را فراموش دارم و از لطف عميم تو هر چند ديرتر مرا دريابد نوميد بمانم، خواه در آسايش و خواه در رنج، خواه در تندرستى و خواه در بيمارى، خواه در سختى و خواه در آسانى، خواه در پيروزى و خواه در شكست، خواه در توانگرى و خواه در درويشى. در هر كيفيت كه باشم‌ بگذار به ياد تو باشم.

(9) پروردگار من! به روان محمد و آل محمد رحمت فرست و چنان كن كه همواره سپاس و ستايش من ويژه‌ى تو باشد، تنها تو را حمد گويم و تنها به ثناى تو لب بگشايم، و چنان كن كه حمد و ثناى من با كيفيتهاى گوناگون زندگى من گوناگون نگردد و چنان كن كه بر آنچه از كفم رفته يا به كفم نيامده دلتنگ ننشينم. در قلب من فروغ تقوى برافروز و تن و جان مرا بدانسان كه مقبول تو باشد به كار بگمار، نفس مرا به طاعت خويش مشغول ساز تا آنچه را كه تو را به خشم افكند هرگز دوست ندارم و آنچه را كه رضاى تو را تامين كند هرگز منفور نشمارم.

(10) پروردگارا! به روان محمد و آل محمد رحمت فرست و قلب مرا از هر چه جز محبت تست بپرداز و به ياد خويش گرم و روشنش بدار و از خوف خويش بيدارش ساز و به عشق خويش زنده‌اش كن و به طاعت خويش در تب و تابش درانداز. خداوندا! قلب مرا به صراط مستقيم هدايت كن و آن راه را كه به ملكوت تو نزديكتر باشد نشانش ده و به آرزوى آنچه در پيشگاه تو آماده است مشتاقش بدار و بگذار تا زنده‌ام چنين باشم.

(11) خداوندا! در آن لحظه كه چشم از اين جهان بپوشم و راه به جهان جاويد برگيرم تقوى را توشه‌ى سفرم گردان و رحمت واسعه‌ات را سرمنزل مقصود من ساز و عنايت فرماى تا از در رضاى تو راه به بهشت زيباى تو بيابم و در جوار مانوس و محبوب تو آرام گيرم. پروردگارا! آن نيرو به من بخش كه به خاطر تو هر رنجى را بتوانم پذيرفت. پروردگارا! بگذار به سوى تو فرار كنم و به جوار تو مشتاق باشم. پروردگارا! همواره از مردم پست و پليد به دورم دار. قلبم را آنچنان از اين قوم بترسان كه هرگز به همدمى و همنشينى‌شان هوس نكنم و در عوض مرا به جوار خويشتن انس و الفت بخش و دوستانت را با من دوست ساز.

(12) پروردگارا! روا مدار آنكسان كه تو را به يكتائى نپرستند و معصيت تو روا دارند بر من منت گذارند يا مرا به كمند انعام و احسان خويش درآورند. پروردگارا! روا مدار كه دست حاجت من به سوى آنان پيش رود، چنان خواهم كه آرامش قلب و سكون خاطر من به ذات اقدس تو و بندگان صالح و پارساى تو بسته باشد.

(13) خداوندا! به روان مقدس محمد و آل محمد رحمت فرست و مرا با محمد و آل محمد قرين و محرم دار و مقدر فرماى كه من يار و مددكارشان باشم. پروردگارا! مقدر فرماى كه به طاعت و عبادت تو مشتاق باشم و با اعطاى اين اشتياق بر قلب من منت گذار. خداوندا! بر من منت گذار و چنان كن كه كردار من با رضاى تو مقرون باشد. انك على كل شيئى قدير و ذلك عليك يسير. خواسته‌هاى من از دست تواناى تو آسان برآيد زيرا تو بر آنچه خواهى توانا باشى. يا ارحم الراحمين.