دعای 11 ( دعا برای عاقبت به خیری ) ترجمه محمد رسولی

(1) اى آن كه ياد او براى ياد كنندگان، ارزش و برترى و امتياز است! و اى آن كه سپاسگزارى از او، دستيابى و رسيدن به خير براى سپاسگزاران است! و اى آن كه فرمانبرى از او، رهايى براى فرمانبرداران است! بر محمد و آل محمد درود و رحمت بفرست، و دلهاى ما را از هر يادى به ياد خودت وادار. و زبانهايمان را از هر سپاسگزارى و شكرى به سپاسگزاران خودت مشغول ساز.و اعضا و جوارح ما را از هر گونه فرمانبرى (غير خودت) به طاعت و فرمانبرى خودت بكار آر.

(2) و اگر براى ما آسودگى و فراغتى از كار و اشتغالى را مقدر فرموده‌اى، آن را فراغت سالم قرار ده، در آن پيامد گناهى ما را نگيرد؛ و ملال خستگى دامنگيرمان نگردد، تا نويسندگان گناهان، با ورقه‌اى خالى از ياد گناهانمان از پيش ما بروند. و نويسندگان نيكيها به جهت آنچه كه از نيكى‌هايمان نوشته‌اند شادمان و مسرور به پيش ما برگردند.

(3) وقتى كه روزهاى زندگى ما سپرى شد و مدت زمان عمرمان بسر آمد، و فراخوانى و دعوت تو- كه از آن و پذيرش آن گريز و چاره‌اى نيست- ما را فرابخواند، پس بر محمد و آل محمد درود و رحمت بفرست و پايان آنچه نويسندگان اعمال ما، براى ما مى‌شمارند توبه و بازگشت پذيرفته شده قرار ده، كه پس از آن، به خاطر گناهى كه انجام داده‌ايم و نافرمانى عصيانى كه كرده‌ايم ما را بازداشت نكنى.

(4) و در روزى كه اخبار بندگانت را آشكار مى‌سازى، پرده‌اى را كه با آن عيبهاى ما را پوشانده‌اى در پيش روى گواهان، از روى ما و عيب‌هايمان برندار.

(5) كه تو بر هر كسى كه تو را بخواند مهربان، و به آن كه تو را صدا زند جوابگو و پاسخ دهنده هستى.