دعای 11 ( دعا برای عاقبت به خیری ) ترجمه عباس عزيزی

(1) اى خدايى كه يادت، ذاكران را شرف و شكرت شاكران را رستگارى و اى كه طاعتت نجات‌بخش اطاعت كنندگان است، درود فرست بر محمد و آلش و دل ما را از هر يادى به ياد خود و زبان ما را از هر شكرى، به شكر خود و اعضا و جوارح ما را از هر طاعتى به طاعت خود مشغول دار.

(2) خداوندا، اگر براى ما فراغتى از كار مقدر فرموده‌اى، فراغتى توأم با سلامت كه هيچ وبالى به دنبال آن وجود نداشته باشد و ملال و اندوهى به ما نرسد قرار ده تا فرشتگان ثبت كننده‌ى گناهان با كارنامه‌اى تهى از بدى‌هاى ما بازگردند و فرشتگان نويسنده‌ى حسنات و نيكى‌ها به جهت حسناتى كه از ما ثبت كرده‌اند شادمان مراجعت كنند.

(3) و آن گاه كه دوران حيات ما سرآمد و مدت عمر ما پايان گرفت و پيام دعوت تو كه آمدن و اجابتش حتمى است فرارسيد، بر محمد و آلش درود فرست و پايان آنچه را كاتبان اعمال در نامه‌ى ما ثبت مى‌كنند توبه‌ى پذيرفته شده قرار ده؛ توبه‌اى كه پس از آن ديگر براى هر گناهى كه از ما سرزده و به خاطر هر معصيتى كه مرتكب شده‌ايم، ما را متوقف و توبيخ نكنى.

(4) خداوندا، در آن روز كه اخبار بندگانت را در مقابل گواهان و شاهدان افشا مى‌كنى، پرده‌اى را كه بر گناهان ما افكنده‌اى در برابر حاضران برمدار.

(5) چرا كه تو نسبت به كسى كه تو را بخواند، مهربانى و نسبت به آن كه تو را صدا بزند، اجابت كننده‌اى.