دعای 11 ( دعا برای عاقبت به خیری ) ترجمه محسن غرویان - عبدالجواد ابراهیمی

(1) اى آنكه ياد او براى يادكنندگان، شرافت است. و اى آنكه شكر و سپاس او، براى سپاسگزاران، رستگارى است، و اى آنكه طاعت و فرمانبردارى او، براى اطاعت‌كنندگان و فرمانبرداران نجات و رهايى است. بر محمد و آل او درود فرست، و قلبهاى ما را با ياد خودت از هر يادى بازدار، و زبانهاى ما را با شكر خودت از هر شكرى نگهدار و اندامهاى ما را با طاعت خودت از هر طاعتى بازدار.

(2) و اگر براى ما فراغتى از كارها مقدر فرموده‌اى آن را فراغت سالم قرار ده كه در آن، گناهى ما را در نيابد و خستگى به ما رو نياورد تا (فرشتگان و) نويسندگان بديها با پرونده‌اى خالى از بيان گناهانمان از سوى ما برگردند و نويسندگان نيكيها به خاطر نيكيهايى كه از ما نوشته‌اند شادمان شوند.

(3) و هنگامى كه روزهاى زندگانى ما سپرى گرديد و به تدريج مدت عمرمان به پايان رسيد و دعوت تو كه چاره‌اى از پذيرفتنش نيست ما را احضار نمود، پس بر محمد و آل او درود فرست. و پايان آنچه نويسندگان اعمال ما، بر مى‌شمارند توبه‌ى مقبول قرار ده تا پس از آن بر گناهى كه مرتكب شده‌ايم و بر معصيتى كه انجام داده‌ايم باز ندارى.

(4) و روزى كه خبرهاى بندگانت را مى‌آزمايى، پوششى را كه با آن اعمال ما را پوشانده‌اى در برابر ديدگان گواهان برندار.

(5) همانا تو، نسبت به هر كسى كه تو را بخواند مهربانى، و براى كسى كه تو را ندا دردهد رواكننده‌اى.