دعای 40 ( دعا به وقت یاد مرگ ) ترجمه داریوش شاهین

(1) الهى، درود تو بر «محمد» و خاندان او باد. خداوندا، ما را از آرزوهاى دور و دراز، دور ساز، چنان كن كه با راست‌كردارى، آرزوهاى خام از دل ما دور شوند و در اميد و آرزوى وقت گذرانى، روز شمارى، سپرى كردن زمان حيات، و پيمودن زندگى اسير نشويم.

(2) آفريدگارا، چنان كن كه از فريب اميد و آرزو ايمن مانيم و از بديهاى آن جان به سلامت نگاه داريم. آمرزگارا، پيوسته حقيقت مرگ را در پيش چشم ما نگاهدار، و چنان نكن كه گاه از ياد مرگ غافل شويم.

(3) پروردگارا، از كارهاى نيكو و پسنديده، كردارى را برايمان تقدير فرما كه كوشش در آن كار باعث بازگشت به سوى تو شود. چنان كن كه پيوسته مشتاق و حريص تو باشيم، تا مرگ براى ما هدفى دلپذير گردد و به آن علاقمند شويم، و مرگ براى ما بسان نزديكان و خويشان باشد كه مايليم با آنان الفتى قلبى داشته باشيم.

(4) پس، آنگاه كه مرگ را بر ما نزديك ساختى چنان كن كه به سعادتمندى با آن روبرو شويم و ديدارش بر ما عزيز باشد، و مقدمش را گرامى داريم. چنان نباشد كه از ورود چنان مهمانى، نگونبختى بما روى آورد، و ما، در ذلت و خوارى و شرمسارى گرفتار شويم. حاجت پذيرا، مرگ را براى ما گشايشگر درهاى سعادت و وسيله رحمت و مرحمت خويش قرار بده،

(5) و در كمال هدايت و اطاعت ما را بميران تا از گمراهان، و در فرمانبردارى اوامرت، بيزار، نباشيم. چنان كه در صف «توبه» كنندگان قرار گيريم كه مرتكب گناه نمى‌شوند و در خلافكارى اصرار ندارند، اى ضامن پاداش نيكوكاران، و اى اصلاح‌كننده كردار تباهكاران.