دعای 31 ( دعا در توبه و بازگشت ) ترجمه محمد رسولی

(1) بار خدايا! اى كسى كه ستايشگران از عهده‌ى وصفش برنمى‌آيند.

(2) و اى آن كه اميد اميدواران از او نمى‌گذرد و بالاتر از او جايگاه اميدى نيست.

(3) و اى آن كه در پيش او پاداش نيكوكاران ناديده و تباه نمى‌شود.

(4) و اى آن كه او پايان ترس عبادت كنندگان است.

(5) و اى آن كه او انتها و آخر بيمناكى پرهيزكاران است.

(6) اين جايگاه كسى است كه دستهاى گناهان، او را دست به دست كرده و به يكديگر سپرده‌اند. و افسارهاى لغزشها و اشتباهها و خطاها او را به دنبال خود كشيده‌اند. و شيطان بر او چيره گشته، آنگاه از انجام آنچه كه تو به آن امر كرده‌اى از روى سهل انگارى، كوتاهى كرده، و چيزى را كه تو از آن نهى كرده‌اى از روى فريفتگى مرتكب شده و انجام داده است.

(7) همانند كسى كه به دستيابى و قدرت تو بر او ناآگاه باشد. و يا مانند كسى كه احسان زياد تو را بر او انكار نمايد، تا اين كه وقتى بينش رستگارى برايش باز شد و ابرهاى نابينايى از پيش او پراكنده شد آنچه را كه با آن به خود ستم كرده بازشمرده، و در آنچه كه با آن به پروردگارش نافرمانى كرده بينديشد، آنگاه گناه بزرگ خود را بزرگ، و نافرمانى زياد و عظيم خود را عظيم و بسيار بيند.

(8) پس به سوى تو روى كند در حالى كه به تو اميدوار و از تو شرمنده است. و از روى وثوق و اعتماد به تو ميل نموده و خواهشش را به طرف تو برگرداند، آنگاه به طور يقين، با طمع و چشم داشت خود، تو را قصد كرده، و از روى اخلاص و پاكى با ترس خود اراده و آهنگ تو را نموده، در حالى كه چشم داشتش از هر كسى و هر چيزى جز تو بريده و خالى شده، و ترس و واهمه‌اش از هر چيزى جز تو قطع شده.

(9) پس زارى كنان در پيش تو و در برابر تو ايستاده و با فروتنى، ديده‌ى خود را به طرف زمين فرو بسته. و با خوارى و ذلت در برابر بزرگى و سرفرازى تو سر به زير افكنده. و با خضوع و تسليم و سر نهادن از راز خود آنچه را كه تو داناتر از خود او بر آن هستى برايت بازگو كرده و فاش نموده. و از سر خشوع و فروتنى از گناهانش آنچه را كه تو به شمار آنها آگاه‌ترى شمرده. و از گناهان بزرگى كه براى او پيش آمده و در منجلاب آنها افتاده و تو به آنها آگاهى و از بدكاريهاى زشتى كه او را در حكم و فرمان تو رسوا ساخته، از (قبيل) گناهانى كه خوشيهاى آنها سپرى شده و رفته، و وبال و گرفتارى آنها بجا مانده و دامنگيرش شده است از تو فريادرسى خواسته.

(10) اى خداى من! اگر او را عذاب و كيفر نمايى عدل و داد تو را انكار نمى‌كند، و اگر از او بگذرى و ببخشى و بر او رحم كنى، عفو و آمرزش تو را بزرگ نمى‌شمارد به خاطر اينكه تو پروردگار كريمى هستى كه آمرزش گناه بزرگ در نزد تو بزرگ نيست.

(11) بار خدايا! پس اين منم كه به پيشگاه و آستانه‌ى تو آمده‌ام در حالى كه در مورد دعايى كه به آن امر فرموده‌اى دستور تو را فرمانبر و مطيعم، و در مورد اجابت و قبول دعا كه آن را وعده كرده‌اى خواهان وفاى به آن وعده هستم، جايى كه مى‌فرمايى: «مرا بخوانيد تا دعاى شما را روا و مستجاب كنم»

(12) بار خدايا! بر محمد و آل محمد درود و رحمت بفرست، و با آمرزش و گذشت خود با من برخورد كن؛ چنان كه من خودم را براى تو پست و زبون ساخته‌ام. و مرا با پوشش و پرده‌ى خود بپوشان؛ چنان كه در انتقام گرفتن از من و به سزا و كيفر رساندن من مهلت دادى و تأخير كردى.

(13) بار خدايا! قصد و نيت مرا در فرمانبرى از خودت ثابت و پابرجا بنما. و بينايى و آگاهيم را در بندگى خود استوار و محكم كن. و مرا به انجام كارهايى كه به وسيله‌ى آن چركى گناهان و لغزشها را از من بشويى كارساز باش. و به هنگامى كه جانم را بگيرى و مرا به سوى خود فراخوانى، بر دين خود و آيين پيغمبرت محمد- كه بر او درود باد- بميران.

(14) بار خدايا! من در اين جايگاهم از گناهان بزرگ و كوچك خود به سوى تو بازمى‌گردم و از كارهاى زشت پنهانى و آشكار خود و از لغزشهاى گذشته و تازه‌ام به پيش تو توبه و بازگشت مى‌كنم؛ بازگشت كسى كه خيال گناهى را در ذهن خود راه ندهد، و انديشه‌ى بازگشت به گناه و خطايى را به خاطرش راه ندهد.

(15) اى خداى من! تو در كتاب استوار خود گفته‌اى كه توبه را از بندگانت مى‌پذيرى و از گناهان در گذشته، و توبه كنندگان را دوست مى‌دارى، پس توبه‌ى مرا بپذير چنان كه وعده كرده‌اى. و از گناهانم در گذر چنان كه ضمانت نموده‌اى، و محبت و دوست داشتنت را براى من مقدر و لازم نماى چنان كه شرط كرده‌اى.

(16) و اى پروردگار من! شرط و پيمان من با تو اين است كه هرگز به چيزى كه تو از آن بدت مى‌آيد بازنگردم. و ضمانت و عهده داريم با تو اين است كه به چيزى كه پيش تو نكوهيده و زشت و ناپسند است رجوع ننمايم. و با تو پيمان و عهدم اين است كه از همه‌ى نافرمانى‌هاى تو دورى نمايم.

(17) بار خدايا! به يقين، تو به آنچه كه من عمل كرده‌ام داناترى؛ پس آنچه را كه مى‌دانى، براى من ببخش و بيامرز، و با توانايى خودت مرا به آنچه كه دوست دارى بازگردان.

(18) بار خدايا! بر من وزر وبالهايى هست كه آنها را به ياد دارم، و گرفتاريهايى هست كه آنها را فراموش كرده‌ام، و همه‌ى آنها در برابر چشم تو است كه هرگز به خواب نمى‌رود، و در آگاهى و علم تو است كه فراموشى در آن راه ندارد، پس در مقابل آن گرفتارى‌ها به صاحبانش عوض مرحمت نما. و از من بارگران آنها را بردار و بينداز. و از من سنگينى آنها را كم و سبك گردان. و مرا از اين كه (دوباره) به مانند آن گناهان چنگ زنم و بر آنها دست يازم نگاه دار.

(19) بار خدايا! براى من وفاى به توبه و پايبند بودن به آن جز به نگهدارى تو نمى‌باشد. و خوددارى از گناهان، به جز با يارى جستن از توانايى تو ممكن نيست؛ پس مرا با يك نيروى كفايت كننده، نيرومند گردان. و با يك نيروى بازدارنده دستم را بگير.

(20) بار خدايا! و هر بنده‌اى كه به پيشگاه تو توبه كند در حالى كه در علم غيبى كه نزد تو است او شكننده‌ى توبه‌اش هست و به گناه و اشتباه و لغزش خود دوباره بازخواهد گشت، من به تو پناه مى‌برم از اين كه چنين باشم، پس اين توبه‌ى مرا توبه‌اى قرار ده كه بعد از آن نيازمند توبه‌اى ديگر نباشم. توبه‌اى كه سبب نابود شدن گناهان گذشته و باعث سلامتى در آنچه از عملهايم باقى مانده است باشد.

(21) بار خدايا! من از نادانى خودم به درگاه تو عذر مى‌طلبم و از بدى كردارم از تو درخواست بخشش مى‌كنم. پس مرا از روى خوبى و احسان در زير چتر رحمتت بگير و به پناهگاه مهربانيت بچسبان. و از راه بخشش و فضل، مرا با پرده‌ى آسودگى و عافيتت بپوشان.

(22) بار خدايا! و از هر آنچه بر خلاف خواسته‌ى تو باشد و يا از دوست داشتن تو به دور باشد از چيزهايى كه در دلم خطور مى‌كند و از نگاههاى پوشيده‌ى چشمم و از گفتگوهاى زبانم، به سوى تو توبه مى‌كنم؛توبه‌اى كه به سبب آن هر عضوى به تنهايى از مؤاخذه و كيفر تو سالم باشد. و از گوشماليها و زهر چشم‌گيريهاى دردناكت و آن چيزهايى كه تجاوزگران از آن مى‌ترسند آسوده باشد.

(23) بار خدايا! پس به تنهايى من در برابر تو، و به تپش قلبم از ترس تو، و لرزش پايه‌ى وجودم و بنيه‌ى تنم از شوكت و ابهت و بزرگيت رحم كن. پس اى پروردگار من! گناهانم، مرا در جايگاه رسوايى به پيشگاه تو برپا داشته، پس اگر خاموش شوم كسى به سود من و از من سخن نمى‌گويد، و اگر شفاعت و ميانجى كننده بخواهم اهل شفاعت و سزاوار ميانجيگرى نيستم.

(24) بار خدايا! بر محمد و آل محمد درود و رحمت بفرست، و در مورد گناهانم كرم و بزرگوارى خودت را ميانجى و شفيع گردان. و از زشتيها و پليديها و خطاهايم با آمرزش خودت درگذر. و مرا از عذاب و عقاب خودت سزا و جزا مده. و احسان و مرحمتت را بر من بگستر. و مرا با پوشش و پرده‌ى خودت بپوشان. و با من كار و رفتار عزيز سرافراز و نيرومندى را بكن كه بنده‌ى خوار و ذليلى پيش از او عجز و لابه كرده پس او برايش رحم و دلسوزى و مهربانى نموده. يا شيوه‌ى توانگر بى‌نيازى را در پيش گير كه بنده‌ى بى‌چيز و نيازمندى، خود را به او نشان داده و آن توانگر او را بى‌نياز كرده است.

(25) بار خدايا! مرا پناه دهنده‌اى نيست پس بايد توانايى و شوكتت مرا پناه دهد. و ميانجى و شفيعى براى من پيش تو نيست پس بايد كرم و احسان تو برايم شفاعت كند. و اشتباهها و گناهانم مرا ترسانده و به وحشت انداخته پس بايد آمرزش و گذشت تو مرا آسوده و ايمن سازد.

(26) پس همه‌ى آنچه را كه بازگو كردم از روى ندانستم به زشتى كردارم و از روى فراموش كردن كارهاى بد گذشته‌ام نيست، بلكه براى آن است كه آسمان تو و آنها كه در آنند، و زمين تو و كسانى كه بر روى آن هستند، آنچه از پشيمانى را كه براى تو آشكار كردم، و توبه و بازگشتى را كه به سبب آن به سوى تو پناه بردم بشنوند.

(27) پس شايد بعضى از ايشان به سبب رحمت تو براى بدى جايگاهم مرا رحم و مهربانى كنند. و يا براى بدى حالم او را رقت و دلسوزى و مهربانى فراگيرد، آنگاه از او دعاى خيرى به من برسد كه آن دعا به پيشگاه تو قابل قبول‌تر از دعاى من باشد. و يا شفاعتى به من برسد كه در پيش تو استوارتر و با اعتبارتر از شفاعت من است، كه نجات و رهائيم از خشم و غضب تو و رسيدنم به خشنودى و رضاى تو با آن باشد.

(28) بار خدايا! اگر پشيمانى، بازگشت به سوى تو باشد، پس من پشيمان‌ترين پشيمانانم. و اگر ترك گناه، بازگشت به سوى تو است، پس من اولين توبه كنندگانم، و اگر استغفار و طلب آمرزش، سبب ريختن گناهان است، پس من در پيشگاه تو از استغفار كنندگانم.

(29) بار خدايا! چنان كه به توبه و بازگشت دستور فرمودى، و پذيرفتن توبه را ضمانت كردى، و بر دعا و نيايش تشويق و ترغيب نمودى، و روا ساختن را وعده كردى، پس بر محمد و آل محمد درود و رحمت بفرست، و توبه‌ى مرا بپذير؛ و مرا با يأس و نوميدى از رحمتت برمگردان، كه همانان تو آمرزنده‌ى گنهكاران، و رحم كننده‌ى خطاكاران توبه كننده‌اى.

(30) بار خدايا! بر محمد و آل محمد درود و رحمت بفرست، چنان كه به وسيله‌ى او ما را به راه راست راهنمايى كردى. و بر محمد و آل محمد درود و رحمت بفرست، چنان كه ما را به وسيله‌ى او از گمراهى، رهايى بخشيدى. و بر محمد و آل محمد درود و رحمت بفرست، درودى كه در روز رستاخيز و روز نيازمندى ما به تو، براى ما شفاعت نمايد، كه تو بر هر چيزى توانايى، و آن براى تو سهل و آسان است.