دعای 3 ( دعا برای فرشتگان و حاملان عرش ) ترجمه محمد مهدی رضايی

(1) خدايا، درود فرست بر حاملان عرش خود كه در تسبيح تو سستى نمى‌كنند، و از تقديس تو دلزده نمى‌شوند، و از پرستش تو در نمى‌مانند، و در فرمانبردارى تو، به جاى كوشش، كوتاهى نمى‌ورزند، و در عشق‌ورزى به تو لحظه‌اى غفلت نمى‌كنند.

(2) و درود فرست بر اسرافيل، آن فرشته‌ى صاحب «صور» كه چشم به راه فرمان تو، منتظر است تا با يك دميدن، مردگان خفته در گورها را بيدار كند.

(3) و درود فرست بر ميكائيل كه در پيشگاه تو والا مقام، و در فرمانبردارى‌ات بلند مرتبه است.

(4) و درود فرست بر جبرائيل كه امانتدار وحى توست، و ساكنان آسمان فرمانبردار اويند، و نزد تو ارجمند و از مقربان درگاه است.

(5) و درود فرست بر روح، آن كه بر فرشتگان مأمور «حجاب ها» گماشته شده است.

(6) و درود فرست بر آن فرشته كه جز تو كسى بر اسرار وى آگاه نيست. بر همه‌ى ايشان و فرشتگانى كه فروتر از آنهايند، درود فرست؛ فرشتگانى كه ساكن آسمان‌ها و امانتدار پيغام‌هاى تواند.

(7) فرشتگانى كه از كار خسته نمى‌شوند تا از آن دلزده شوند، و سختى نمى‌كشند تا درمانده و سست گردند، و خواهش‌هاى دل، آنان را از تسبيح تو باز نمى‌دارد، و فراموشى كه نتيجه‌ى غفلت‌هاست، از بزرگداشت تو دورشان نمى‌سازد.

(8) فرشتگانى كه از فروتنى ديده بر هم نهاده‌اند و چشم آن ندارند كه تو را نگرند؛ سر به زير افكنده‌اند و شوقشان به آنچه نزد توست بسيار است؛ شيفته‌ى آن‌اند كه نعمت‌هاى تو را به ياد آورند؛ و ايشان در برابر بزرگى و بزرگوارى‌ات فروتن باشند.

(9) چون به آتش دوزخ بنگرند كه چگونه گناهكاران را به كام خود فرو مى‌برد، گويند: پروردگارا! تو پاك و منزهى، و ما تو را آن گونه كه شايسته‌ى توست، پرستش نكرده‌ايم.

(10) خدايا، اينك بر ايشان درود فرست. همچنين بر فرشتگان رحمت خود، و بر آنان كه مقرب درگاه تواند، و بر آنها كه پيامبران تو را از غيب آگاه كنند، و بر امانتداران وحى خود.

(11) و درود فرست بر آن گروه از فرشتگان كه ايشان را ويژه‌ى خود ساخته‌اى، و به سبب تقديس خود، از خوردن و آشاميدن بى‌نيازشان كرده‌اى، و در ميان طبقه‌هاى گوناگون آسمان جايشان داده‌اى.

(12) و درود فرست بر آن فرشتگان كه وقتى فرمان تمام شدن وعده‌ى خداوند فرا رسد، بر كناره‌هاى آسمان‌ها (گوش به فرمان) قرار گيرند.

(13) و بر آنان كه خزانه‌دار باران و روان كنندگان ابرهايند.

(14) و بر آن فرشته كه چون ابرها را براند، بانگ تندرها به گوش رسد، و چون ابرها به تازيانه‌ى او به راه افتند، آذرخش‌ها بدرخشند.

(15) و بر آن فرشتگان كه برف و تگرگ را همراهى مى‌كنند و با دانه‌هاى باران به زمين مى‌آيند، و آنان كه نگهبان خزانه‌هاى بادند، و كسانى كه مراقب كوه‌هايند تا فرو نريزند.

(16) و درود فرست بر فرشتگانى كه وزن آب‌ها و پيمانه‌ى باران‌هاى بسيار و پى در پى را به ايشان آموخته‌اى.

(17) و بر فرشتگانى كه آنان را با بلايى ناگوار يا نعمتى گوارا به سوى ساكنان زمين مى‌فرستى.

(18) و آن سفيران گرانقدر نيكوكار، و آن بزرگوارانى كه نگهبان و نويسنده‌ى (كارهاى ما) هستند. و درود فرست بر فرشته‌ى مرگ و يارانش، و منكر و نكير، و «رومان» كه ساكنان گورها را مى‌آزمايد، و آن فرشتگان كه گرد «بيت المعمور» طواف مى‌كنند، و بر «مالك» و نگهبانان دوزخ، و بر «رضوان» و خدمتگزاران بهشت.

(19) و درود فرست بر فرشتگانى كه «از فرمان خدا سر نمى‌پيچند، و به آنچه فرمان داده شوند، عمل مى‌كنند».

(20) و آنان كه به اهل بهشت مى‌گويند: «سلام بر شما كه شكيبايى ورزيديد. دنيا چه سرانجام نيكويى دارد».

(21) و درود فرست بر فرشتگانى «زبانى» كه چون فرمانشان رسد كه «بگيريد آن گنهكار را و به زنجيرش كشيد و در دوزخ افكنيد»، شتاب كنند و بى‌درنگ او را در آتش اندازند.

(22) و بر فرشتگانى كه نامشان را نياورديم و مرتبه‌ى ايشان را نزد تو نشناختيم و ندانستيم آنان را به چه كارى گماشته‌اى.

(23) و بر فرشتگان ساكن هوا و زمين و آب، و آنان كه كار آفريدگان تو را سامان مى‌دهند و پيوسته نگهبان و همراه ايشان‌اند.

(24) خدايا، بر آنان درود فرست در آن روز كه هر كس با دو فرشته به محشر مى‌آيد: يكى مى‌كشاندش و ديگرى بر كارهاى او گواهى مى‌دهد.

(25) بر آنان درود فرست؛ چنان درودى كه بر كرامت و پاكى‌شان كرامت و و پاكى ديگر افزايد.

(26) خدايا، چون بر فرشتگان و فرستادگانت درود فرستادى- و درود ما را به ايشان رساندى، بدان سبب كه سخنان نيكو درباره‌ى آنان بر زبان ما جارى كردى- بر ما نيز درود و رحمت فرست، كه تو بخشنده‌ى بزرگوارى.