دعای 13 ( دعا در طلب حوائج از خداوند ) ترجمه عباس عزيزی

(1) خدايا، اى آخرين مقصد حاجت‌ها.

(2) و اى كه رسيدن به خواسته‌ها نزد توست.

(3) و اى كه نعمت‌هايت را رايگان در اختيار ما قرار دادى.

(4) و اى كه بخشش‌هايت را به منت گذاردن تيره نكنى.

(5) و اى كه بى‌نيازى همه از توست و كسى از تو بى‌نياز نمى‌گردد.

(6) و اى كه به تو روى مى‌آورند و از تو نمى‌توانند روى بگردانند.

(7) و اى كه درخواست‌ها خزاين نعمتت را نابود نمى‌گرداند.

(8) و اى كه اسباب‌ها و دستاويزها حكمتت را تغيير نمى‌دهد.

(9) و اى كه حاجت‌هاى نيازمندان از او قطع نمى‌شود.

(10) و اى كه دعاى دعاكنندگان تو را به رنج نمى‌افكند.

(11) خدايا، خود را به بى‌نيازى از آفريدگانت ستوده‌اى و تو به بى‌نيازى از آنان شايسته‌اى.

(12) و آنان را به احتياج و تنگدستى نسبت داده‌اى و ايشان به احتياج به تو سزاوارترند.

(13) هر كه خواهد نيازش را از جانب تو برطرف كند و تهى‌دستى خود را به (وسيله‌ى) تو از خود دور سازد، نيازش را از جايگاهش طلب كرده و مطلوبش را از راهش خواسته است.

(14) و هر كه براى حاجتش نزد مخلوق رود، يا آنان را سبب نيل به حاجتش قرار دهد، نااميد شود و از جانب تو سزاوار است كه مشمول احسانت نگردد.

(15) خدايا حاجتى دارم كه در رسيدن به آن ناتوانم و چاره‌جويى‌هايم در برابر آن به جايى نرسيده است و نفسم مرا بر آن داشته كه نياز خود را نزد كسى ببرم كه خود نيازمند است و اين لغزشى از لغزش‌هاى خطاكاران و افتادنى چون افتادن گناهكاران مى‌باشد.

(16) با آگاهى دادن تو، از غفلت و فراموشى خود آگاه شدم و با توفيقت از لغزشم برخاستم، و با يارى تو از درافتادن بازماندم و بازگشتم.

(17) و گفتم: پاك و منزه است پروردگارم، چگونه نيازمندى از نيازمندى درخواست مى‌كند، و چگونه محتاجى به محتاج ديگرى روى مى‌آورد؟

(18) خدايا، از روى رغبت آهنگ تو نمودم و با اعتماد به تو اميدم را به سويت آوردم.

(19) و دانستم فراوانى خواسته‌هايم از تو در برابر توانگرى‌ات اندك و گستردگى خواهش‌هايم از تو در برابر وسعت رحمتت خرد است و جود و بخششت از درخواست كسى تنگ نگشته و دست تو در بخشش‌ها از هر دستى برتر است.

(20) خدايا، درود فرست بر محمد و خاندانش و با كرم و جود با من به تفضل و احسان رفتار كن و با عدل و داد خود با من آنگونه كه شايسته‌ام رفتار مكن، چرا كه من اول روى آورنده‌اى نيستم كه به تو روى آورده و با اينكه سزاوار منع بوده به او بخشش نموده‌اى و نه اول خواستارى كه از تو درخواست كرده و با اينكه سزاوار نااميدى بوده به او احسان كرده‌اى.

(21) خدايا، درود فرست بر محمد و خاندانش و خواسته‌ام را جوابگو و به ندايم نزديك، و براى زارى‌ام مهربان، و صدايم را شنوا باش.

(22) و اميدم را از خودت مبر و دعايم را از درگاهت برمگردان و مرا در اين حاجت و حاجت‌هاى ديگرم به غير خود وامگذار.

(23) و كارساز من باش به برآوردن خواسته‌ام و برطرف كردن حاجتم و رسيدن به آرزويم پيش از آنكه از جاى خود برخيزم با آسان نمودن مشكلم و با سرنوشت خوبى كه برايم مقدر فرموده‌اى.

(24) و بر محمد و خاندانش درود فرست؛ درودى هميشگى كه رو به فزونى بوده و براى نهايت آن سرآمد و براى مدتش پايانى نباشد و آن را براى خود و برآمدن حاجتم ياور قرار ده زيرا تو داراى رحمت بسيار و جود و بخشش فراوانى.

(25) و از جمله‌ى حوايج من پروردگارا اين است كه- و حاجت را ذكر مى‌كنى- آن گاه به سجده رفته و مى‌گويى: فضل و بخششت مرا آرام ساخته و احسانت مرا راهنمايى كرده، پس از تو مى‌خواهم كه به حق خودت و محمد و خاندانش- كه درودهايت بر آنان باد- كه مرا نااميد نگردانى.