Tarixin daş yaddaşına silinməz hərflərlə həkk olunmuş Qədir-xum hadisəsi Әli (ə)-ın imamət və xilafətinə şəhadət verən ən böyük dəlildir. Qədir-xum hadisəsinin mö᾿təbər sənədlərini araşdırmazdan öncə hadisənin mahiyyəti barədə xülasə şəkildə mə᾿lumat veririk:
Hicrətin 10-cu ilində, yəni İslam Peyğəmbərinin (s) ömrünün son ilində həzrət Məhəmməd (s) özünün son həcc mərasimini tamamlayaraq Mədinəyə qayıdırdı. Bu zaman 120 mindən artıq müsəlman əziz Peyğəmbərlərini müşayiət edirdilər. Zil-hiccə ayının 18-ci günü həzrətin qafiləsi Qədir-xum adlı bir səhraya yetişdi. Həzrət Peyğəmbər (s) gözlənilmədən hamıya bu isti səhrada dayanmağı əmr etdi. Bir az öncə onlardan ayrılan Yəmən, Taif və başqa diyarlardan olan müsəlmanların arxasınca qasid göndərərək onların qayıtmasını istədi. Həzrət dəvə xamıdlarından düzəldilmiş uca bir yerə çıxaraq əvvəlcə bir neçə kəlmə Әli (ə)-ın fəzilətlərindən, onun barəsində nazil olan ayələrdən danışaraq buyurdu:
Ey müsəlmanlar, mən sizə sizin özünüzdən daha yaxın deyiləmmi? (Yə᾿ni mənim əmr və göstərişlərim sizin öz fikirlərinizdən daha əhəmiyyətli deyilmi? Mən sizin rəhbəriniz deyiləmmi?) Dedilər: Bəli ya Rəsuləllah! Həzrət Peyğəmbər, Әli (ə)-ın əlindən tutaraq bacardıqca yuxarı qaldırdı və buyurdu: Mən hər kəsin mövlasıyamsa (rəhbəri), Әli də onun mövlasıdır! İlahi! Onu sevəni Sən də sev, ona düşmən olana Sən də düşmən ol. Ona kömək edən şəxsə kömək et, onu zəlil etmək istəyəni zəlil et!
Daha sonra üzünü bütün müsəlmanlara tutaraq: Gedin Әliyə bey᾿ət edin! Buyurdu. Әli (ə)-a hamıdan öncə Ömər, sonra Әbu Bəkr daha sonra Osman, Təlhə, Zübeyr və bütün müsəlmanlar bey᾿ət etdilər.»
Bu böyük hadisəni bütün tarixçilər 120-dən artıq mö᾿təbər sənədlə nəql etmişlər.
Burada bu hadisəni nəql edən əhli-sünnət kitablarının bir hissəsini gətiririk:
Məfatihul-ğəyb – İmam Fəxri Razi;
2. Kəşful-bəyan – imam Sə᾿ləbi;
3. Dürrül-mənsur – Cəlaləddin Siyuti;
4. Әsbabun-nüzul – Nişapuri Әbul Həsən;
5. Təfsiri-kəbir – Məhəmməd Təbəri;
6. Hilyətul-övliya – Hafiz İsfəhani;
7. Səhih – Müslim ibni Həccac;
8. Tarix – Məhəmməd Buxari;
9. Sünən - Әbi Davud;
10. Sünən – Termezi;
11. Kitabul-vilayə - Hafiz ibni Әqdih;
12. Tarix – İbni Kəsir;
13. Müsnəd – imam Әhməd ibni Hənbəl;
14. Sirrul-aləmin – Ğəzzali;
15. İstiab – İbni Әbdül-birr;
16. Mətalibus-sual – İbni Təlhə Şafei;
17. Mənaqib – İbni Məğazili Şafei;
18. Fusulul-mühimmə - İbni Səbbağ Maliki;
19. Məsabihus-sünnə – İbni Məs᾿ud Bəğəvi;
20. Mənaqib – Xətib Xarəzmi;
21. Qamusul-üsul – Məcduddin ibni Әsir;
22. Sünən və xəsaisul ələvi – imam Nəsai;
23. Yənabiul-məvəddə – Şeyx Süleyman Hənəfi;
24. Әs-Səvaiqul-muhriqə - İbni Həcər Məkki;
25. Sünən – İbni Yezid Hafiz ibni Macə;
26. Müstədrək – Hakim Nişapuri;
27. Әvsət – İbni Әhməd Təbərani;
28. Üsdul-ğabə - İbni Әsir Cəzəri;
29. Təzkirətu xəvassil-ummə - Sibt ibni Cuzi;
30. Әqdül-fərid – İbni Әbdi Rəbih;
31. Cəvahirul-əqdəyn - Әllamə Səmhudi;
32. Minhacus-sünnə - İbni Teymiyyə;
33. Fəthul-bari – İbni Həcər Әsqəlani;
34. Rəbiul-əbrar – Carullah Zəməxşəri;
35. Әd-dirayə fi hədisil-vilayə - Әbu Səid Səcistani;
36. Duatul-huda ila ədai həqqil-məvalat – Həskani;
37. Әl-Cəm bəynəs-sihah sittə - İbni Müaviyə Әbdəri;
38. Әl-Әrbəin – imam Fəxri Razi;
39. Әhadisul-mütəvatirə - Muqbili;
40. Tarixul-xüləfa – Siyuti;
41. Məvəddətul-qurba – Mir seyyid Әli Həmədani;
42. Xəsaisul-ələvi - Әbdul-fəth Nəzəzi;
43. Fəslul-xitab – Xacə Buxari;
44. Әl-Әrbəin – Cəmaləddin Şirazi;
45. Feyzul-qədir - Әbu-rəuf əl-Mənavi;
46. Kifayətu-talib – İbni Şərəf ən-Nəvəvi;
47. Təhzibul-əsma – İbni Şərəf ən-Nəvəvi;
48. Fəraidus-sibtəyn – İbrahim Həmvini.
49. İbtalul-batil – Qazi Fəzlullah;
50. Siracul-munir – Şəmsəddin Şərbini;
51. Әl-Miləl vən-nihəl – Şəhristani Şafei;
52. Tarixu Bağdad – Xətib Bağdadi;
53. Tarix – İbni Әsakir Dəməşqi;
54. Şərhu-nəhcil-bəlağə - İbni Әbil Hədid;
55. Ürvətul-vüsqa - Әlauddin Səmnani;
56. Tarix – İbni Xəldun;
57. Kənzul-ümmal – Müttəqi Hindi;
58. Әsnəl mətalib - Әbul-xeyr Dəməşqi;
59. Şərhu Məvaqif – Şərif Hənəfi Cürcani;
60. Ğəraibul-Quran – Nizamuddin Nişapuri.
Bu qədər mötəbər sənədin müqabilində etirafa məcbur olan bəzi qərəzli alimlər belə bir məntiqsiz bəhanə gətirirlər: Bu hadisənin tarixi fakt olması şübhəsizdir. Lakin Peyğəmbər (s) bu hədisdə «mövla» dedikdə dostluq və məhəbbət nəzərdə tuturdu. Bu isə Әli (ə)-ın imamət və xilafətinə dəlalət etmir!..
Cavab: Doğrudur «mövla» sözünün mənalarından biri də dost deməkdir, lakin:
1. Әgər mövla sözünün bir mənası rəhbər, digər mənası dost deməkdirsə, nə üçün təkcə dost mənasını qəbul edək? Mövla dedikdə hansı mənanın nəzərdə tutulduğunu bilmiriksə, hansı dəlil və sübuta əsasən yalnız dost mənasını qəbul etməliyik?
2. Bir şəxsin dostluq və məhəbbətinin nə qədər əhəmiyyəti vardır ki, təkcə 60-dan artıq əhli-sünnət kitabı, 120-dən artıq sənədlə bu hədisi nəql etmişlər!?
3. Bunu hansı məntiqlə qəbul edək ki, İslam Peyğəmbəri (s) qızmar günəş altında, pul kimi qızaran səhrada müsəlmanlara dayanmaq əmri verir, ayrılan dəstələri geri qaytarıb onlara Әlini sevin deyir!?
4. Hədisin məzmununa bütünlüklə diqqət etsək görərik ki, Peyğəmbər (s) əvvəlcə özünün bütün müsəlmanlara olan vilayətini xatırladır və müsəlmanlardan bir daha bey᾿ət alır:
«Ey müsəlmanlar, mən sizə sizin özünüzdən yaxın deyiləmmi?»
Yə᾿ni mənim itaətim bir ilahi rəhbər kimi hamıya vacib deyilmi?
Müsəlmanlar bir daha bu həqiqəti iqrar etdikdən sonra Peyğəmbər (s) - mənim rəhbərliyimi qəbul edən kəslər Әlinin rəhbərliyini də qəbul etməlidirlər -.deyə buyurdu.
5. Cəlaləddin Siyuti «Dürrül-mənsur» kitabında, İbni Әbi Hatəm Razi «Təfsirul-ğədir» kitabında, Hafiz Təbəri «əl-Vilayə» kitabında, Hafiz Әbu Bəkr Şirazi «Ma nəzələ minəl-Quran fi Әli» kitabında, Həskani «Şəvahidut-tənzil» kitabında, Qazi Şukani «Fəthul-qədir» kitabında, Bədrəddin Hənəfi «Ümdətul-qari» kitabında, İmam Sə᾿ləbi «Kəşful-bəyan» kitabında, İbni Səbbağ Maliki «Füsulul-mühimmə» kitabında və 20-dən artıq digər əhli-sünnət kitablarında Qədir-xum hadisəsini şərh edərkən yazmışlar:
«Peyğəmbər (s) Qədir-xum səhrasına yetişdikdə Qurani-Kərimin bu ayəsi nazil oldu:
«Ey Peyğəmbər, Allah tərəfindən sənə nazil olan hökmü xalqa çatdır. Әgər bunu etməsən öz peyğəmbərliyini yerinə yetirməmisən...»
Bu ayə nazil olan kimi Peyğəmbər (s) müsəlmanlara dayanmaq əmri verdi və mə᾿lum xütbəni oxudu.»
Diqqət edin, əgər biz mövla sözünü dost mənasında qəbul etsək, belə çıxır ki, Allah-taala xüsusi bir ayə nazil edərək Öz Peyğəmbərinə əmr edir ki, xalqı isti səhrada dayandırıb Әlinin dostluğunu tövsiyə etsin!!!
Maraqlı burasıdır ki, Peyğəmbər (s) müsəlmanlara «Әli ilə dost olun» deməsə, 23 illik risalət və peyğəmbərliyini yerinə yetirməmiş olur!!!»
Gəlin qəbul edək ki, qeyd etdiyimiz ayənin məzmununa əsasən Peyğəmbərin (s) risalətinin tamamlanması hesab olunan, qızmar günəş altında 120 mindən artıq müsəlmana xitab edilən bu tarixi cümləni sadə bir dostluq mənasına yozduğumuzu eşidənlər bizə və ya bizim dinimizin məntiqinə qəhqəhə ilə gülsələr, onlara qoşulub gülməkdən başqa çarəmiz qalmır.
29. ӘMR SAHİBLӘRİ KİMLӘRӘ DEYİLİR?
«Ey iman gətirənlər, Allaha, Peyğəmbərə və öz əmr sahiblərinizə itaət edin. Әgər bir məsələdə ixtilaf etsəniz, Allaha və qiyamət gününə iman gətirmişsinizsə, o məsələni Allaha və Peyğəmbərə həvalə edin. Bu, xeyirli və nəticə e᾿tibarı ilə daha yaxşıdır.»
Allah-taala bu ayədə bütün mö᾿minlərə özünə, Peyğəmbərə və «əmr sahiblərinə» mütləq şəkildə itaət etməyi əmr edir. Ayədə itaət əmrinin mütləq və istisnasız olduğu diqqətdən kənarda qalmamalıdır. Allah-taala özünün və məsum Peyğəmbərinin itaətinin vacib olduğu miqdarda «əmr sahiblərinin» də itaətini də vacib etmişdir.
Allah-taalaya öz bəndələri tərəfindən mütləq şəkildə itaət olunması müzakirə və təhlilə ehtiyacı olmayan bir məsələdir. Həmçinin Peyğəmbərə (s) itaətin sorğusuz-sualsız vacib olması o qədər də dərin fikir və araşdırma tələb etmir. Çünki, Peyğəmbər (s) ilk növbədə ilahi vəhylə həmişə rabitədədir, buyurduğu bütün əmrlər bilavasitə ilahi əmr kimi qəbul olunur. Lakin «əmr sahiblərinin» itaətinin mütləq şəkildə əmr olunması, yə᾿ni onun itaətinin Allah və Peyğəmbərin (s) itaəti ilə fərqli olmaması bir anlaşılmazlıq və sual doğurandır: Bu «əmr sahibləri» kimlərə deyilir? Şübhəsiz ki, söhbət bütün ümmətin vahid rəhbərə itaət etməsindən gedir. Lakin bu rəhbər hansı keyfiyyətlərə malik olmalı, kim tərəfindən təyin olunmalıdır? Ötən bəhslərimizdə İslam ümmətinin rəhbərinin təyin olunması yolları barədə söhbət açmışdıq.
Bu ayədə itaətin vacib olunduğu «əmr sahibləri» qeyd olunan yolların hansı biri ilə təyin olunan rəhbərlərə deyilir?
1. İrsi yolla təyin olunan rəhbərlər;
2. Zor gücü ilə hakim olan rəhbərlər;
3. İcma və səs vermə yolu ilə təyin olunan rəhbərlər.
Çox təəssüflər olsun ki, bəzi alimlər kor-koranə şəkildə təyin olunma üsulundan asılı olmayaraq, bütün hakim və rəhbərlərin «əmr sahibi» olduğunu və onlara itaətin vacib olduğunu demişlər.
Bu fikrin batil və bütün səmavi dinlərin mahiyyətinə zidd olduğunu isbat etmək o qədər də çətin deyil.
Elə isə ilahi peyğəmbərlər nə üçün öz zamanlarının zalım hakimlərinə itaət etmədilər? Nə üçün Musa peyğəmbər Fir᾿onun, İbrahim peyğəmbər Nəmrudun zülm və tüğyanları qarşısında qiyam etdi?
Zahirindən göründüyü kimi, bu təfəkkür tərzinin bünövrəsi qəsbkar əməvilər sülaləsinin hakimiyyət illərinə təsadüf edir. Demək istəyirlər ki, imam Hüseyn (ə) Allahın dinini təkzib edən mənfur Yezid ibni Müaviyəni (l.ə.) əmr sahibi hesab edərək onun əllərini öpməli idi!?
Söhbət yalnız icma və səsvermə üsulu ilə seçilən rəhbərdən gedə bilər ki, Allah-taala bu üsulla təyin olunan rəhbərə mütləq şəkildə itaət olunmasını vacib etmişdirmi? Diqqət etsək cavabın mənfi olduğunu qəbul etməli olacağıq.
İcma və səsvermə yolu ilə təyin olunan rəhbərin müəyyən dərəcədə səhv etməsinə ehtimal olunmurmu?
Xalqın əksəriyyətinin seçdiyi hər hansı bir şəxs günahdan uzaq və məsum hesab olunurmu?
Şübhəsiz ki, insanların zahiri keyfiyyətlərlə qiymətləndirib seçdikləri heç bir şəxs səhv və günah ehtimalından uzaq deyil. Çünki, biz insanlar bir-birimizin batinini görmək, qəlbindən xəbər verməyə qadir deyilik. Bə᾿zən insanları tanımaqda, öz nikbinliklərimizdə elə böyük səhvlərə yol veririk ki, illərlə peşmançılıq çəkirik. Bəs Allah-taala səhv və günah ehtimalı olunan bir şəxsin (ehtimal az olsa belə) itaətini Öz itaəti qədərində vacib edə bilərmi?
Bu, yolu yaxşı tanımayan bir şəxsi başqalarına bələdçi təyin etməyə bənzəmirmi? Bütün aqil insanlar qəbul edirlər ki, mütləq şəkildə itaəti vacib olan şəxs hökmən məsum və günah ehtimalından uzaq olmalıdır.
İmam Fəxri Razi «Məfatihul-ğeyb» təfsirində bu ayəni şərh edərkən yazır:
«Әgər bu ayədə «əmr sahiblərinin» məsum olmadığını desək, iki zidd məfhumu bir yerə cəm etmiş olarıq – gecə ilə gündüzün bir vaxtda cəm olması kimi... (iki zidd məfhum dedikdə günah və itaəti nəzərdə tutur).»
Bəli, təsdiq etməliyik ki, itaəti sorğusuz-sualsız vacib olan şəxs mütləq məsum olmalıdır.
Bəs məsum şəxslər kimlərdir?
Ötən bəhslərimizin birində Әhzab surəsinin 33-cü ayəsində Әhli-beytin bütün günah və pisliklərdən paklanması və məsum olması barədə mə᾿lumat vermişik. Müxtəlif əhli-sünnət kitablarında Әhli-beytin Әli (ə)-a və onun övladlarına şamil olduğunu bəyan etdik. Bu barədə bir neçə mö᾿təbər hədis gətirməklə bir daha həqiqəti açıqlayırıq:
Şeyx Süleyman Hənəfi «Yənabiul-məvəddə» kitabında Peyğəmbərdən (s) nəql edir:
«Mən, Әli, Həsən, Hüseyn və Hüseynin övladlarından doqquz şəxs bütün pisliklərdən paklanmış və bütün günahlardan məsumdurlar.»
Şeyxul-islam Həmvini «Fəraidus-simətəyn» kitabında Salman Farsidən nəql edir:
«Peyğəmbər (s) əlini imam Hüseynin çiyninə qoyub buyurdu: O, imam oğlu imamdır. Onun sülbündən gələn doqquz imam ən yaxşı insanlar, əmanətdar və məsumdurlar.»
Gördüyünüz kimi bütün mö᾿təbər hədislər göstərir ki, itaəti vacib olan «əmr sahibləri» ilahi əmrlə təyin olunan məsum imamlardır.
Bundan əlavə, digər hədislərdə və bu ayənin şərhində «əmr sahiblərinin» Әli (ə) və onun övladları olduğu açıq şəkildə bəyan edilmişdir:
Әbu İshaq Şeyxul-islam Həmvini «Fəraidus-simətəyn» kitabında, özünün mö᾿təbər saydığı hədislərə istinad edərək yazır:
«Peyğəmbərdən (s) bizim əlimizə belə çatmışdır ki, «əmr sahibləri» Әli (ə) və digər Әhli-beytdir.»
İsa ibni Yusif Həmədani Şafei Səlim ibni Qeysdən nəql edir:
«Bir gün Әli (ə) bir dəstə səhabənin müqabilində Peyğəmbərdən (s) «əmr sahibləri» barəsində soruşdu. Həzrət buyurdu: Ya Әli! Sən onların birincisisən.»
Məhəmməd ibni Mö᾿min «Risalətul-etiqadat» kitabında yazır:
«Әmr sahibləri Әli (ə)-ın barəsində nazil olmuşdur.»
Şeyx Süleyman Hənəfi «Yənabiul-məvəddə» kitabında yazır:
«Peyğəmbər (s) Әlini Mədinədə canişin təyin edəndən sonra bu ayə Әlinin barəsində nazil oldu.»
30. ӘLİ (Ә)-IN ON BİR ÖVLADININ İMAMӘTİ
Әli (ə)-ın imamət və xilafətinin ilahi əmrlə təyin olunduğu barədə kifayət qədər dəlil və sübutlar gətirdik.
Lakin İslam hakimiyyəti və ilahi xilafət Әli (ə)-la bitmir. Şiə məzhəbinin əqidəsinə görə bu ilahi xilafət Әli (ə)-ın on bir övladının imaməti ilə davam edir.
Diqqət etmək lazımdır ki, bu on bir məsum imamın hakimiyyəti irsiyyət hüququ demək deyil. İlahi hakimiyyət heç kəsin şəxsi malı və ya hüququ deyil ki, irsiyyət və varislik yolu ilə bir şəxsdən digər şəxsə ötürülsün. Məsələn, imam Həsən (ə)-ın imamətinin qanuniliyinin Әli (ə)-ın oğlu olması ilə heç bir əlaqəsi yoxdur. Müasir dövrümüzdə hər hansı demokratik dövlətdə xalq tərəfindən seçilmiş bir ölkə rəhbərinin oğlu növbəti seçkilərdə uğur qazanarsa, onun hakimiyyətinin hüquqiliyini atası ilə əlaqələndirmək olmaz (şübhəsiz ki, söhbət demokratiya şüarı ilə diktatorluq edən dövlətlərdən getmir).
Bəs şiə məzhəbi Әli (ə)-ın on bir övladınının imamət və hakimiyyətinin qanuniliyini necə izah edir? İlk növbədə qeyd etmək lazımdır ki, ilahi əmrlər ümumi şəkildə «Qurani-Kərim»də öz əksini tapmışdır. Məsələn, hal-hazırda biz müsəlmanların xüsusi bir tərzdə qıldığımız namaz, Qurani-Kərimdə yalnız «namaz qılın» əmri ilə ifadə olunmuşdur. Lakin namazın neçə rəkət olması, hansı surələrin oxunması və digər təfsilatı Quranda göstərilməmişdir. Bu təfsilat və onun tə᾿limləri Peyğəmbərin (s) öhdəsinə düşür. Quranda olub-olmamasından asılı olmayaraq, Peyğəmbərin (s) göstərişlərinə itaət etmək hamıya vacibdir. Qurani-Kərim bu barədə buyurur:
«Peyğəmbər əmr etdiyi bütün şeylərə itaət edib, nəhy (qadağan) etdiyi bütün şeylərdən çəkinin!»
Bu ayəyə əsasən biz «namaz qılın» ifadəsini bəsit bir şəkildə qəbul edib öz istədiyimiz kimi namaz qıla bilmərik. Ötən bəhslərimizdən aydın olduğu kimi, hakimiyyət və imamət məsələsi Qurani-Kərimdə dəfələrlə ümumi şəkildə bəyan olunmuşdur. Məsələn, Nisa surəsinin 59-cu ayəsində «əmr sahiblərinə itaət edin» deyə, Allah-taala bizlərə hakimiyyət və imamət qarşısında olan vəzifələrimizi müəyyənləşdirir. Lakin məsələnin təfsilatını, əmr sahiblərinin kimlər olduğunu bu ayənin məzmunundan əldə etmək olmur.
Digər hökmlər kimi bu məsələnin təfsilatını öyrənmək üçün Peyğəmbərə (s) müraciət etmək lazımdır.
Peyğəmbərin (s) mübarək hədislərinə müraciət etdikdə görürük ki, ilahi hakimlər dəfələrlə həzrət Peyğəmbər (s) tərəfindən bəyan olunmuşdur.
Şeyx Süleyman Hənəfi «Yənabiul-məvəddə» kitabında (77-ci bab) yazır:
«Yəhya ibni Həsən (əhli-sünnət hədisşünası) «Әl-ümdə» kitabında mö᾿təbər sənədlə Peyğəmbərin (s) xəlifələrinin Bəni-haşim tayfasından on iki nəfər olduğunu yazmışdır.»
Həmçinin Səhih Buxari 3 sənədlə, Səhih Müslim 9 sənədlə, Səhih Әbi Davud 3 sənədlə, Səhih Termezi 1 sənədlə Peyğəmbərin xəlifələrinin 12 nəfər olduğunu yazmışlar...»
Әbu İshaq Şeyxul-islam Həmvini «Fəraidus-simətəyn» kitabında Mücahid ibni Abbasdan nəql edir:
«Nə᾿səl adlı bir yəhudi, Peyğəmbərin (s) hüzuruna gəlib İslam dini barəsində sorğu-sual etməyə başladı. O, qənaətbəxş cavablar aldıqdan sonra İslam dinini qəbul edərək soruşdu: Ya Rəsuləllah, Musa (ə) özündən sonra Yuşəin xəlifə olmasını vəsiyyət etdi. Bəs sizin xəlifələriniz kimlərdir?
Peyğəmbər (s) buyurdu: Mənim xəlifələrim Әli, Həsən, Hüseyn və onun 9 övladıdır.
Nə᾿səl bir daha sual edərək onların (9 nəfərin) adlarını bilmək istədiyini dedi:
Həzrət buyurdu: Hüseyn şəhid olduqdan sonra onun övladlarlı Әli (Zeynəl-abidin), Məhəmməd (Baqir), Cəfər (Sadiq), Musa (Kazim), Әli (Riza), Məhəmməd (Təqi), Әli (Nəqi), Həsən (Әsgəri) və Məhəmməd-əl-Məhdi sıra ilə imamətə nail olarlar.
Daha sonra Peyğəmbər (s) buyurdu: Xoş o kəsin halına ki, onları sevər və itaət edər. Bu zaman Nə᾿səl sevinclə İslam və Әhli-beyt barəsində şe᾿r oxumağa başladı...»
Әbul-muəyyəd Xətib Xarəzmi «Mənaqib» kitabında, Şeyx Süleyman Hənəfi «Yənabiul-məvəddə» kitabında Cabir ibni Abdullah Әnsaridən nəql edir:
«Cəndəl ibni Cünadə adlı bir yəhudi, Peyğəmbərin (s) hüzuruna gəlib İslam dinini qəbul edərək dedi: Bu gecə yuxuda Musa (ə)-ı gördüm. Həzrət mənə buyurdu: Sonuncu Peyğəmbər Məhəmmədin dininə iman gətir və ondan sonra onun xilafətinə itaət et. Həmd və şükürlər olsun Allaha ki, sənin dininə iman gətirdim, bəs sənin xəlifələrin kimlərdir?
Peyğəmbər (s) buyurdu: Onların birincisi Әlidir. Sonra Həsən, Hüseyn və onun 9 övladı. Sən bunların 3 nəfərinin imamətinə şahid olacaqsan. Dördüncü imam dünyaya gəldikdən sonra dünyanın son ne᾿mətini (dadacaq və) bir qab süd içdikdən sonra vəfat edəcəksən.
Cəndəl ibni Cünadə dedi: Ya Rəsuləllah, mən Әli, Həsən və Hüseynin adını Tövratda İlya, Şəbər və Şübeyr kimi görmüşəm, bəs qalan 9 nəfər kimlərdir?
Həzrət buyurdu: Әli (Zeynəl-abidin), Məhəmməd (Baqir), Cəfər (Sadiq), Musa (Kazim), Әli (Riza), Məhəmməd (Təqi), Әli (Nəqi), Həsən (Әsgəri) və Məhəmməd əl-Məhdidir ki, (axırıncısı) qeybə çəkilər. Sonra zühur edib zülm və fəsadla dolmuş yeri ədalətlə gülüstana döndərər.
Xoş o kəslərin halına ki, o, qeybdə olduğu zaman səbirli olarlar, Allahdan qorxub onları sevərlər.»
Qeyd etmək lazımdır ki, gözlərdən qeybdə olan və Allahın iradəsi ilə bir zaman zühur edib yer üzündə mütləq ədalət bərqərar edəcək 12-ci imam həzrət Məhəmməd əl-Məhdi əl-Höccət ibnil-Həsən (ə)-ın varlığını təsdiq edən 500-dən artıq mö᾿təbər hədis 70-ə qədər əhli-sünnət kitablarında qeyd olunmuşdur.
31. BÜTÜN MÜSӘLMANLARIN QARDAŞLIĞI
«Yapışın Allah ipindən və heç vaxt dağılmayın. Allahın sizə bəxş etdiyi ne᾿mətləri yada salın. Bir-birinizlə düşmən olduğunuz zaman, Allah sizin qəlblərinizi birləşdirdi və Onun ne᾿məti ilə bir-birinizə qardaş oldunuz. Sanki, atəş dolu bir dərəyə tökülməkdə idiniz lakin, Allah sizi ondan xilas etdi...»
Әziz oxucular! Bu gün biz müsəlmanların birliyə, qardaşlığa daha çox ehtiyacımız vardır. Müqəddəs dinimiz bəşəriyyəti zülm və sitəmlərdən xilas etmək üçün bütün insanları birliyə də᾿vət edir. Haqqın qalib gəlməsi üçün biz insanlar ən azı sağlam vicdan ətrafında birləşməliyik. Hər hansı bir müsəlman bizləri ixtilafa, qarşıdurmaya səsləyirsə, çəkinmədən deyə bilərik ki, bu şəxsin İslam dini haqqında qətiyyən anlayışı yoxdur və ya müsəlman cildinə girmiş əcnəbi nökəridir. Biz müqəddəs Quranımıza baxsaq görərik ki, vəhdət və qardaşlıq prinsipi ilə yaşamaq bəlkə də bizim vacib ibadətlərimizdən daha zəruridir. Çox maraqlıdır ki, Qurani-Kərim zülmə, cəhalətə son qoymaq üçün hətta xristian və yəhudiləri təkallahlığa etiqad bəsləyən bir din kimi birliyə də᾿vət edir:
«De ki, ey kitab əhli (xristian və yəhudilər) gəlin sizinlə bizim aramızda müştərək olan kəlmənin ətrafında birləşək...»
Belə bir prinsip və şüarlar verən bir din və ümmətin parçalanması, ardıcıllarının bir-birinə düşmən gözü ilə baxması sadəcə olaraq öz dinindən üz çevirməkdən özgə bir şey deyil.
Qeyd etdiyimiz kimi, bu gün bizim dini qardaşlığa həmişəkindən daha artıq ehtiyacımız var. Bu gün dinimiz özünün ən çətin və ən ağır günlərindən birini yaşayır. Tarix boyu sərvətlərimizə, namusumuza göz dikmiş xristian və yəhudilər dişlərini həmişəkindən daha artıq itiləmişlər. Diqqət edin xristian dininin tarixi düşməni olan yəhudilər onların necə də səmimi dostuna çevrilmişlər. Təsadüfü deyil ki, müqəddəs Məryəm (ə)-a zinakar, həzrət İsa (ə)-a zinazadə deyən yəhudilər barəsində Roma Papası rəsmi şəkildə belə bir bəyanat verdi: Yəhudilər biz xristianların tarixi dostudurlar. Onlar İsa Məsihin dar ağacına çəkilməsində iştirak etməyiblər.
Әl-ələ verib müsəlmanları özlərinə qul etmək istəyən küfrün qarşısında əl-ələ verib qardaş olmaqdan başqa çarəmiz yoxdur.
Burada Livan müsəlmanlarından olan görkəmli mütəfəkkir Seyyid Şərəfüddinin 100 il bundan öncə Misirin əl-Әzhər universitetində söylədiyi bir kəlamı xatırlatmaq yerinə düşərdi:
«Müsəlmanları siyasət parçalamışdır. Bu gün də onları siyasət birləşdirməlidir.»
Bu gün Hənəfi, Şafei, Hənbəli, Maliki və Cəfəri məzhəblərinin arasında düşmənçilik həddinə gətirəcək heç bir fərq yoxdur. Bütün müsəlmanlar «Allahdan başqa mə᾿bud yoxdur, Məhəmməd (s) Onun rəsuludur» deyə bir-birləri üçün doğma qardaşa çevrilirlər. Hamımız əziz Peyğəmbərimiz və onun Әhli-beytinin sevgisi ilə yaşayırıq. Әhli-beyt sevgisini tərənnüm edən şe᾿r və mədhlər qoşan əhli-sünnət qardaşlarımız heç də şiələrdən geri qalmırlar. Burada Şafei məzhəbinin rəhbəri imam Şafeinin Әhli-beyt haqqında söylədiyi bir şe᾿rin tərcüməsini təqdim edirik:
«Әlinin, Fatimənin, Həsən və Hüseynin tərifindən söz düşəndə bəzi nakəslər başqa şeylər danışmağa cəhd göstərirlər. Onlar bu tərifi deyənlərə «rafizi», yəni dindən çıxmış deyirlər. Allaha pənah aparıram bu insanlardan! Onlar bilmirlər ki, mənim Allahım Әhli-beytə salavat göndərir. lənət olsun, min lənət olsun belə nadanlığa...!»
Şükürlər olsun aləmlərin Rəbbinə! İnsanı yaradıb ona qələm ilə yazmağı öyrədən Allaha həmd və sitayiş edir, Peyğəbər (s) və onun Әhli-beytinə salavat və salam göndəririk...!
Müvəffəqiyyət yalnız qadir Allahın əlindədir; Ondan özgə nə bir qüdrət, nə bir əzəmət vardır!
