احتجاج خدا با اهل جهنم

قرآن مى‏فرمايد: آنهايى را كه داخل جهنم مى‏ريزند، فرياد مى‏كشند كه: الهى! ما را به دنيا برگردان، تا برويم و از هدايت و عدالت بهره‏مند بشويم. خودم با آنها حرف مى‏زنم، مى‏گويم: « أَلَمْ يَأْتِكُمْ نَذِيرٌ » من براى شما هادى نفرستادم؟ من براى شما ...

( 23 مهر 1390 ساعت 5:45 بعد از ظهر )

شكرگزارى در مقابل اعمال ناقص

خدايا! خيلى خوبى‏ها به ما دادى، شكر؛ ايمان، آشنايى با پيغمبر صلى‏الله‏عليه‏و‏آله ، توفيق اين دو ركعت نماز را كه هر طورى هست بخوانيم، با اين كه لياقت تو را ندارد، اما به قول آن شخص وقتى كه مى‏آمد نماز بخواند، دستش را كه بلند مى‏كرد، مى‏گفت: الهى! ...

( 23 مهر 1390 ساعت 5:44 بعد از ظهر )

صد بار اگر توبه شكستى باز آى

يك كسى خيلى گناه كرده بود، توبه كرد، خوب شد، اما دوباره دچار هواى نفس شد و دوباره به گناه افتاد، باز هم توبه كرد و آدم خوبى شد، دوباره گرفتار شهوات سركش شد، دوباره توبه‏اش را شكست، تا سه چهار بار. دو سه تا بلاى بزرگ سرش آمد، فهميد چوب گناهانش را دارد ...

( 23 مهر 1390 ساعت 5:43 بعد از ظهر )

خسران بى عدالتى

« إِنَّ الاْءِنسَـنَ لَفِى خُسْرٍ » قسم به آن روزگار هر كس در مدت عمرش عادل نباشد، خسران كرده است. عادل به چه كسى مى‏گويند؟ به كسى كه شرايط تقليد در او جمع باشد. كسى كه جلو بايستد، و با اطمينان بشود به او نماز را اقتدا كرد. كسى كه بشود صيغه طلاق را با ...

( 21 مهر 1390 ساعت 8:22 بعد از ظهر )

حرف و اخلاق عادل در معاشرت با مردم

قسم به روزگار عدالت. عادل به كسى مى‏گويند كه در حرف زدن افراط و تفريط ندارد؛ « إِذَا قُلْتُمْ فَاعْدِلُواْ » در تعريف كردن، نه مبالغه مى‏كند و نه كم مى‏گذارد. عادل غيبت نمى‏كند، تهمت نمى‏زند، حتى در باطنِ خودش به كسى سوء ظن نمى‏برد. خيلى‏ها پيش ...

( 21 مهر 1390 ساعت 8:20 بعد از ظهر )

حكايت اميرالمؤمنين عليه‏السلام و زره گم شده

اميرالمؤمنين عليه‏السلام زره خود را گم كرده بود، و آن را در مغازه يك يهودى ديد. وارد مغازه شد، آن وقت حاكم كشور بود. با امام حسن عليه‏السلام بودند، فرمود: حسن جان! اين زره من است، كه مى‏خواهد بفروشد. على عادل در مغازه آمد، فرمود: آقا! اين زره مال من ...

( 21 مهر 1390 ساعت 8:19 بعد از ظهر )

لزوم برخورد يكسان قاضى با طرفين دعوا

هر دو سلام كردند، شريح گفت: «عليك السلام يا اميرالمؤمنين»، به يهودى هم گفت: سلام عليكم. رنگ از صورت اميرالمؤمنين عليه‏السلام پريد، و به شريح قاضى فرمود: تو قاضى عادلى هستى؟ ظالم! مگر دين نمى‏گويد: دو نفر كه با هم دعوا دارند، وارد دادگاه مى‏شوند، ...

( 21 مهر 1390 ساعت 8:19 بعد از ظهر )

على عليه‏السلام مصداق كامل «والعصر»

به هر دو، هم به يهودى و هم به على گفت: بفرماييد. فداى تو على جان! قسم به عدالت، يعنى قسم به على عليه‏السلام ، قسم به امام زمان عليه‏السلام ، قسم به انبيا عليهم‏السلام . « وَ الْعَصْرِ » يعنى قسم به همه اوليا و انبيا و ائمه عليهم‏السلام ، به عدالت ...

( 21 مهر 1390 ساعت 8:18 بعد از ظهر )

بهره بردن از نور وجودى حضرت رسول صلى‏الله‏عليه‏و‏آله

چون كلاس هدايت قبل از رسول خدا صلى‏الله‏عليه‏و‏آله كامل و جامع نبود؛ « الْيَوْمَ أَكْمَلْتُ لَكُمْ دِينَكُمْ وَأَتْمَمْتُ عَلَيْكُمْ نِعْمَتِى وَرَضِيتُ لَكُمُ الاْءِسْلَـمَ دِينًا » در كنار وجود مقدس او نازل شد. همچنين آيات: « إِنَّمَآ ...

( 20 مهر 1390 ساعت 6:27 بعد از ظهر )

هدف بعثت انبيا از ديدگاه نهج البلاغه

ببينيد اميرالمؤمنين عليه‏السلام در نهج البلاغه، درباره بعثت و هدايت پيغمبر صلى‏الله‏عليه‏و‏آله چه مى‏فرمايد: « فجاءهم بتصديق الذى بين يديه و النّور المقتدى به ذلك القرآن فاستنطقوه » اين نور، مشعل و چراغ هدايت، قرآن است كه جامع تمام واقعيات ...

( 20 مهر 1390 ساعت 6:25 بعد از ظهر )

وضعيت هدايت شدگان با نور پيامبر صلى‏الله‏عليه‏و‏آله

تو يا رسول الله! روز قيامت با اين چشم سرت آنها را مى‏بينى كه اين روشنايى شديدِ هدايت، جلوى آنها و طرف راستشان را تا ابديت روشن كرده است. اين مطلب تأويل دارد؛ « بُشْرَيكُمُ الْيَوْمَ » تمام ملائكه من، به اين افراد نورانى بشارت مى‏دهند. مى‏گويند: ...

( 20 مهر 1390 ساعت 6:23 بعد از ظهر )

داشتن امنيت خاطر در قيامت

حالا ديگر در محشر هر خبرى مى‏خواهد باشد، هر كس را كه مى‏خواهند به هر دادگاهى بكشند، اين‏هايى كه به آنها بشارت داده شده، در كمال امنيت خاطر ايستاده و اوضاع محشر را مى‏بينند. قرآن مجيد مى‏فرمايد: خنده از لبشان دور نمى‏شود. آنجايى كه خيلى از زانوها ...

( 20 مهر 1390 ساعت 6:21 بعد از ظهر )

ارزش انسانِ منهاى نور هدايت

كسى كه دنبال اين نور نرود و فقط قانع به اين بدن بشود، يعنى به خودش بقبولاند كه انسان مساوى با بدن است، بدن هم هيچ چيزى ندارد، يك كيسه خالى دارد كه اسمش معده است، كه نهايت كارش كودسازى است، و يك كيسه خالى ديگر دارد، كه محل پر شدن شهوت است كه آن هم اگر به ...

( 20 مهر 1390 ساعت 6:21 بعد از ظهر )

شناخت مقام واقعى انسان

چرا كه وجود مقدس او در قرآن فرمود: « وَ مَا خَلَقْتُ الْجِنَّ وَ الاْءِنسَ إِلاَّ لِيَعْبُدُونِ » من تو را خلق كردم كه با عبادت همرنگ خودم بشوى، در آن روايت فرمود: « الإنسانُ سِرّى و أنا سرُّهُ » اين را درباره جبرئيل، ميكائيل و ملائكه عرش نگفت، به ...

( 20 مهر 1390 ساعت 6:20 بعد از ظهر )

عارف و هدايت فكرى شاگردانش

يك عارف الهى با شاگردانش در نيشابور از يك محلى رد مى‏شدند، رسيدند به جايى كه چند كشاورز طاق چاله در كوچه را برداشته بودند و خاك ريخته بودند و با بيل خاك و كود ـ كود انسانى ـ را مخلوط كرده بودند، بيرون ريخته بودند كه بار بكنند، و براى زمين‏هاى ...

( 20 مهر 1390 ساعت 6:19 بعد از ظهر )

وسائل هدايت - جلسه چهارم (2) - (متن کامل + عناوین)

حسابرسى اعمال همراه با محبت اصلاً همه چيزش عاشقانه است، قيامتش هم كه اين قدر مردم وحشت دارند، آنجا هم عاشقانه است. اين مردنى كه همه از آن مى‏ترسند، مردن و برزخش هم عاشقانه است. مگر كسى در قيامت پرونده‏اش را بخواند و ببندد و زير بغلش بگذارد و ...

( 19 مهر 1390 ساعت 7:14 بعد از ظهر )

حسابرسى اعمال همراه با محبت

اصلاً همه چيزش عاشقانه است، قيامتش هم كه اين قدر مردم وحشت دارند، آنجا هم عاشقانه است. اين مردنى كه همه از آن مى‏ترسند، مردن و برزخش هم عاشقانه است. مگر كسى در قيامت پرونده‏اش را بخواند و ببندد و زير بغلش بگذارد و بگويد: مى‏ايستم و نمى‏روم، آن ...

( 19 مهر 1390 ساعت 7:12 بعد از ظهر )

مفاد كارت دعوت پروردگار

اين كارت دعوت تو چيست؟ دعوت به چيست؟ مى‏گويد: بندگان من! سه تا برنامه در اين كارت دعوت من تجلى كرده است: اول: شما را به خدا باورى دعوت مى‏كنم؛ اول بياييد من را باور كنيد. مولا جان! كسى كه اول راهش است، امشب تازه آمده و مى‏خواهد دعوت تو را اجابت كند، ...

( 19 مهر 1390 ساعت 7:11 بعد از ظهر )

خداخواهى از راه خداشناسى

دوم: شما را به خداخواهى دعوت مى‏كنم. حالا كه من را باور كردى، بيا بنشين در حق من و صفات من و كارهايى كه براى تو كردم، فكر كن. براى اين كه راهت را نزديك كنم، فقط از روزى كه نطفه‏ات را از صُلب پدر در رحم آوردم، فكر كن كه آن نه ماه براى تو چكار كردم؟ فكر ...

( 19 مهر 1390 ساعت 7:10 بعد از ظهر )

دعوت به آشتى دادن با خدا

سوم: تو را دعوت مى‏كنم به خدا گويى: « ادْعُ إِلَى سَبِيلِ رَبِّكَ بِالْحِكْمَةِ وَالْمَوْعِظَةِ الْحَسَنَةِ » بنده من! حالا كه من را باور كردى و من را مى‏خواهى، حالا بلند شو و در مردم بگرد، افراد قهر را با من آشتى بده، من اين قدر اين كار را دوست ...

( 19 مهر 1390 ساعت 7:06 بعد از ظهر )