خدايا بر نفسم در فرمانبرى از آن گناه بار كردم، پس واى بر او اگر او را نیامرزی، خدايا نيكی ات بر من در روزهاى زندگی ام پيوسته بود، پس نيكى خويش را در هنگام مرگم از من قطع مكن.

و از تو امان مى‏خواهم روزى كه شناخته شوند گناهكاران‏ به نشانه‏هايشان،و به پيشانيها و قدمها بگيرندشان و از تو امان مى‏خواهم روزى كه كفايت نمى‏كند پدرى از فرزندش،و نه فرزندى كفايت‏كننده است از پدرش به هيچ‏وجه،البته وعده خدا حق است.

خدايا، بنده ای هستم، كه به درگاهت از آنچه كه با آن با تو روبرو بوده ام از كمى حيايم از مراقبتت نسبت به من بيزارى می جويم و از تو درخواست گذشت میكنم، زيرا گذشت صفتى درخور كرم توست.

خدايا، اين گمان را به تو ندارم كه مرا در حاجتى كه عمرم را در طلبش سپرى كرده ام، از درگاهت بازگردانى.

اگر بتواند از عذاب آن روز،پسرانش و همسرش و برادرش و خويشانش كه او را در بر مى‏گيرند و هركه در روى زمين است بها بدهد سپس اين بها دادن او را نجات دهد هرگز!همانا عذاب الهى آتشى شعله‏ور است،بركننده پوست اعضا براى سوزاندن است!

مولايم اى مولاى من،تو مولايى و من بنده‏ام،آيا رحم‏ مى‏كند به بنده جز مولا؟مولايم اى مولاى من،تو مالكى و من مملوكم،آيا رحم مى‏كند به بنده جز مولا؟مولايم اى مولاى من،تو عزيزى و من خوار،آيا رحم مى‏كند به خوار جز عزيز؟

خدايا! اگر شايسته رحمت نيستم، تو سزاوارى كه بر من با فراوانى فضلت بخشش نمايى،

اى آن كه بر ذاتش دلى است و از شباهت و هم گونگى با آفريده گانش منزّه است و شأنش از سازگاری با كيفيّات مخلوقاتش برتر است، اى آن كه به باورهاى گذرا بر دل نزديك و از چشم انداز ديدگان سر دور است، و آنچه را هستى پيش از آنكه پديد آيد مى داند،