خديا! تو را سپاس در آخرت و دنيا، و تو را سپاس به تعداد همه ستاره ها و همه فرشتگان آسمانى و تو را سپاس به شماره ذرات خاك و ريگ و دانه ها و تو را سپاس به عدد آنچه در ميان آسمان است و تو را سپاس به عدد آنچه در درون زمين است

پاك و منزّه است خدا شب هنگام و به گاه روز، پاك و منزّه است خدا صبحگاهان و به گاه عصر، پاك و منزّه است خدا در شامگاه و بامداد، پاك و منزّه است خدا آنگاه كه به شب درآييد و گاهى كه به صبح برآييد

 جنبش و نيرويى نيست جز برآمده از سوى خدا، توكل نمودم بر زنده پاينده اى كه نمى ميرد، و ستايش خداى را كه فرزندى نگرفته و در فرمانروايى شريكی برايش نبوده و از خوارى و ناتوانى سرپرستى نداشته است و بى اندازه بزرگش شمار.

 اى مولاى من كه تو مهربان ترين مهربانانى جنبش و نيرويى نيست جز برآمده از سوى خدا، توكل نمودم بر زنده پاينده اى كه نمى ميرد،

اى خدا اى خدا اى بخشنده اى بخشنده اى مهربان اى مهربان ای پديد آورنده آسمانها و زمين اى صاحب جلال و بزرگوارى.

آمرزش میجويم از خدايى كه معبودى جز او نيست، زنده و به خود پاينده است، و تنها به سوى او

معبودى جز خدا نيست، يگانه و بیشريك است، فرمانروايى و ستايش از آن اوست، زنده مى كند، و می ميراند، میميراند و زنده مى كند و او خود زنده اى است كه هرگز نمی نميرد، نيكى به دست اوست و او بر هر چيزى تواناست.

خديا! تو را سپاس به عدد آنچه روى زمين است، و تو را سپاس به تعداد آنچه كتابت برشمرده و تو را سپاس به عدد آنچه دانشت آن را فراگرفته، و تو را سپاس به شماره آدميان و پريان و حشرات و پرندگان و چهارپايان و درندگان،

و تو را سپاس اى ديرينه سپاس و تو را سپاس اى راست وعده، اى وفادار به عهد اى سپاه توانا، اى مجد و عظمتت پايدار و تو را سپاس اى بلند پايه ، اى پاسخگوى خواسته ها،

و تو را سپاس بر بردباری ات پس از آن كه دانستى و تو را سپاس بر گذشتت، پس از آنكه بر عذاب توانا بودى و تو را سپاس اى سرچشمه سپاس و تو را سپاس اى به ارث برنده سپاس و تو را سپاس اى آفريننده سپاس

و تو را سپاس سپاسى كه پايان آن را جز مشيتّت نخواهد و تو را سپاس سپاسى كه جز خشنودى تو مزدى براى گوينده اش نيست و تو را سپاس بر بردباری ات پس از آن كه دانستى و تو را سپاس بر گذشتت، پس از آنكه بر عذاب توانا بودى

اى سرور من، خدايا! و تو را ستايش و سپاس براى همه صفات پسنديده ات و بر همه نعمت هايت، سپاسى بلند و بى پايان، كه آن را اى پروردگار ما پسنديده دارى و از آن خشنود شوى.

سپاسى كه نمايان شود در دلم و بر تنم و نزد من و با من و پيش از من و پس از من و پيش رويم و بالاى سرم و زير پايم و آنگاه كه مرگم فرا رسد و يگانه و تنها مانم سپس فانى شوم و تو را سپاس گاهى كه زنده و برانگيخته شوم،

خدايا!  تو را سپاس، سپاسى همواره و هميشگى كه گسست و پايانى برايش نباشد و تنها سزاوار تو باشد و به تو بيانجامد،

خدايا! تو را سپاس سپاسى كه آغازش بالا رود و انجامش پايان نگيرد، خدايا!  تو را سپاس، سپاسى كه آسمان براى تو بر دوش كشد و زمين و هركه بر آن است تو را آنچنان تسبيح كند.

..و اينكه خدا مردگان را برخواهد انگيخت و شهادت میدهم كه على بن ابى طالب امير مؤمنان بر حق بر حق است و پيشوايان از فرزندانش امامان هدايت گر و ره يافته اند، نه گمراهند و نه گمراه كننده و...

خدايا! تو را گواه میگيرم و گواهى تو مرا بس است، و و گواه میگيرم همه فرشتگان و پيامبران و رسولان و حاملان عرش و ساكنان آسمانها و زمين و همه آفريده هايت را بر اينكه همانا تويى خدا، معبودى جز تو نيست،

شكرگذارى و سلامتى و فضل و كرامتت را همواره تا گاهى كه زنده هستم روزى ام فرما، خدايا! به نورت هدايت يافتم و به احسانت بى نياز گشته و به نعمتت صبح و شام كردم،

خدايا، در حالى صبح كردم كه از جانب تو بودم در نعمت و خير و بركت و سلامتى كامل، پس درود فرست بر محمّد و خاندانش و نعمت و خير و بركات و سلامتى را بر من با نجات از آتش دوزخ تمام كن،