كلّ اين نيرو و مقام را وجود مقدس حضرت يار در روح ما گذاشته است، نه در بدن ما. بدن، ابزار روح و جان است و براى گرفتن فيوضات ربّانيه جاذبه نداردو نمى تواند داشته باشد. بدن كاره اى نيست، بلكه مانند شتر، مركب جان است، مگر اين شتر چقدر قيمت دارد كه عمرى همه نعمت ها از كانال گناه، مكر و حيله خرج اين بدن شود؟
بدن انبيا و ائمه عليهم السلام بر اثر تصرّفات الهى، روح شده بود. حكماى الهى بدن آنها را روح مجسّم مى گويند، يعنى ديگر بدن نبود. جان ظاهر، همراه جان باطن بود، آن بدن ها را استثنا كنيد، اما وقتى روح را از بدن بگيرند، به همه مى گويند:
بدن را رها كن، با اشاره ملك الموت كه حتى يك نفر هم در اين عالم با او نمى تواند مقابله كند، اين صداها و غرورهاى مستانه اهل دنيا همه قلابى است و واقعى نمى باشد. همه پوچ و بى ارزش است. اين صداها، صداى بدن است.
منبع : پایگاه عرفان
