آثار اطاعت از شيطان

 شيطان نام هر موجودي است كه در مسير تكاملي انسان قرار مي گيرد و زمينه هاي آشكارسازي نيروها و توان ذاتي را از انسان سلب مي كند. در كاربردهاي روزانه بسيار شنيده شده كه از اصطلاح موش دواندن استفاده و به شيطنت برخي اشاره مي شود.شيطان به دليل آن كه خود از مسير تكاملي دورافتاده و رذايل و پستي ها در جانش ريشه دوانده و هنجارهاي فطرتي جاي خود را در وي به نابهنجاري ها داده است، موجودي سركش و متمرد است. از اين روست كه راغب اصفهاني و برخي ديگر از واژه شناسان عربي بر اين باورند كه شيطان هر موجودي از جنيان و انسان است كه سركشي و تمرد مي كند و از مسير اصلي بيرون رفته است. (مفردات ص 454 و نيز المصباح ج 1و 2ص 313)
بنابراين پيروي از هر فرد و جامعه و گروهي كه انسان را از مسير اصلي و تكاملي فردي و جمعي باز مي دارد به عنوان شيطان معرفي شده است. ابليس نيز به عنوان نماد كامل دشمني كه در مسير تكاملي فرد و جامعه قرار دارد معرفي شده تا انسان با شناخت درست از دوست و دشمن در مسير خويش ره به گمراهي نبرد. كساني كه در مسير تكاملي فرد و جامعه از جن و انس قرار مي گيرند و سد راه او مي شوند، به عنوان دشمن محسوب مي گردند.
از آن جايي كه دشمن شناسي يكي از مهم ترين نيازهاي بشري براي دست يابي به اهداف تكاملي است قرآن به اين موضوع توجه بسيار داشته و آيات زيادي به آن اختصاص داده است. همان گونه كه شخص مي بايست راه بشناسد و به ابزارها و امكانات راه آگاهي داشته باشد مي بايست از چالش ها و مشكلات آن نيز آگاه باشد تا بتواند در مسير خود به درستي حركت كند. شناخت شياطين انسي و جني و ابزارهاي آنها براي ايجاد سد راه، گامي در مسير حركت درست تكاملي است.
ابزارهاي شيطان براي گمراهي بشر
بي گمان هيچ كس دوست ندارد از دشمن خويش كه سد راه تكاملي اوست پيروي كند ولي دشمن هرگز به صراحت و روشني اعلام نمي كند كه دشمن است و مي كوشد تا او را به گمراهي كشانده و سد راه تكامل فردي و جمعي شخص و يا جامعه شود؛ بلكه با استفاده از شبهات و تبديل باطل به حق نما، مردم را مي فريبد. از اين رو قرآن مهم ترين شيوه ابزار دشمنان انسي و جني را وسوسه و فريب و نيرنگ مي شمارد و به انسان هشدار مي دهد كه دشمن باطل را به حق مي آرايد و با آرايه ها و آراسته هاي دنيوي به سمت انسان و جامعه انساني مي آيد.
شيطان مي كوشد تا از رشد معنوي انسان جلوگيري كند (آل عمران آيه 36 و 37) و جامعه انساني را به تباهي و فساد بكشاند (يوسف آيه 100 و بقره آيه 208 و آيات ديگر). براي دست يابي به اين هدف مي كوشد تا با تزيين (انعام آيات 111و 112) و گناه و نابهنجاري اخلاقي و اجتماعي (آل عمران آيه 155) شبهه افكني (زخرف آيه 61و 62) و ايجاد انجمن هاي سري توطئه (مجادله آيه 10) مردم را به سوي اطاعت خود به عنوان كسي كه خواهان خير و صلاح اوست دعوت كند. اين گونه است كه شيطان هر كسي باشد از جن و انس، همواره با حربه تزيين اعمال، رفتار خويش را به عنوان اعمال نيك و صالح و بهترين شيوه زندگي مي شمارد و مدعي دين و ايمان و خداترسي وامداد و كمك به ديگران (انفال آيه 48 و نيز حشر 16) مي باشد.
آثار اطاعت از شيطان
هرفرد و جامعه اي كه اطاعت شيطان هاي انساني و جني را اختيار كند، گرفتار اموري مي شود كه شناسايي آن، مي تواند گامي مهم براي شناسايي دوست و دشمن باشد. به اين معنا كه شيطان، دشمني است كه خود را به عنوان دوست معرفي مي كند و امور باطل و نابهنجار را به عنوان كارهاي نيك و پسنديده و مفيد جلوه مي دهد. از اين رو شناسايي دوست از دشمن سخت مي شود. به ويژه كه شيطان هاي جني و انسي خود را در پس آرايه ها و آراسته هايي از كلام نيك و خير و كمك به ديگري (حشر آيه 16) و تزيين امور (انفال آيه 48) مخفي مي سازند. از اين رو قرآن راهكاري را براي شناسايي دوست از دشمن مطرح مي كند و ساز و كارهايي را براي دست يابي به اين مهم ارايه مي دهد كه در اين جا به يكي ازآن ها اشاره مي شود: راهكار و سازكاري كه قرآن در اين بخش ارايه مي دهد، شناسايي دوست از دشمن با بهره گيري از آثار وپيامدهاي آن است. به اين معنا كه پيروي از دوست و كارها و پيشنهادها و طرح هاي او موجب كمال انسان و جامعه مي شود درحالي كه آثار پيروي از دشمن اين گونه نيست و مردم و جامعه را از خدا دور و امت از تكامل و رشد و تعالي باز مي دارد.
تعليمات و آموزه هاي شيطاني به شكل تعليمات جادويي، خود نمايي مي كند:(بقره آيه 102) و با پافشاري بر برنامه ها و طرح هايي كه موهوم و غير علمي است (حج آيه 3و 4) مردم را به زشتي ها و نابهنجارهاي مخالف فطرت پاك(بقره آيه 208 و نورآيه 21) دعوت مي كند و اين گونه است كه از رشد و بالندگي فردي و جمعي باز مي دارد.
از جمله آثار و پيامدهاي اطاعت از آموزه ها و تعليمات شياطين مي توان به مسأله اختلاف و دو دستگي خانوادگي و يا اجتماعي اشاره كرد. خداوند در آيه 208 سوره بقره مي فرمايد كه پيروي از دستورهاي شيطاني اختلاف برانگيز است و موجبات تفرقه ميان برادران ايماني را فراهم مي آورد و همبستگي و انسجام و وحدت اجتماعي را از ميان برمي دارد.
بنابر اين هر راهكاري كه موجبات تفرقه و اختلاف اجتماعي را فراهم مي كند و پايه هاي اتحاد و انسجام اجتماعي را سست مي سازد، دليل بر شيطاني بودن آن است كه مي بايست از آن پرهيز كرد، هرچند كه مدعيان اين طرح ها و برنامه ها چنين وانمود كنند كه هدف ايشان از اجراي اين طرح تكامل قوم و ملت و يا فرقه ديني باشد. هر طرح و برنامه اي كه امتي را در برابر هم قرار دهد و نيرو و توان ملتي و يا ملت هايي را به تحليل برد مي بايست به عنوان طرحي شيطاني قلمداد و از پيروي آن پرهيز شود.
گسترش منكرات، راهكاري شيطاني
گسترش فحشاء و منكرات اجتماعي كه امنيت روحي و رواني جامعه را با خطر مواجه مي سازد از ديگر طرح هايي است كه بيانگر شيطاني بودن آن است، هر چند كه اين طرح ها به عنوان آزادي هاي اجتماعي و يا حقوق فردي ترويج و به عنوان ليبراليسم مورد تاكيد قرار گيرد و به شكل گفتمان درجامعه ترويج شود.
اصولا راه شناخت طرح و برنامه سازنده و مفيد از غير سازنده و غير رشدي، بررسي آثار و پيامدهاي آن است. اگر هر طرح و برنامه اي حتي به ظاهر حق انساني، داراي تبعات زشت و ناپسند باشد و هنجارهاي اجتماعي را سست كند و يا فرو بپاشد و يا به عنوان آزادي و عدالت و يا هر عنوان ديگري ترويج شود، كاري شيطاني و در راستاي اهداف شيطان و دشمن است و مي بايست از آن پرهيز كرد. از اين رو خداوند طرح هاي شيطاني را طرح ها و برنامه هائي مي شمارد كه آثار آن افزايش فساد و فحشا و گسترش آن در سطح جامعه باشد. (نور آيه 19و 21)
افترا و بدعت و تحريف قوانين و هنجارهاي اجتماعي و اخلاقي از ديگر آثار برنامه هاي شيطاني است. اگر درجامعه اي اجراي طرح تهمت و افترا و بدعت به عنوان نوآوري همراه بود و اصول ارزشي و بنيادين موافق فطرت و طبع بشري، كاهش يافت و يامورد تهديد قرارگرفت، مي بايست آن طرح را به عنوان طرحي شيطاني دانست و از آن پرهيز كرد و يا حتي به مقابله با آن پرداخت. (بقره آيه 168 و 169 و نيز نحل آيه 62 و 63)
در حقيقت شيطان طرح هايي را به مورد اجرا مي گذارد و يا بدانها تشويق مي كند كه جامعه از اصول ارزشي خود دور شود و نابهنجاري ها به عنوان هنجار جايگزين شود. نوآوري هايي كه از سوي شيطان تشويق مي شود در حوزه هنجارشكني تحليل مي شود و نمي توان آن را در حوزه هنجارها و يا تقويت و تحكيم آن ها دسته بندي كرد.از اين رو خداوند در آيه 117 و 119 سوره نساء و نيز آيه 142 سوره انعام نوآوري هايي را كه هنجارشكن و يا تضعيف كننده آن مي باشد در حوزه بدعت دسته بندي كرده و از مردم مي خواهد از اين گونه نوآوري هاي ضدارزشي و هنجاري پرهيز كنند.
راهكارهاي مختلف شيطان براي انحراف فرد و جامعه
ايجاد دشمني ميان دوستان و برادران ايماني با بهره گيري از ابزارهايي چون خمر و قمار (مائده آيه 90 و 91)، پخش غذاهاي حرام و زيان بار (انعام آيه 121) و حرام كردن ويا كاهش غذاهاي پاك و جلوگيري از كشت و نگه داري آن ها و افزايش حيوانات و جانوران زيانبار و حرام گوشت(بقره آيه 168 و انعام آيه 142) از جمله راهكارهاي شيطاني است.
انتشار شايعات و يا حتي انتشار اخبار حساس امنيتي براي ايجاد جنگ رواني و بزرگ نمايي برخي از اشتباهات از شيوه هايي است كه شياطين براي دست يابي به اختلاف و ايجاد دشمني در ميان امت و شهروندان سود مي برند.خداوند در آيه 83 سوره نساء و نيز 11 تا 21 سوره نور به اين مسئله اشاره مي كند كه چگونه شيطان ها مي كوشند با ايجاد شايعات بي اساس و يا حتي پخش اخبار امنيتي، جامعه را در برابر هم قرار دهند.
گسترش بي تقوايي (اعراف آيه 26 و 27) و آبروريزي و برملا كردن برخي از زشتي ها و نابهنجاري هاي فردي و اجتماعي از ديگر راهكارهاي شيطاني است كه مي توان گفت در بسياري از جوامع كاركرد زيانباري داشته است و مردم را از حوزه امنيت فردي و اجتماعي بيرون و دچار بحران اخلاقي نموده است.
اصولا شياطين دوست دارند كه فحشا را گسترش و تبليغ كنند و با بي آبرو كردن عده اي و يا برملا كردن برخي از زشتي ها، فضاي رواني جامعه را به سمت و سويي ببرند كه همگان بر اين باور و گمان روند كه جامعه دچار فساد اخلاقي شده و آرامش و امنيت از آن سلب گرديده است،بنابراين برخي جرأت مي يابند كه به آن دامن بزنند و برخي ديگر براي مبارزه با چنين جامعه اي به مقابله با آن برمي خيزند.
شايعه، گناهي نابخشودني
به سخن ديگر پخش شايعات بي اساس جنسي و بي آبرو كردن افراد موجب مي شود كه دو دسته با جامعه به مقابله برخيزند و امنيت آن را با خطر مواجه سازند. دسته نخست بزهكاراني هستند كه از اين فرصت استفاده كرده و از جو و فضاي رواني جامعه براي مقاصد پست و زشت خويش بهره مي برند و ديگر كساني كه خواهان جامعه اي پاك مي باشند و براي مقابله با فضاي كنوني با ساختار نظام درگير مي شوند و خواهان از بين رفتن ساختار كنوني مي گردند.
از اين رو قرآن در آيه 19 و 21 سوره نور هرگونه دامن زدن به زشتي ها ا ز طريق شايعات و ابزارهاي ديگر چون رسانه ها را منع كرده است و آن را اخلاقي نابهنجار ارزيابي مي كند. به اين معنا كه خود پخش شايعه، جرم و گناهي نابخشودني است كه جامعه مي بايست از آن پرهيز كند.
آثار ديگري كه قرآن براي اطاعت از شيطان و طرح هاي آن برمي شمارد عبارت است از: فسق و فجور و خروج از دين (انعام آيه 121) شرك (همان) كفر به آخرت (نساء آيه 38 و انعام آيات 112 و 113) ظلم به ديگر و خويشتن (ابراهيم آيه 22) افزايش گناه و بزه (بقره آيه 168 و 169 و نيز بقره آيه 268 و نور آيه 21) و هم چنين دوري از خدا و تقرب به شيطان (بقره آيه 208 و 209 و نيز اعراف آيه 175 و 176)
ريشه اين اطاعت و پيروي را مي بايست در دروغگويي (شعرا آيه 221 و 222) و دنيا طلبي و گرايش به جاودانگي در دنيا (اعراف آيه 175 و 176) و گناه (آل عمران آيه 155) و شعرا آيات 221 و 222) و هواپرستي (اعراف آيه 175 و 176) دانست.
براي رهايي از اطاعت شيطان قرآن پيشنهاد مي دهد كه شخص با افزايش ايمان خويش (انعام آيه 112 و 113)، بهره مندي از فضل خدا (نور آيه 21)، توجه به معاد (بقره آيه 208 و 210)، توفيق جويي از خدا (نساء آيه 83) و بهره گيري از رهبران الهي (همان) خود را در مسير تكاملي قرار دهد و جامعه را از اطاعت شيطان هاي انسي و جني دور سازد.