دعای 34 ( دعا برای رسوایی در گناه ) ترجمه حسن ثقفی تهرانی

(1) خداوندا! تو را سپاس بر پرده‌پوشى‌ات با وجودى كه مى‌دانى، و بر عافيت بخشيدنت با آنكه آگاهى، زيرا هر يك از ما (بندگان)، به كسب عيب، كوشيده و تو او را (به بدنامى) مشهور نساختى، و مرتكب كار زشت شده است و آبرويش را نريختى، و خود را در پرده‌ى استتار، به بديها آلوده و تو كسى را به راز وى آگاه ننمودى.

(2) چه بسا نهى تو كه مرتكب شديم، و چه بسيار امرى كه ما را بر آن، واقف فرمودى، و تجاوز كرديم، و چه بسا گناه كه در كسب آن كوشيديم، و چه خطاها نموديم، كه تو بر آن، اطلاع داشتى نه ناظران، و بر افشاى آن قادر بودى بيش از همه قدرتمندان. در اين حال، عافيتت براى ما حجابى، در برابر ديدگان ايشان و سدى در مقابل گوشهاشان بود.

(3) پس، اين عيب‌پوشى‌ات و پنهان داشتن بدى را چنان قرار ده كه براى ما، پنددهنده‌اى باشد، و از بد خوبى، و ارتكاب گناه، بازدارد، و به سوى توبه‌اى كه گناه را محو مى‌كند، و جهت راهى كه پسنديده است، وسيله‌ى كوششى گردد،

(4) و زمان رسيدن به اين هدف را نزديك فرما، و ما را به غفلت از ذات مقدست گرفتار مساز، زيرا ما به تو راغب، و از گناهان، تائبيم.

(5) و رحمت فرست خدايا! به برگزيده‌ات از آفريدگانت: محمد و عترتش كه در ميان خلق تو ممتاز و پاكيزه‌اند، و ما را گوش به فرمان و مطيع آنان، بر آن گونه كه خود، امر فرموده‌اى قرار ده.