عنايات امام عصر(عج)، ص: 4

بودن ابراهيم (ع) باشد؛ كيفيت بودن روح اللهی باشد. در اين زمينه، برای خدا فرقی نمی كند. او يك سفره ای را پهن كرده و مجموع نعمت های اين سفره، ظهور رحمانيتش است و اجازه صادر فرموده كه آنی كه فعلًا زنده است و در دنيا می باشد، بيايد و از اين سفره استفاده كند:

اديم زمين، سفره عام اوست

چه دشمن بر اين خوان يغما، چه دوست «1» نمی گويد، چون تو قارونی، جلوی آب و نانت را می گيرم؛ بلكه او می گويد، نه آب و نان برای دستگاه من چيزی نيست كه حالا چون قارون و يا فرعون و يا نمرود شدی، من جلوی تو را بگيرم. بيست و پنج سال موسی (ع) فرعون را تبليغ كرد. پس ديد، او دعوتش را قبول نمی كند. گفت: خدايا! او دعوتم را نمی پذيرد. پس كارش را تمام كن. خداوند كه عاشقانه با موسی (ع) صحبت می كرد، فرمود طرح تمام شدن كارش را خودت بده كه من

______________________________
(1) 1. بوستان سعدی.