عرفا چگونه می بينند؟، ص: 4

كه در رأسشان پيامبران بودند، اين بوده: «وَ مِنْهُمْ مَن يَقُولُ رَبَّنَا آتِنَا فِی الدُّنْيَا حَسَنَهً وَ فِی الْآخِرَهِ حَسَنَهً ». «1» پروردگار عالم، در اواخر سوره مباركه آل عمران، آيه صد و نود و پنج، می فرمايد كه در همين دنيا، اين دعای آنان را مستجاب كردم: «فَاسْتَجَابَ لَهُمْ رَبُّهُمْ.» اهل تخصّص می گويند، كلمه «حَسَنَهً »، اسم جنس است؛ يعنی از لغت «حَسَنَهً » قرآن، همه خوبی ها استفاده می شود. درباره سخن حق تعالی: «آتِنَا فِی الدُّنْيَا حَسَنَهً »، امام صادق (ع) وقتی حسنه را در دنيا معنا می كنند، می فرمايند، حسنه در دنيا، يك زندگی مادی قابل قبولِ عبد پروردگار است. «2» البته، برای او كامل می باشد، و ما نبايد آن را با چشم ظاهر ارزيابی بكنيم. ما هميشه بايد همه حقايق را با باطنی كه دارد، بسنجيم. امام صادق (ع) می فرمايدكه زمانی موسی بن عمران (ع) به حال يك صياد دلش

______________________________
(1) 1. بقره: 201.

(2) 1. شيخ صدوق، معانی الاخبار، ص 175.