عرفا چگونه می بينند؟، ص: 30

در آن اوج حال، ابی عبدالله (ع) يك مرتبه احساس كرد سينه اش سنگين شده، توجّهی كرد، ديد شمر روی سينه مباركش نشسته است. در اين گيرودار هم بود كه امام زمان (عج) می فرمايد زنان و فرزندان كاروان ابی عبدالله (ع)، با پای برهنه و در حالی كه به سر و سينه می زدند، وارد ميدان كربلا شدند. آن ها هم ديدند كه شمر روی سينه ابی عبدالله (ع) نشسته است (زيارت ناحيه) «1»، و حضرت با دست اشاره كرد كه همه برگردند.

______________________________
(1)*. فَلَمّا رَأَيْنَ النِّسآءُ جَوادَك مَخْزِيّاً، وَ نَظَرْنَ سَرْجَك عَلَيْهِ مَلْوِيّاً، بَرَزْنَ مِنَ الْخُدُورِ، ناشِراتِ الشُّعُورِ عَلَی الْخُدُودِ، لاطِماتِ الْوُجُوهِ سافِرات، وَ بِالْعَويلِ داعِيات، وَ بَعْدَ الْعِزِّ مُذَلَّلات، وَ إِلی مَصْرَعِك مُبادِرات، وَ الشِّمْرُ جالِسٌ عَلی صَدْرِكَ.